De overkant van de snelweg lijkt wel Oranje. Met hele horden caravans trekken onze Noorderburen al naar het zonnige zuiden. Wij rijden noordoostwaarts, naar onze wandelvrienden in Waalwijk. De nieuwe startlocatie Buurthuis Zanddonk blijkt tal van voordelen te hebben. Ruimere parkeer mogelijkheden, makkelijker te bereiken en een modern gebouw. We zullen de Crispijnstraat natuurlijk nooit vergeten maar dit is toch ook wel goed.

Het is ons te stil in de startzaal overigens, denkelijk te veel concurrentie deze Hemelvaartsdagen. We lopen door wijken van recente signatuur richting ringweg en de Eikeldijk op, die langs sport accommodaties naar Kaatsheuvel voert. Vlakbij de Efteling wacht het eerste poortje, de toegang tot de Loonse en Drunense Duinen. Maken een  heerlijke omzwerving door het zanderige bos tot het monument uit de Grote Oorlog. De langere afstanden worden over de brug van de brede weg tussen Tilburg en Den Bosch gestuurd. We stappen nu echt wel naar de Efteling en zijn joelende jeugd. Lopen langs het pretpark en het nieuwe bungalowpark Bosrijk dat er prachtig en luxueus uitziet. Bij camping Bernehoeve even wat tarmac tot de Duikse Hoef en een golfterrein. 30 & 40 km worden een graspad opgestuurd, tussen ontluikend maïs en een bramenberm. Huis ter Heide lezen we bij het betreden van de volgende boszone. Voor ons compleet onbekend terrein, al wandelden we dan al zo dikwijls in deze omgeving. We gaan heerlijk slingeren, over smalle paadjes in het groen. Dan volgt een lange strook bosrand en weiden. De eerstvolgende steenweg voert recht naar dorp De Moer. Mogen er gezellig een terrasje doen bij ’t Maoske, onder de kerktoren. Krijgen er het gezelschap van hele horden vrouwelijke wielertoeristes. Het mannelijke oog krijgt er waar voor zijn geld, voor elk wat wils !

Maar er moet nog gewandeld worden, we zijn nog maar 13 km gevorderd. Duiken opnieuw Huis Ter Heide in. Hooglanders liggen hovaardig op ons wandelpad. We lopen er voorzichtig langs, rekening houdend met een erg jong kalfje. Geen foto’s in deze omgeving om de dieren niet onnodig te laten schrikken. Weer genieten we van de fraaie bossen met ondermeer een strook lage dennen. Bij de Duikse Hoef wacht opnieuw landelijk tarmac alvorens door terug frisgroen opschietend hooiland te mogen wandelen. Merkwaardig hoe de randen van de velden worden omgeploegd om denkelijk andere gewassen te laten gedijen. Bij de eerste huizen staat de eerste camperrust opgesteld van de dag. Lijkpad noemt dit hier luguber. Wij houden er een vrolijk onderonsje met de helpers van dienst en Iris met haar wandelmaatje.

Het bosstrookje na de koffie voert naar de drukke steenweg, die nog verbreed wordt ter ere van koning auto. Aan de overkant wachten zandpaden met berk en spar. Plukken heide ook in de meer open stroken. Komen bij een grote vijver uit die wij snel herkennen als het ‘hondenzwembad’. Dan weten we de laatste rustpost nabij, ter ere van Tony Goethart. En dan willen wij daar graag soep bij, genietend van de kunstige bloemstukjes op tafel. Velen weten ook de ijsjesventer te waarderen, die gouden zaken doet. De laatste etappe begint met de dreef richting Plantloon. Zijn prachtige lanen zijn mijn favoriet in de omgeving, heerlijk genieten is dit. Vanaf de speeltuin worden Iris en maatje onze wandelpartners. De Waalwijkse boulevard lopen wij samen gezellig keuvelend af. Duvel kennen ze hier niet, wij houden het bij Oud Bruin terwijl wij op televisie de Ronde van Italië volgen. Rijden blij gezind terug naar huis, het was weer eens ‘af’ bij onze vrienden Waalwijkers. Tot de winterserie dan maar weer …