Vandaag reizen we nog eens met de trein. Vanaf Antwerpen-Centraal is Patje Kloek onze gezel. Is nauwelijks meer dan een halfuurtje tot Aarschot …als er niks fout loopt. Tussen Booischot en Begijnendijk rijden we echter stapvoets omdat een onverlaat een bareel in winkelhaak gereden heeft. Neen, de vertragingen zijn niet altijd de schuld van de NMBS.  Een aantal wandelaars laten zich afhalen door de organisatie, wij hebben met dank aan Google Maps een extraatje van drie kilometer voorzien. Jefke muist er alleen vanonder, heeft nog een ander lusje op zijn stafkaarten ontdekt. De Papenakkerstraat blijkt een pracht van een donkere, diepliggende holle weg te zijn en onze eerste klim van de dag. We staan inderdaad binnen het halfuur in de zeer bekende startzaal te Gelrode. Het is er redelijk stil.

Patje vat zijn looptraining aan, wij wandelen aan een rustig tempo de heuvel op richting A2. Onder de snelweg door en dan verder door granenakkers afgezoomd met prachtige klaprozen. Het parkoers golft zachtjes, vanaf elke heuveltop mogen we genieten van fraaie vergezichten over het Hageland. Lopen langs Kraaikant onder meer door een donker paadje dat we niet kennen en zakken dan naar Nieuwrode en rustpost De Losting. Kunnen er ons een geïmproviseerd terras veroorloven, het is heerlijk lenteweer.

Vertrekken in een andere richting dan we gewend zijn, de Bennenberg op en de drukke steenweg over. Onverharde paden loodsen ons door het groen. Bij Grootveld gaan we een prachtig kasseitje op, holle weg met weelderige knalgroene varens aan beide kanten, heerlijk ! Donkere holle wegen en zelfs vlondertjes gaan we lopen rondom de Sint-Jansberg tot het Houwaarts Gat. Door de open velden nu tot de kerkwegels van Sint-Denijs Houwaart, stemmig kerkje met een rommelmarkt in zijn tuin. Het kleuterschooltje er net naast dopen wij om tot ‘bij Irène en Roger’ onze tweede rustpost van de dag. Opvallend hoeveel nieuwe stroken wij al liepen vandaag !

De lokale lus zetten we in bij wat hemelse dreiging. Lopen dan ook nog eens fout bij een doorsteekje tussen huizen. Correctie dus en dan het veld in richting Walenbos. Ik weet dat het hier erg nattig kan liggen maar dit jaar blijken alle paden er goed begaanbaar. Bij Motbroek verlaten we het bos, ruilen het in voor wat tarmac en graspaden langs graanakkers. Weer is het genieten van prachtige vergezichten. Bij de kapel OLV Roeselberg wordt de afdaling ingezet. Er wacht nog een strook Walenbos, leuke paden langs rossige waterloopjes. Veel ijzer in het grondwater waarschijnlijk. Nattige paden zijn beter begaanbaar gemaakt door het aanbrengen van stukjes boomstronken die echter op hun beurt wel eens glad kunnen zijn. We zijn algauw vijf kwartier onderweg voor nauwelijks 5,7 km. Ik jen er Roger wat mee maar je hoort ons niet klagen want dit is een prachtig parkoers.

Terug naar Nieuwrode nu. Langs weilanden en een bosrand over tarmac tot een drukke steenweg. Aan de overkant wachten vers gemaaide graspaden langs de waterkant. Ze zetten ons af bij het kasteel van Horst (de Rode Ridder). De parkoersmeester laat ons de burcht van alle kanten bewonderen en trekt dan weg langs waterloopje De Losting. Weer heerlijk flaneren door bos en wei. We denken alleen te wandelen maar worden plots ingehaald door Carine & Dirk. Lang geleden dat we die nog gezien hebben en keuvelend lopen we samen tot Nieuwrode, hebben heel wat te vertellen.

We posteren ons weer op ons terrasje van deze ochtend en slaan een praatje met een koppeltje met duidelijk Brusselse roots. We trekken alleen verder voor onze laatste etappe. Stilaan weer de heuvel op, stevig klimmend door een prachtige, donkere holle weg. Hebben nog een omzwerving door de akkers te goed tot de A2. ’t Hellegat laat ons nog eens genieten van een prachtige holle weg en dan wandelen we langs appelen en peren in wording. De laatste paar kilometer zijn nog behoorlijk pittig, bergop langs Klarenbos en stevig dalend langs de Groenenweg. C & D zijn ons dan al lang weer voorbij gestoven.

In de zaal zitten Hennie & Theo ons op te wachten, onze meisjes lijken wel twee zussen zo hartelijk gaan ze met elkaar om. De broertjes De Keyser worden ook onze tafelgenoten. We zijn het er allen over eens … dit was weer eens een schitterend parkoers vandaag. Van waar blijven zij toch al die nieuwe paden halen ? Een goede verstandhouding met Natuurpunt blijkt te helpen. Tja, we zijn weer eens bij de laatsten om de zaal te verlaten. Zullen pas om 21:00 thuis zijn. Het was genieten met een grote G.