Opstootje op de trein deze ochtend. Twee ‘gekleurde’ passagiers die in Berchem opstappen blijken geen vervoerbewijs te hebben.  De jonge begeleidster is kordaat. Uw reis eindigt in Morstel zegt ze. De ‘heren’ pruttelen tegen en krijgen te horen dat de ordediensten zullen opgeroepen worden. Die taal verstaan ze en stappen uit. Prachtig sober werk van de jonge dame, zo zien we het graag. Verder verloopt onze reis met het boemeltje tot Wezemaal volgens het boekje. We moeten een ruime 2 km stappen tot het Montfortcollege in Rotselaar, tocht die ik nog nooit wandelde. Halverwege, parallel aan de spoorbaan pikken wij het parkoers op … althans de laatste kilometer ervan.  Een prachtige dreef loodst ons naar de startplaats, een monumentaal gebouw omringd door vijvers. Het is er behoorlijk druk.

De opdracht oogt stevig met drie etappes van 9 km. Maar eerst een aanloopje van een half uurtje wandelen. Dwars door een bedrijvenzone en dan in het groen langs de A2 snelweg. We lopen Wezemaal binnen langs tennisvelden en poeltjes met kwakende kikkers. De vierkante toren van Sint-Martinus doemt op, we bereiken de controlepost die we vandaag drie maal zullen aandoen.

Linda opteert om lus twee genaamd Wijngaardberg eerst te lopen. We stappen de bebouwing uit tot een fraaie kapel en mogen even verder, bij knooppunt 62, stevig klimmen, trappekes op van de Wijngaardberg. Op de top van het duin immer gerade aus langs appelen en peren. De kortere afstanden hebben ons al verlaten als we bij Stenenmuur een  verdieping lager duiken de vallei in en parallel met de A2 lopend ter hoogte van het tankstation. What goes down must come up, denkt de parkoersmeester en hij stuurt ons door het bos terug de heuvel op. Stappen over van die heerlijke slingerpaadjes tot we weer in de open vlakte zijn. Delen het parkoers met mtb-ers maar dat valt best wel mee. De uitzichten zijn net als gisteren magistraal. Krijgen begeleiding van wat hemels gedruppel, maar veel meer dan plaagstoten stelt het niet voor. De holle afdaling van het Waterloospad lopen we opnieuw met de kortere afstanden. Onze gastheer gaat nu spelen met de bospaden onderaf de Wijngaardberg, stuurt ons meerdere keren op en neer langs fraaie beuk. Duiken tenslotte Wezemaal binnen bij de miniatuur Wesemeulen. Leek ons een lange 9 km zeggen wij tegen Roger. Het wordt ons tegengesproken door andere wandelaars. Tja, we zijn de heuveltjes niet meer gewend !

Lus 1, Beniksberg wordt dus onze tweede opdracht. Een wat langere aanloop aan de overkant van de A2 en dan voorbij de laatste huizen een kasseitje op. Tony en vooral Chris hebben het zwaar met de nijdige klim naar de top van het duin. Lopen dan weer een hele poos vlak over graspaden in het groen. Doorkijkjes laten steevast een prachtig landschap bewonderen. Een kort klimmend tarmacje en we zetten een lang, trage afdaling in langs de rand van de heuvel over zandpaden bestrooid met ijzerzandsteen in brokken. Witte bloemen vanuit de bomen zorgen bijwijlen voor een sneeuwtapijt.  Linda heeft er zin in, schakelt een versnelling hoger, ik moet op de tanden bijten om te volgen. We duiken opnieuw de bebouwing in aan de overkant van de A2. Lopen een pad dat aantoont hoe zinloos geluidsmuren zijn en kunnen dan een laatste keer pauzeren.  Nog 9 kilometer hebben we voor de boeg langs onder meer over de Middelberg.

Het Marktwegje loodst ons het centrum uit. Zodra we de bebouwing verlaten krijgen we regen en wind te verduren. Lopen gelukkig met de smurrie in de rug onderaf de Wijngaardberg. Wippen de steenweg over en gaan dan stevig klimmen langs tarmac richting villawijk. Het is er muisstil. We duiken tenslotte terug naar beneden, naar achterafjes en de huizen van de gewone burger. Zijn nog steeds in Wezemaal en pikken de kortere afstanden op. Het regent bij tussenpozen. Stappen door speelbos ‘t Waterdraakje, een alleraardigst biotoopje. Een paar straten verder bereiken we de spoorbaan en de laatste kilometer die we vanmorgen al liepen. Drinken ons Duvelke bij de organisatoren en keren langs dezelfde weg terug naar Wezemaal. Het is erg stil op de trein, we kunnen rustig een tukkie doen. ’s Avonds blijkt de computer nukkig te zijn, hij wil niet opstarten. Ga dan maar vroeg naar bed, ‘technieker’ Linda heeft morgen weer een kluif …