Eén autoritje en vier treinritten, meer hebben we niet nodig om onze bestemming te bereiken vandaag. Over Antwerpen-Berchem, Antwerpen-Centraal, Roosendaal en Tilburg komen we netjes volgens het boekje in Boxtel aan. Het kan dus nog, service geleverd door de spoorvreters der Lage Landen ! Meteen bij het station genummerde wandelpijltjes, zal straks bij het huiswaarts keren ruime tijdswinst opleveren. Door stille straten slingeren we richting Dommel en even verder het ruime startlokaal in het Jacob-Roelandslyceum. De container met materiaal van de organisatoren staat gewoontegetrouw voor de deur. Eigenlijk zijn we hier kind aan huis al lijkt de groep helpers ons wel gewijzigd sinds ons laatste optreden zo’n twee jaar geleden. Volledig vernieuwd parkoers zegt het dametje bij de inschrijftafel. In ben popelend om het te ontdekken.

Beginnen vrij klassiek aan deze tien-tien-tien tocht. Recht naar het domein Stapelen met zijn waterpartijen en prachtige rode beuken. Dan onder de spoorbanen door langs wat ik de ‘koetjestunnel’ noem. Vervolgens door een bedrijvenzone, we weten dat het één keer nauwelijks anders kan. Maar dan dient het eerste eikenlaantje langs  akkers en weilanden zich al aan. Het voert ons naar rivier de Beerze. Vanaf de oever die we volgen heerlijk kuieren langs het water met z’n tientallen leliebladeren. Dan volgt de eerste echte bosstrook, nog steeds parallel met de rivier die blijkbaar een facelift heeft ondergaan. Lijkt mij de aanleg van een overstromingsgebied net voor ie de bebouwing bereikt. De langere afstanden mogen vervolgens de open ruimte in. Wat men hier de heide noemt is eigenlijk hoofdzakelijk droog pijpenstrootje en wat verspreidde boompjes in soms grillige vormen. Koekoek en specht laten zich nadrukkelijk horen. Een kudde wilde paarden laat zich de kop op hol brengen, denkelijk door enkele fietsers. Ze rennen vervaarlijk af en aan de brede wandelweg, komen even verder toch tot rust. Jongere wandelaars kijken ons bezorgd aan, we stellen ze gerust, gewoon doorlopen maar. We passeren enkele stroken bewerkt land, ontluikend zomergraan. Stappen nog eens de Beerze over en volgen brede paden langs diepe, roestbruine grachten. Een kudde runderen, die wij hier vorige jaren al ontmoetten, houdt ons van op afstand in de gaten. Pauzeren doen we aan de rand van de weg, bij een omgebouwde werfwagen. De Keistampers verzorgen hun gasten tot in de puntjes. Er blijkt een fietstoer voorbij te komen, de 100 km van Tilburg. Aan de overkant van de weg zit een kroostrijke familie ganzen in het moeras.

Het tweede tientje begint bij het dal van de Beerze. We lopen langs de rand van een prachtig moerassig biotoop, met tal van waterplanten, vennetjes en tal van onzichtbare vogels die hun hoogste lied ten gehore geven. Paradijselijk is dit !  De parkoersmeester zorgt voor een pauze over landelijk tarmac en de typisch Brabantse hoeves, de kozijnen steevast groen geschilderd. We duiken een tweede keer het dal van de Beerze in, rondden eigenlijk het gebied vanaf de rustpost. Dan volgen graspaden, dijken eigenlijk, tussen akkerland en Beerze moerassen. Een langgerekte waterpartij met brede rietkraag ligt er stralend bij. We lopen weg van het water nu. Zoeken zandpaden op langs berk en haast zomers geurende spar. Waden door halfopen puur natuur stilaan naar het gebied met gele stekels van daarstraks. Mogen er nu uitgebreid van genieten langs kuddes runderen en paarden, tot rust gekomen bij drinkplaatsen. Schitterend toch dit heide- en vennengebied waar geen bebouwing te bespeuren valt. Alle afstanden, tenminste vanaf de 20 km komen samen. Wij krijgen het gezelschap van Hein uit Bladel. Stappen keuvelend de woongemeenschap van Roond binnen op weg naar onze tweede wagenrust op een pas gemaaide weide. Het is er nog behoorlijk druk. Elkeen geniet met volle teugen van het geïmproviseerde terras in de zon. We horen cijfers van 1.800 wandelaars gespreid over de twee dagen, een voltreffer voor deze regio.

Leveren onze startkaarten in bij iemand van de organisatie en beginnen aan onze laatste etappe. Klassiek nu langs het Mari Klijnpad en verderop ondermeer het Groot Hulsven. Opvallend weinig kikkergekwaak toch en helemaal geen kreisende meeuwen meer. Het was hier ooit anders. Er wordt ook gewerkt. Grote happen gewas zijn verdwenen, tot herstel van de oorspronkelijke begroeiing begrijpen wij. Vonden de ‘ersatz’ anders ook wel mooi de vorige jaren. Duiken dieper de bossen in met zijn ondergroei van ‘klokkebeesen’ en dennen de jonge vingers fier rechtop. Brede zandpaden loodsen ons naar Het Loo (dierencentrum). We zoeken de rand van ontluikende maïsvelden op tot ons volgend riviertje zijnde de Kleine AA. Weer zo’n heerlijk biotoop om volgen. De kleinere afstanden lopen een eind met ons mee. Worden met pendelbusjes aan en af de laatste rustpost gevoerd zodat ook zij natuur kunnen lopen. Een fantastisch initiatief van de Keistampers ! Stappen dwars door het gemillimeterde weiland van een kudde jonge paarden. Zij gunnen de tweevoeters geen blik waardig. Even wat asfalt en dan onze laatste waterpartij, het Smalwater. We zijn terug in Boxtel. Steken twee ‘ting-ting-ting’, drukke spoorwegen over en gaan op zoek naar een cafeetje, wat niet zo evident is als een Vlaming denkt. Toch raken we aan een Tripel Karmeliet alvorens de terugreis aan te vatten. In Roosendaal doen we er elk nog royaal een Duveltje bij aan € 6.00 het stuk, woekerprijzen !

Kijken terug op een fantastische wandeldag. De Keistampers staat al jaren borg voor één van de mooiste wandeltochten uit de Lage Landen en dat was vandaag niet anders. Een pijnlijke linkervoet neem ik er dan maar voor lief bij. Dinsdag komt het verhaal van Peter Heesakkers die met stijgende bezorgdheid op ons wachtte in het lyceum. Hij zette blijkbaar de organisatie in rep en roer tot iemand onze startkaarten te voorschijn toverde. Ja, de rust keerde weer over Boxtel …