Zaterdag was werkdag, voor de baas de fouten van medestanders oplossen. Vandaag reizen we met bus en tram naar de Deurnese Ruggeveldlaan. Vergissen ons van halte en zorgen zodoende ongewild voor een opwarmertje van een ruime kilometer. Halte Ruggeveldlaan is niet dezelfde als halte Ruggeveld, Antwerpse humor. Voorzitter Ludo interpelleert galant naar Linda’s gekneusde voorarm. Ze kan straks advies vragen aan zijn dochter (Fangio …) die huisarts blijkt te zijn.

Maar eerst is er koffie en een lekkere, vers bereide smos en dan de eerste lus van onze geplande 35 km. Zoals wel meer tegenwoordig valt dit parkoers ook uiteen in twee lussen vanaf de startzaal. De eerste bedraagt ruim 11 km, inclusief pauze halfweg. Door Deurnese burgerwijken, huizen met platte daken, stappen we richting dreef De Zwarte Arend. Verderop wacht een kasseitje op grondgebied Wijnegem en het kasteel Ertbrugge. In zijn bos kunnen we genieten van schitterende zwammen, in de fleur van hun leven. Hooigeur komt ons tegemoet. Pas geschoren weilanden van de Bremweide, de grasvlakten achter den Bosuil. Ze liggen er nattig bij want vanmorgen regende het pijpenstelen boven het Antwerpse. De omwalling rondom het stadion van The Great Old blijken prachtig beschilderd te zijn met een basis van vurig rood. Prachtige tekeningen van uilen en de haast arrogante koppen van vroegere sterren zoals Ratko Svilar en Patje Goots. Schitterend is dit. Onder wat hemels gedruppel stappen we terug de meer bewoonde wereld in, langs schooltje de Groene Egel. Even verder wenkt de mooie cafetaria van Silok waar Linda geniet van de heerlijke huisgemaakte soep. Mag dan al eens een eurootje meer kosten, waar voor ons geld. Maatjes uit Bazel (euver ’t woater) zijn het met ons eens, dit was een eerste prachtige etappe.

We volgen Jerome op de terugweg naar de startlocatie. Stappen door het Bischoppenhof en zijn park. Verslikken ons vervolgens in een paadje langs de vele serviceflats, eigen schuld dikke bult. Dwars door een hondenweide en een Robinson speeltuin gaat het terug richting Bremweide. Prachtig toch, die langgerekte grasvlakte langs beide zijden afgezoomd met oude bomen. Lijkt wel een golf course.

Even stappen langs platte daken tot de Kaasboerin, we duiken opnieuw het groen in voor een avontuurlijk paadje. Linda is met haar ‘brace’ voorarm extra voorzichtig. Passeren het kasteel Zwarte Arend en zetten dan koers naar de startzaal. Clubmaat Jakke heeft er zijn tochtje al opzitten, geplaagd dor familiale verplichtingen in de namiddag. M & M lopen ons voor.

De clubarts heeft Linda er intussen van overtuigd zich medisch te laten begeleiden. Sterk staaltje van overredingskracht van deze dame ! Wij gaan terug op pad over een kasseitje dat ons afzet in het Rivierenhof. Passeren er de hoeve en de rozentuin, het kasteel ook en de vele korfbalvelden, de nationale sport van de Koekenstad. Dan gaan we zwerven door meer bosrijk gebied en lopen zowaar een tweede keer fout. Het is ons dagje vandaag ! Stappen haast ongemerkt voorbij het Zilvermuseum en verlaten een eindje verder het Rivierenhof langs een servitude weg. Doorkruisen heerlijke steegjes van Oud-Deurne tot de volgende rustpost. Overal wordt soep geserveerd en telkens een andere smaak, grappig.

Het historische Sint-Fredegandus kerkhof is steeds weer een hoogtepunt in deze tocht. Samen met M & M vergapen wij ons aan de verweerde grijze grafmonumenten. Daarna volgen de Deurnese volkstuintjes en rivier De Schijn. Het fietspad parallel aan de lawaaierige Antwerpse ring loodst ons terug naar het Rivierenhof en zijn vijvers. We volgen de Herentalse Vaart tot de Schranshoeve en verlaten dan het groen bij het andere uiteinde van de Ruggeveldlaan. Net voorbij korfbalclub Catba wacht de moderne gelagruimte van Scouting Imsaa.

Een Nederlandse wandelaar maakt er misbaar over de ‘slechte bepijling’. Wij kunnen de man alleen maar tegenspreken, iets wat hij allerminst waardeert en hij trekt eigenzinnig boos verder. Wij zijn nu toch wel op onze hoede al zal daar verderop geen enkele reden voor blijken te zijn. Groot Schijn is dan weer een splinternieuw betonpad tussen weer eens andere volkstuintjes. Het zet ons af bij de ondertunneling van het Wommelgemse knooppunt. Daarna volgen helaas meer straten en bedrijven dan ons lief zijn, ik had er een beetje voor gevreesd. De parkoersbouwer loodst ons wel in een weidse boog in het groen om de plassen van het Wommelgemse Fort maar daarna volgt een tweede, kortere stratenloop. We zijn blij de tuintjes en de rustpost te bereiken. Een domper op deze tocht toch wel, deze lus van 9 km.

Maar we worden beloond voor ons doorzettingsvermogen. Vanaf de Ruggeveldlaan worden we een Speelbos ingestuurd. Heerlijk zwerven door het wilde groen langs De Schijn, met het knisperende populierenblad onder de wandelsloffen. Dit is echt wel super. We volgen de waterloop ook nog even door het Rivierenhof en laten ons dan langs een brede laan naar de finish drijven. Hoog tijd voor een Duvel … of twee Ludo! We houden ons aan de afspraak en verlaten als laatste de zaal om 18:30. Onze schatten van medewandelaars brengen ons met de auto naar huis. Merci beaucoup, M & M, daar drinken we de volgende keer nog ene op !