Heb een zesdaagse werkweek achter de rug maar ben toch vroeg uit de veren. Plannen de Mechelse 40 km te wandelen met een aanloopje van 3,5 km tot bus 500 (lees de feufteg) in Aartselaar. Schoon volk in de startzaal aan de Zandpoortvest, tot uit de Vlaanders komen Kathy & Hans, Lut & Luk afgezakt. Trein- en autovolk broederlijk verzamelt rond de ochtendlijke koffietafel.

In de frisse ochtend steken we de Mechelse binnenring over, het park bij ’t Arsenaal in. Heerlijk wandelen over de lattekes langs de Dijle en vervolgens door winkelstraten tot de Brusselpoort. Aan de overkant van de Leuvense vaart een paar straten en dan genieten van het Vrijbroekpark en zijn rozentuin. Merkwaardig, wij liepen enkele maanden geleden exact dezelfde route langs GR en knooppunten, zelfs tot voorbij de Pringles fabriek en onder de E19 door ! Fleurige brug over de Zenne en we lopen Zemst binnen. Raken maar even aan Eglegemvijver en gaan dan zwerven door akkers, over graspaden. Komen zo in Hombeek aan waar we villaatjes kijken tot de eerste rustpost in Het Laatste Huis, te gast bij Kurt en een oude stoof. Er staan 8 kilometer op de teller.

De extra lus voor de grotere afstanden beginnen met een prachtige wilde tuin, een mix van groenten, bloemen en fruit. De volgende kilometers worden een mix van graspaden (de Wolfsputvoetweg) en landelijk tarmac tot voorbij de 51° noordelijke breedtegraad, grondgebied Hombeek. Bij kolenvelden een prachtige eikendreef die ik lijk te kennen. We lopen inderdaad langs het bos van AA en zijn lange rechte veldwegen door open land, een strook natuur die we pas dit jaar ontdekten. Een ellenlange populierendreef loodst ons stilaan naar Zemst-Laar vanaf waar het eentonig tarmac lopen wordt langs onder meer de eindeloze Klein Parijsstraat. We zijn dan ook blij terug bij Kurt te kunnen pauzeren … onder een kiwiboom, rijkelijk voorzien van vruchten. Zowat 18 km staan er op de teller.

Nadine, Marij en Willy achterna nu over nog meer betonwegen door akkers, fietspaden ook langs hooiland. De dorpskern van Zemst komt in zicht. We lopen er niet echt naartoe. Waden letterlijk door verdorrend maïs tot een witte kapel en de Zennedijk die we een eind stroomopwaarts volgen tot de drukke steenweg die Mechelen met Vilvoorde verbindt. Hier kom ik elke dag gemotoriseerd langs. Karin en Dirk worden onze gezellen, wandelend langs de drukke steenweg richting winkelcentrum randje Mechelen. Rechtsaf dan onder drie spoorwegbruggen door en langs de spoorbaan. Duiken een jong bos in dat ons zal afzetten bij de woontorens van de Mechelse Ghandi wijk. Even verder, in het nieuwe zorgcentrum Den Abeel is het pauze na intussen ruim 25 km.

Patje Kloek wordt tijdens de volgende extra lus onze gezel. Wat straten en dan langs een voetweg de natuur in. Eikels onder de voeten, langs dennen en een waterloopje bij de Vinkebrug. De villa’s van de Vijverlaan duren eindeloos lang, maar Pat houdt ons vrolijk aan de waggel. We bereiken de Leuvense vaart ter hoogte van Planckendael en lopen weg van Mechelen. Willy en zijn dames pauzeren op een bankje, zijn tarmac-moe. Weg van het water en onderaf een spoorbaan zowaar een bosrijke omgeving. Patje zet het op een lopen, wij volgen wandelend vanop afstand over landdijkjes tussen de ruime plassen van domein Hofstade door. Een hoogtepunt voor deze tocht. Drukke baan over en dan fietspaden lopen door Vriezenbroek. Geurende balsemien aan de nattere kant, grasland en oogstrijp chicorei (witloof). We stappen tot de Diabolobrug en dan evenwijdig de spoorbaan tot de bruggen van daarstraks. Laatste pauze in Den Abeel met nog 3500 meter voor de boeg.

Nog wat straten, dwars door een oudere sociale wijk tot de Geerdegemvaart. Deze volgen we dan tot Colomabrug en de gigantische infrastructuurwerken voor het nieuwe station en zijn toegangen. Rechttoe, rechtaan nu naar de finish en de verbroedering met Annie & Willie, Kathy & Hans, Karin & Dirk, L & L. We spreken met z’n allen af in Duffel volgende zondag. Wij zoeken terug de ‘feufteg’ op en bollen 3500 meter uit tot thuis vanaf de Helsstraat in Aartselaar. Vonden het leuk de vele maatjes terug te zien, de tocht zelf vulde de verwachtingen niet helemaal in. Te veel lange rechte betonstukken.