Afspraak met Martin om 09:00 in Niel, we zijn alle drie klokvast. Ons maatje komt zijn weerbarstige knie testen, wij hebben er dan al een uurtje stappen opzitten. Na de koffie steken we meteen van wal via een groen doorsteekje tot de Rupeldijk. Kim zit op zijn terras te ontbijten en wandelaars te kijken. Door de nieuwe Nielse wijk en dan die onvolprezen Walenhoek opzoeken. Zo hebben we het graag. Zwerven over bospaadjes en langs visvijvers tot bij ‘de banaan’ in aanleg, ontsluiting van dit deel van de Rupelstreek richting E19. Stappen dwars door centrum Niel tot de eerste pauze in Den Tighel. Terrasje doen in de ‘slimste gemeente 2014’.

De tweede etappe stuurt ons meteen opnieuw de Rupeldijk op met uitzicht over Wintam en Rupelmonde aan de overkant. Wederom zoals wij het graag hebben duiken we de natte bosjes van het Niels Broek in. Met de jaren worden de paadjes droger en dus beter begaanbaar. Heel mooi stukje natuur dit. Terug de dijk op tot het Tolhuis en dan de steenwegen af richting Laarhof. Ik neem de tijd voor een gezellige babbel met clubmaatjes Mia & Roger. Lopen het betonnen fietspad rond Interescaut tot de monding van de Vliet. De boer keert er zijn hooi dat heerlijk geurt. Wandelen langs het diepliggende water tot de scheve kerktoren van Schelle en pauzeren in het Schuttershof. We delen de ruimte met wielertoeristen die hun fietsen warempel in de gelagzaal zetten !

De 28 km krijgt een lokale lus aangeboden. Onder de spoorbaan door en dan richting Vliet. Heerlijk graspad langs de meanders van het riviertje, een bosstrookje en een immer nat pad tot Zinkval. Onvoorstelbaar hoe landelijk het hier is, geprangd tussen de A12 en de Schelde. Komen zodoende in Hemiksem uit, meer bepaald het Kerkeneind. Kennen het parkoers haast uit het hoofd. Achterlangs bij de voetbalterreinen en de oude watertoren terug naar de spoorweg. Nog een paar straten en het Schuttershof wordt weer bereikt. Martins knie doet het meer dan behoorlijk, hij zal de dag vlot vol maken.

Fiets- en graspaden loodsen ons onderaf Interescaut tot de kapel van de Boerenkrijg. Hier gaan we een oude spoorbaan op huppelend van het ene balkje naar het andere om de rollende stenen te vermijden. Een paar straatjes bij de scheiding Schelle/Niel loodst ons naar een rondje door open land, bij de grootste melkvee kudde uit de streek. Wandelen door het park van het rusthuis, vervolgens door een prachtige platanendreef tot het Nielse gemeentehuis, we bereiken de laatste rustpost. Ik plof neer op een stoel, heb om een onverklaarbare reden plots lood in de benen. Hoop dat een boterham wonderen doet.

Nog 4,5 km voor de boeg. We zoeken nog eens de ‘bricallion’ van de spoorbaan op bij een tweede oude watertoren. Stappen vervolgens langs het station van Niel recht naar de Walenhoek. Onderaf de spoorbaan is het heerlijk wandelen langs de oude kleiputten, nu prachtige vijvers waarin de zon zich weerspiegeld. Ter aankomst stelt Martin een terrasje in de schaduw voor. Zijn wederoptreden blijkt succesvol afgerond. Hij rijdt richting werkplek in Leuven, wij moeten een kwartiertje bussen tot thuis. We maken de bedenking dat deze tocht wel erg leek op hetgeen …. André hier vroeger voor wsv Schelle uittekende. Toeval zei U ?