Was ik vast van plan in Ieper en omstreken te wandelen vandaag, Linda denkt er anders over en kiest resoluut voor Rumst. Ik twijfel lang, geef dan toch doe aan de (te) vermoeiende werkweek. Die paar extra uur slaap kan ik best gebruiken. We nemen dus de bus tot Boom Markt. Een vernieuwd voetgangersdoorsteekje zet ons af op de oever van de Rupel. We weten dat er vanaf het veerpont naar Klein-Willebroek pijlen moeten te vinden zijn. Klopt ook en we wandelen richting Hoek langs het water en zijn weelderige, geurige balsemien. Altijd maar rechtdoor in oostelijke richting voorbij Terhagen en vast dure appartementen van De Waterkant tot het centrum van Rumst. Pikken er de Movelokes op en Jan (‘Police de Bruxelles) met zijn harem.

Voor Volksfeesten zijn de prijzen eerder aristocratisch, € 1,70 voor een consumptie. Een parkoersmeester blijken deze stappers ook al niet meer te hebben. De afstanden zijn uitgetekend dankzij de knooppunten van Rivierenland. Ons niet gelaten, we weten dat het zeker en vast mooie routes zullen zijn. Puren er een 33 km uit. Duiken vanaf de dorpskerk meteen het groen in. Dan een kort strookje Rupel en genieten van een strook Oude Nete Arm, onderaf, goed begaanbaar en roze van de balsemien. Onder de autobaan E19 door en langs een statige dreef tot De Zwaluw. Te vroeg voor een pauze, staan slechts 3,5 km op de teller. Voor ons eigenlijk al een kleine 10 km. Recht naar de Mechelse Steenweg nu, helaas niet langs de Lazaruskapel maar meteen naar Walembrug. Daar kiezen we voor het extraatje van de 19 km. Een grintpad stuurt ons langs de vijver van de Slijkvissers naar de waterpartijen van Abdij Roosendael. Net als in Hemiksem staan er nieuwe, bijkomende knooppunten bordjes. Staan meteen op ons netvlies gebrand. Aan de overkant van een steenweg gaan we een landdijk op. Hij zal ons afzetten in Elzestraat waar we pauzeren bij de lokale voetbalclub. Verwarring alom want de tussenafstanden kloppen van geen kanten. De brave man die de stempels uitdeelt kan ons ook niet helpen, hij weet van niets.

Niet geklaagd, we ontsnappen er aan een stevige plensbui. Gaan bij zonneschijn terug op pad richting Fort van Walem en zijn vijvers. Door het jonge bos stappen we naar de watertoren en zijn kasseibaantje. Een tarmacje loodst ons vervolgens tussen de E19 en de plas van Spildoorn door, de Netedijk wenkt. We ruilen hem in voor een lager gelegen pad in het groen, bijwijlen lekker vettig. Onze computerfreak heeft voor een leuk parkoers gezorgd ! Bij de fameuze Blauwe Bruggen gaat de 25 km zijn eigen weg. De anderen stappen over de Nete naar Rumst, wij lopen over de Dijle richting Kleine Bergen en een cafeetje onder de kerktoren van Heindonk. Hebben tot Klein-Willebroek & Boom nog ruim 11 km voor de boeg.

Na de pauze een stille straat tot verlaten pand van Halveweg, we duiken het Bloso domein van Hazewinkel in. Stappen naar de gebouwen waar de Vaartlandstappers verzamelen blazen en duiken dan het Broek van Blaasveld in. Heerlijk zwerven is het hier langs de vele plassen en stille paden. Dit worden wij nooit beu ! Net voorbij het kapelletje van OLV 13 Bunder zweeft een ijsvogel razendsnel over een plas. Schitterende, zeldzame vogel, die ons vrolijk maakt. We ronden de roeibaan bij zijn startpunt en zoeken dan aan de overkant van de steenweg Biezenweiden op. Nog meer jong bos, wat weilanden en een netjes gemaaid breed graspad. De natuur gaat over in Broek De Nayer en dan zoeken we de jachthaven van Klein-Willebroek op. Weten er een terrasje waar de Duvel altijd lekker smaakt.

Het wordt er frisjes en we besluiten maar weer op te stappen. Moeten 20 minuten wachten op het veer en stappen dus verder over het jaagpad richting Rupelbrug. Netjes links en achter elkaar zoals het hoort. Een wielerterrorist komt aangestormd. Negeert ons kompleet en duikt de 30 cm links van Linda in. Helaas gaat hij vol in haar arm en sta ik binnen de paar seconden tussen twee kermend op het tarmac liggende mensen. Linda kreunt over haar linker pols, de terrorist ligt op zijn rug. Vraag bezorgd aan allebei of ze hulp behoeven. De terrorist komt recht, gelukkig maar. Gevraagd waarom hij niet afremde antwoord hij arrogant dat zulks niet hoefde want dat voetgangers opzij moeten gaan. Boos negeer ik hem verder straal en bekommer mij om Linda. Haar arm zwelt gelukkig niet en ze ondersteund hem tot de bushalte in Boom. Daar valt ze haast in zwijm van shock en pijn. Gelukkig is mijn vrouwtje een taaie en recupereert ze snel. We sukkelen naar huis waar ze zo snel mogelijk de rust van de sofa opzoekt. Morgen zien we wel weer verder …