Mijn zondagse trip begint al op donderdag. Heb de opdracht op mij genomen drie afstanden van pijltjes te voorzien, 18 km, 7 km en 4 km. Zal in totaal denkelijk zo’n 25 km wandelen zijn, gespreid over 2 dagen. Tja, ik doe het graag hé ! Reis dus op donderdag met de trein van Hemiksem over Brussel-Noord tot Hoeilaart, met nauwelijks wat vertraging. Het zwerk is wel niet echt aangenaam, beetje mistig maar al stappend krijg ik het algauw warm. Verwarming en water zijn in orde voor zondag, wuift de klusjesman van de startschool mij uit. Ik ga vrolijk op pad door park en straatjes richting Zoniën (Groenendaal) bij de groen kroosvijvers. Vanaf de splitsing 18/7 km ben ik aangewezen op mijn Google Maps verkenning. Lukt mij wonderwel, zelfs dwars door het Hoeilaartse centrum. De tweede etappe loodst mij vanaf de voornoemde splitsing richting Jezus-Eik. Bij een ‘drietand’ in bos slaat de twijfel toe. Herinner mij alleen nog dat ik een modderstrook moet vinden. Na twee pogingen heb ik het juiste pad te pakken en loop de etappe netjes uit. Bus, metro en trein brengen mij na het Duvelke in De Bosuil terug naar huis. Vrijdag hervat ik in Jezus-Eik. Ken de omloop daar veel beter en stap dus de lokale lus en de terugweg naar Hoeilaart ook in kortere tijd af. Laat ons hopen dat mijn werkstuk van vandalen gespaard blijft.

Zondag spreken we af met Martin omstreeks 08:30. Ons maatje zit al aan het ontbijt als we Den Bosuil binnen komen. Scouting jeugd ruimt er nog steeds op van de vorige fuifavond, Roland bekijkt het gebeuren met argusogen. Met pijl en lint in de vestzak gaan we op pad. Hebben met voorzitter Wilfried afgesproken de laatste 12 km eerst te lopen als parkoerscontrole. Zoniën ziet er fantastisch uit. Oker spant de kroon waar niet verdrongen door immer groene spar. Gezellig keuvelend lopen we met z’n drietjes te genieten. Na de tweede koffie vatten we de terugweg naar Hoeilaart aan. Een verharde etappe ja, maar ook met kasseitjes en prachtige vergezichten bij Koedaal. Een Limousin stier stelt zich strategisch op, laat zijn ijdelheid door de vele wandelaars bewonderen. Rond de middag zijn we in de startzaal. Nemen er ruim de tijd voor babbels met de vele werkende clubmaatjes. Wensen langs deze weg Jack en Lisette een spoedig herstel en veel doorzettingsvermogen.

Terug op pad dan, langs het Gemeentepark en Zoniën in richting Groenendaal, dan rechtsweg de heuvel op naar Welriekende en zijn blokhut. Pauzeren bij den John en Christine, terrasje doen eigenlijk. Ondanks het redelijk late uur willen we toch de volle afstand lopen en pikken de lus van 24/30 km mee. Diep het Zoniënwoud in dus tussen de driehoek van gemeenten Hoeilaart, Bosvoorde & Oudergem. Golvende, slingerende fietspaden, verweerde rechtlijnige tarmacjes waar nu nog nauwelijks een auto komt, prachtige diepliggende voetpaden ook. Op de hoogtes voert oker en haast horizontaal zonlicht de boventoon, zelden het woud zo mooi gezien als vandaag. Christine wacht ons op voor een laatste pauze, de schat.

We hebben nog ruim een uur te gaan tot Juzekes-Eik. Dwalen daarbij nogmaals door het woud richting Leonard kruispunt en dan met een ommetje tot de Willeriekende dreef, de juiste naam voor deze omgeving. De Ijsetrippers zitten haast door hun voorraad Duvel heen, zo verdient de cafébaas ook nog iets aan ons.

Maandag is stakingsdag in Belgenland en dus halen we koning auto al om 06:00 uur van stal. De drukte op de E19 valt mee en we bereiken Jezus-Eik omstreeks 07:00 in het donker. Moeten een halfuurtje wachten tot de klaarte in de lucht komt om pijltjes te verwijderen. Linda heeft er zin in. Met breekmes en plasticzak in aanslag is ze mij ruim de baas. Lopen de volledige afstand van zo’n 25 km binnen de 7 uur, twee café pauzes in Hoeilaart inbegrepen. Een schitterend einde van ons weekend wandelen meteen, met een gezonde vermoeidheid ook. Dinsdag gaat Linda’s pootje ‘in de plaaster’. Moet dat nog wel, vragen wij ons af, het lukt nu ook al wonderwel.