Linda kiest vandaag voor een moeilijk bereikbare tocht. Twee treinritten en vervolgens 6 kilometer met onze eigenste 2 pk. Groot is onze verbazing als een meereizende Antwerpenaar in station Hasselt beweert dat er een bus naar Termolen rijdt. Zouden we in praktijk een klein uur moeten op wachten en dat doen we dus niet. Dieselen over het spoor langs de Pukkelse Weide tot Zonhoven station. Er hangen warempel wandelpijlen in de richting ons ook aangegeven door Google Maps. Lukt perfect tot een winkelcentrum en dan niks meer. Onze eigenwijze Antwerpenaar, die volgde tot het station zijn we dan al lang kwijt. Wij volgens netjes Koning Google tot de startplaats. Geen bushalte in het weekend bediend te bekennen ! Wel een ruim Cultureel Centrum met fraaie zaal en enkele bekenden uit Schaffen. Ook Yvan ‘le terrible’ tekent present. Anita voert even later haar Sloebers aan die er vandaag een busuitstap van maken.

We gaan op pad voor 24 km. Lopen na een paar straten de Molenheide op, golvende zandpaden van wat ooit een munitiedepot moet geweest zijn. Langs een bedrijvenzone de sparren en de grens met Genk tegemoet. Wandelen verderop als onder een groen baldakijn door natte bossen, heerlijk ! Krijgen even een doorkijk op een mijnterril, Winterslag begrijp ik van een Schaffenaar. Varens kleuren al verrassend vroeg bruin langs de kant van de wandelpaden. Moerassige stroken en prachtige purperen heide lossen elkaar af in Teut & Ten Haagdoorn. Wij pauzeren bij een houten chalet van de Holsteenhoeve, gezellig op het terras.

De beide lokale lussen voeren eerst een heuveltje over. De langere afstand volgt ‘ down under’ een eenmanspad door de brousse, slingerend langs een beek. Schitterend decor dit ! Dan trekken we de heidevelden in voor een lange omzwerving aan de rand van de A2. Hectaren aan een stuk kunnen we genieten van die prachtige zanderige heideheuvels in de zon. Uniek toch dit landschap dat Linda blijkbaar niet kende maar dankzij de vrouwelijke intuïtie voor vandaag uitkoos. En of ik er haar dankbaar voor ben! Finaal passeren we een groot ven met een veelheid aan ontluikende witte lelie. Lopen dan rustig uit langs de Holsteenhoeve en zijn camping tot de rustpost.

We zijn net op tijd ‘onder dak’ om de eerste plensbui van de dag voorbij te laten gaan. Met de plu in aanslag vertrekken we voor de kleinere lus. Moeten over een fietspad, wat best is bij nog miezerige regenval. Stappen vervolgens door een natte vallei met meerdere vennen tot wat behuizing. De Pukkels zorgen voor constant achtergrond gebrom. Terug de hei op dan, opnieuw schitterend in de zon. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen ! Vanaf de witte lelies lopen we hetzelfde parkoers als de eerste lus. Opnieuw zijn we net voor de plensbui ‘onder dak’, samen met Mia & Jack deze keer.

Een laatste keer lopen we de zomerse hei op, letterlijk mits een klimmetje in het zand, en nog maar eens een prachtig uitzicht als beloning. Langs een oude spoorbaan dan of wat er van rest door het groen, onder de après-pluie. Dan open landschap in geel (zand) en rosé (heide), die een kunstschilder voor zijn ezel gezeten inspireren. Een paar straten maar zijn wij verwijderd van de finish en zijn Duvels genoegen. We kunnen er tot onze verrassing van genieten in het gezelschap van Annieken & Chris. Kersenrood worden wij naar het station gebracht, met onze oprechte dank. Kunnen heerlijk nagenieten tijdens de treinreis over Hasselt tot Antwerpen. Dit was vast en zeker één van de mooiste wandeltochten van het jaar !