We zijn al enkele dagen pc-wezen en dus kies ik voor makkelijk, de auto. En gelukkig maar. Was er van overtuigd dat de Korhoenen vanuit Oud-Turnhout vertrokken vandaag terwijl de markeringen ons naar Oosthoven loodsen, daar toch wel enkele kilometer vandaan. Onbekende startplaats voor ons al zullen we er ons meteen thuis voelen. Hennie zit er zowaar knutselend aan tafel en Martin komt ook, niet heel onverwacht, binnen vallen.

De Witte Pet  moeten we in de zaal achterlaten, Martin trekt met ons op zodat we nog eens kunnen bijpraten. Betonbaantjes loodsen ons de bebouwing uit. Onverhard door halfopen gebied worden we langs een bruine gracht geloodst. Stiltegebied lees ik op een bord. We gaan lekker ploeteren door gitzwarte modder. Waar het te drassig wordt nemen vlonders de taak over. Pijpenstrootje wordt al stilaan geel. Tenslotte voeren brede grintpaden ons naar de eerste rustpost Ansarat na 5 km. Een fantastische opener was dit ! We doen zowaar een eerste terrasje, frisjes toch nog wel bij lekker hete koffie.

We vervolgen onze wandelroute door bosjes en akkers, een gebied dat De Laks blijkt te noemen. Nauwelijks een huis te zien. Stappen een eindje langs een kanaal, nog steeds afgezoomd met bomen in herfsttooi. Langs betonfabriek Stradus vervolgens, een brug over en nog een strook kanaal. Dan draaien we de Stille Kempen in met lange rechte paden door weilanden en bosjes, de absolute rust en lekker 7 km lopen tot een blokhut ‘in the middel of nowhere’. Tijd om weer eens een terrasje te doen.

Alfred zoeft voorbij, krijgt van de Kwikskes met busreis net de tijd om 30 km af te dweilen. Wij doen het rustig aan langs ven en bos tot de open ruimte, akkers met een stevige wind op kop. De 50 km gaat in het zand van ons weg, wij houden het bij 40km. Lopen keilang rechtdoor over de Baalse Heide, akkerland en kampeerterrein. Dombergheide wordt dan weer een prachtige bosstrook. Aan zijn overkant, bij een kanaal pikken we de 50 km terug op. Annie & Willy, thuis marcheerder Leo ook. Niet langs de dijk deze keer maar over de ‘bumps’ van een grillig bospad langs het water. Heerlijk vinden wij dat ! Moeten even door wat behuizing van Oosthoven en komen voorbij een watertoren weer bij Ansarat aan. Vol huis en plaats zoeken na een stevige 10 km. Het is nog steeds terrasjesweer en daar genieten jong en oud, twee- en viervoeter uitgebreid van.

Martin besluit af te haken en met 2 km terug naar de finish te lopen. We maken ons toch wel zorgen over onze gabber, ‘trop’ is ook voor hem te veel zo blijkt. Wij hebben er nog zin in, vatten een tweede etappe van 10 kilometer aan. Een brede grintdreef loodst ons weg van de hoeves terug de natuur in. We mogen weer langs de vaart lopen, ingekapseld in schitterende herfstkleuren. Wij genieten ! Weg van het water wacht open terrein, grasland en zandpaden. Wat chalets en een hoeve, we gaan de Arendonkse Heide op. Althans een project om opnieuw variatie aan te brengen in overigens bosrijkgebied. Het zwerk trekt dicht, het zal toch niet waar zijn hé ! Gelukkig blijft het bij een dreiging. We stappen terug de open ruimte in, worden bijgehaald door Katrien ‘alias Zottemie’. Samen stappen we de laatste, lange en zanderige kilometer tot de rustpost van Natuurpunt. De meesten leken dicht tegen de 2 uur gestapt te hebben over de 10 km. Mijn linkerknie protesteert, Hans (van Kathy) heeft het meteen gezien. Gelukkig is het zonder erg, gewoon de ‘oude dag’.

We hebben nog 8 km voor de boeg. We kijken vertedert naar een paar nesten jonge ‘chippekes’ bij een boerderij. Zijn toch wel laatkomers. Stappen door de Brembergh Dreef de open ruimte richting Oud-Turnhout in. Tellen niet minder dan drie kerktorens aan de einder. Voorbij de dorpskerk wordt het parkoers terug landelijk. Net voor de finish treitert de parkoersbouwer ons nog en stuurt ons weg richting Turnhoutse ring. We snellen Marion achterna tot waar we een laatste keer voor bos & gras kiezen. Linda maakt een ongelukkige tuimelperte maar kan gelukkig de broze pols sparen. Ter aankomst nog vele bekenden. Onze Borgerhouters zijn er weer, Christine & Noël ook. Er wordt duchtig over de politieke actualiteit gedebatteerd. Gebeurt ons wel meer, wandelaars zijn van deze wereld.

Het is al donker als we ons karretje terug opzoeken. Zijn vandaag aangenaam verrast geweest door een schitterend parkoers en de prima organisatie van de Korhoenen. Hier komen wij zeker weer … maar dan graag zonder de aanslag op onze portemonnee van flitsende blauwhelmen op de Turnhoutse ring …