Ik neem de foute afrit na de Kennedytunnel. Gelukkig hebben we wat terreinkennis op Linkeroever en zijn we toch twee straten verder terug op de expresweg richting Waasland. Hoe verder we westelijk vorderen hoe dichter de mist wordt, jammer. Krijgen een parkeerplaatsje aangeboden … bij de controlepost, die nauwelijks een paar honderden meter van het startzaaltje verwijderd is. Samen met Sint en Zwarte Pieten (lijken mij Pietinnen) nog vele bekenden. Rudy (Hove), Brugse Lut & Luk, Annie & Chris ook. Met deze laatsten zullen wij een kwartet vormen vandaag, tenminste als haasje Annie haar pauzes inlast !

8.7 km lang is de eerste lus, om 300 meter te vorderen dus ! Langs kerk en stadhuis gaat het richting vroeger station, nu de dorpsbibliotheek. Verslikken ons even in de markeringen, worden op het rechte pad gezet door iemand die richting start lijkt te wandelen. Dokkeren over de kiezels van de oude spoorbaan Willy (Mortsel) achterna. Keizershoek en het fraaie Heidebos dienen zich aan. Een afwisseling van sparren en loofbomen, nogal wat bramen ook. Heerlijk wandelen meteen. De open ruimte drukt ons weer op de realiteit van de dag, kil en mistig. Langs grachten en populieren stappen we richting hoeves met ruime melkvee stapel. Collemansbrug is de straat die ons terug afzet bij het station. Nog een boogscheut en we zijn bij de overvolle rustpost. Kunnen nog net een tafeltje voor vier bemachtigen. De lokale lus lijkt mij het omgekeerde van wat wij hier vroeger liepen. Een eind over een fietspad, gewoon rechtdoor en dan een paar straten. Voorbij dierenkliniek Bosdreef weer die kille open ruimte. Een wilgenlaantje zet ons af bij een bosstrook ontsiert door chalets. Gekortwiekte maïsakkers tot de voetbalterreinen, de tweede pauze dient zich aan. Geen doorkomen aan in de zaal en dus doen we een kouwelijk terrasje.

Zijn na de koffie snel het dorp weer uit. Over het leuke brugje van de Moervaart kiezen we voor een lang recht pad langs een gracht. Een fietsdreef verder staan wij bij het voetbal van Eksaarde. Een paar straten verder kunnen we pauzeren bij kassier Lucien. Simpel parkoers kan best wel mooi zijn. We horen zachte kritiek op de lokale lus van net geen vijf kilometer. Lijkt aanvankelijk waar te zijn want we volgen een drukke baan samen met een koppeltje uit Aalst. Draaien echter mooi weg de weilanden in. Rustige wegeltjes langs grachten afgezoomd met wilgen. We keuvelen er gezellig op los, de politieke actualiteit komt daarbij ruim aan bod. Er bestaat vrij veel eensgezindheid, iedereen begrijpt dat de tijd van potverteren voorbij is. Best wel aangenaam trouwens, dit lusje al neemt het grijze zwerk natuurlijk een deel van zijn charme weg.

Al is het dan al rustig in de zaal toch zullen we als tienkoppig peloton de laatste etappe van 9 km afhaspelen. Alhoewel, het konijntje van Giesbaarge draaft al snel van ons weg. Ik neem het voortouw tijdens het vettige strookje langs die prachtige Zuidlede. Zelfs in de avondschemer is dit een schitterende strook natuur. Grappig intussen hoe vijf koppels uit verschillende windstreken zich vinden en er gezellig op los kletsen, dokkerend over de kasseitjes bij Entbos. De Moervaart komt in zicht, ik weet dan de finish nabij. Op het jaagpad maakt een tweetal zich geluidloos van ons los. Voor Chris en Linda mag het tempo gerust wat hoger liggen. Ondanks het plaasteren pootje is Minne dus niet te houden, ze brandt vooruit. Het is al donker als we de finish bereiken in een nog goed gevulde zaal. Merkwaardig dan hoe binnen het kwartier iedereen plots huiswaarts keert. Onze tweede Duvel moet nog soldaat. Gelukkig is de schoolpoort los en kunnen we als laatste de speelplaats verlaten. Jammer van die grauwe dag want dit parkoers verdient vast en zeker de meer dan 2.000 wandelaars.