Wegens voorafgaandelijk kappersbezoek komen we pas om 09:45 in station Hasselt aan … om er pardoes op Jefke te lopen die blijkbaar op dezelfde trein zat ! Naar goede gewoonte heeft hij zijn eigen invulling naar de startlocatie en daar pikken wij graag en gretig op in. Met de landkaart in de hand loodst hij ons door sjieke winkelstraten, langs de oude gevangenis en door de Japanse tuinen. Een strookje Demer, een stukje kanaaldijk. Het is al gauw meer dan 6 km tot Kiewit. Ik merk onderweg dat onze gids ongewild vrijwel continu een GR-route volgt. Wij beslissen dan ook slechts 20 km te stappen bij Kareltje en zijn Rakkers en langs de GR terug naar het station te lopen. Zullen zodoende 34 km op de teller hebben staan.
Waaslanders Geertrui en Jan gaan ons voor langs een eerste sparrenbos richting Domeinbos Kiewit. Nadat de kleinere afstanden ons verlaten hebben zijn we meteen alleen. We passeren een boerderij met bijenhal en gaan het tarmac op door een halfopen landschap. Eikels en hazelnoten vliegen ons letterlijk om de oren. Her en der woelsporen van everzwijntjes, diertjes die we niet te zien krijgen. We stappen dwars door een weiland en wandelen aan de overkant over vlondertjes van een nu niet nat liggend gebied. Passeren grasvliegveld Kiewit en kiezen dan voor brede zandpaden tot de rustpost in het schooltje Heiwind. Was een aangename, rustgevende etappe van 9 km.
De innerlijke mens versterken en we gaan weer op pad over de Bokrijkseweg langs een reeks weilanden. Bij de poorten van domen Bokrijk gaan we een eenmanspaadje in het groen op. Het zet ons af bij de Wijers en zijn vele vijvers. Komen uit bij een gerestaureerd washuis uit Sint-Truiden en stappen door een statige dreef richting en voorbij station Bokrijk. Terug de bossen in dan enkele bekenden groetend die al op de terugweg zijn (Johan uit Genk en Peter VDM uit Eindhoven o.a.). Het ellenlange rechte pad zet ons af bij het Sint-Jozefinstituut in Bokrijk, onze tweede en laatste rustpost. We komen er Yvan, le terrible tegen.
Even wat huisjes lopen nu, langs een plein waar de lokale Chiro openingsweekend houdt ook. Aan de overkant van de drukke steenweg Hasselt – Genk nog een laatste bosstrook. Hommelvenne blijkt een straat te zijn met hoge populieren maar ook een open riool, waarvan het geurenpallet vandaag gelukkig zacht blijft. Stappen door een moerassige strook, gelukkig over een hoger liggend dijkje, tot de spoorbaan. Keren zowat op onze stappen terug en bereiken de finish net voor een stevige plensbui. Marina en René keren er huiswaarts. Wij gaan aan tafel met Rudy (Hove), Yvan en een Lummenaar. Na de gezellige babbel pikken we opnieuw de GR route op beginnend met een extra boslusje. In de winkelstraten raken we zijn spoor bijster. Volgen dan maar onze neus tot het station … om net een trein naar de Koekenstad te missen. Zullen finaal pas om 22:00 thuis aanbelanden, niet zonder een heerlijk dutje met dank aan het zachtjes rollend materieel van de NMBS.
|