Allerheiligen is de dag dat wij in Wuustwezel gaan wandelen en ons lidgeld bij De Stroboeren vernieuwen. Traditie moet er zijn. De busverbindingen zijn slecht en dus wordt Koning Auto van stal gehaald. We zijn al vroeg paraat en komen vele bekenden tegen. Het Kempense wandelgild laat Wallonië links liggen zo blijkt en kiest voor een ‘thuis’ weekend. Wij vertrekken met Marij & William, zoon van de vader die in de lappenmand ligt. Spoedige beterschap gewenst Willy ! Linda maakt van de gelegenheid gebruik om onze pc problemen aan te kaarten. Ik hou mij afzijdig, een keuken verdraagt maar één chef-kok ! De prachtige Gasthuisdreef wordt ingeruild voor een strookje tarmac. Dan passeren we de militaire vijvers en zwerven door een paar sparrenbossen. Verderop wachten de landerijen van de Lange Laarweg tot de eerste pauze in de Bellekeshoeve. Zijn toch algauw een uurtje onderweg. Kunnen ons een terrasje permitteren, het weer is zonnig en aangenaam.

Hebben een lokale lus voor de boeg die ons meteen laat genieten van een natuurlijk kleurenpallet, loofbomen in hun mooiste herfstkleed. Zwerven vervolgens door bosjes, al dan niet bezoedeld met oude menselijke bouwsels, ook wel chalets genaamd. Ik ga er even ongewild bij zitten, mijn twee hielen schuiven gelijktijdig onder het lijf vandaan. Gelukkig zonder verder letsel. Bij Bleken zoeken we betonwegen, hoeves en zonovergoten akkers op . Stappen voorbij de 18^e eeuwse Sint-Willibrorduskapel terug naar de rustpost. Jefke komt er zijn babbelke doen, altijd gezellig.

Lopen Dirk (Nijlen) achterna langs een ezelweide richting Zavelbergen. Passeren een crossterrein en dan komt het zwaardere werk. We hadden ‘cowboy’ Luc verwittigd, deze tocht bevat nogal wat beton. Lange rechte stroken door het polderlandschap volgen nu, langs de Wolkenveldweg, Moleneind en Tolberg. Bij het Stokerstraatje wordt we uit ons lijden verlost. Langs achterafjes bij voetbalterreinen gaat het naar sporthal Kanaal 10 en een verdiende rust na 9 vermoeiende kilometer.

Na de pauze lopen we naar het lokale Gemeentehuis en zijn parkje. Duiken vervolgens weg in het groen langs een verweerde muur, laten daarbij het fietspad voor wat het is. De langere afstanden draaien weg over de Donkweg bij een aardbeien plantage. Ons aller Herman stapt er op zijn gemakje de 18 km af. Moeten door een KMO zone en vervolgens langs de villa’s van de Hofdreef om Loenhout binnen te lopen. Gemor bij het gild in cafeetje Onder den Toren. Ik kan ze gerust stellen, wat komen gaat doet alle betonleed vergeten.

Voorbij het kerkplein en een wijkje wachten een reeks hoeves, nog steeds betonpaden, inderdaad. Maar Stapelheide begint net voorbij een boomkwekerij. Kunnen we heerlijk zwerven over een pad getrokken door weilanden, langs een gracht en over de Kleine AA. Prachtig stukje natuur dit ! Stilaan komt de kerk van Wuustwezel in het vizier. Door een bosje, langs een witte wijk en de Kleine Beek stappen we richting finish. Kunnen we rustig een Duvelke consumeren alvorens huiswaarts te keren. Tja, is niet de mooiste tocht van De Stroboeren, maar bij hen ligt de lat inderdaad erg hoog. Toch vonden wij het weer een leuke, gezellige dag en meer moet dat echt niet zijn.