Slechts een halfuurtje autorijden tot de parkeerweide in Brecht. Net als in Hemiksem is het er mistig en koud, onaangenaam. Nochtans zit de krappe startzaal afgeladen vol, zeker als hij rood kleurt van de busreizigers uit Aalter even later vergezelt van de blauwbloezen uit Oostham. De dertiger die wij hier plannen af te lopen passeert langs de ons zeer bekende rustposten van het Loeyakkershof en de Familie Luyckx.

Na een paar straten loodst de parkoersmeester het voltallige gild dwars door een weiland. Gaan vervolgens landelijke tarmacjes lopen langs de vele hoeves met naambord in witte letters op hun gevels. Dit is een streek van melkvee met her en der een varkens- of haantjesstal. We pikken tot twee keer toe een strookje kanaaldijk mee, oppassend voor de fietsende sporters en bereiken na een uurtje of zo de eerste pauzeplaats. Herinneren ons het hof als een ‘koterij’ maar niks daarvan. Kunnen pauzeren in een prachtige nieuwe loods met alles erop en eraan. Een heuse meevaller.

Toch zijn we blij de drukte achter ons te kunnen laten. Stappen naar Brug 11 en wandelen aan de overkant van het water terug het landelijke van de Brechtse Heide tegemoet. Jammer van het grauwe weer want de weidse akkers rondom de Abdij OLV van Nazareth zijn anders wel aangenaam wandel gebied. Het fietspad langs een belangrijke verkeersader loodst ons naar pauze 2 & 3 bij het machinebedrijf Luyckx. Hoog tijd voor een lekkere kop verse groentensoep om de innerlijke mens te verwarmen en te versterken. Tiny & Dany lopen intussen al de ganse dag een kwartiertje voor ons uit, verlaten telkens de rust als wij ze bereiken, als lijken zij op de vlucht, grappig.

Hebben een lusje van 6 km te goed over de Vraagheide. Stilaan komt een waterzonnetje door de mist piepen, we leven op hoop. Interpreteren in het bos een pijl foutief en lijken aan de voetafdrukken te zien niet de enigen. Een leuk extraatje meteen dat ons wel terug op het rechte pad brengt. Bij Noenheuvel gaan we langs de bosrand en weidse weilanden verder. Berk voert de boventoon. Verderop doen jagers hun ding, gelukkig ver genoeg van ons verwijdert. De zon wint het pleit van de wolken en de te wandelen rechthoek wordt er meteen mooier mee. Ook ons humeur klimt met vele graden naar zonnig. We lopen parallel aan vanmorgen met de abdij als achtergrond tot hoeve De Hoge Schouw. Lekker lusje zeggen we bij Luyckx tegen iedereen die het horen wil, waaronder M&M, aan de wandel op Mark’s uur en dus achteraan het gild.

De langere afstanden lopen nu opnieuw over het fietspad, in het verlengde van de vorige etappes tot een manège. Een Nederlander vraag de weg naar Zoersel, we moeten hem het antwoord schuldig blijven. Een breed zandpad loodst ons langs de schaduwrijke bosrand tot de Oude Liersebaan. Volle zon nu door de polder, over goed begaanbare veldwegen en met een laatste keer de abdij op de achtergrond. Veel minder beton dan bij een vroegere kennismaking, geef ik Linda mee. Langs Brug 11 terug naar de overkant van de vaart en een laatste pauze ‘bij de boer’. Het is er nog steeds behoorlijk druk.

Hebben nog de langste etappe van 7,4 km voor de boeg. Volgen de Tilburgbaan tot de Sint-Theobalduskapel. Dan gaat het onverhard langs bossen en letterlijk dwars door een akker. Verderop zelfs letterlijk door de stoppels van een geschoren maïsveld. Heerlijk vinden wij de fantasietjes van deze parkoersmeester. Langs het betonbaantje van Ploegsdijk lopen we bij ondergaande ‘griet van een zon’ terug naar de dorpskom. Passeren door het gemeentepark en zijn merkwaardige grotconstructie en zijn zo in het volgepakte zaaltje. Jong en oud doet er zich te goed aan smoutebollen, het lijkt wel feest in Brecht. Ik feliciteer Bruno met zijn parkoers. Hangt af van de goodwill van de boeren, geeft hij mee. Verzorgen die kerels mannen want dan is wandelen in Brecht echt wel een feest ! Oh ja, Chris (Ingelmunster) was er ook weer, met het ganse gezin. Begint zowat een vaste waarde te worden waar wij opduiken. Doet hij de komende weken vast wel weer over …