De eerste bus naar ‘t Stad is erg vroeg, we mikken op een trein die ons een uur eerder dan gepland ter bestemming zal brengen. Helaas … hij is afgeschaft wegens te grote vertraging, voor 07:00 op zondagochtend nota bene. Zijn ze aan het uitslapen bij de NMBS of in vervroegd winteruur ? We laten ons de Starbucks koffie smaken en reizen gezapig tot Brussel-Noord en de perronnetjes van Watermaal. Ik ken de omgeving van kindsbeen af en toch stapte ik er nooit op of af de trein. Ook de eerstvolgende straat tussen woondozen door is mij onbekend. Vanaf de vijver van de Rue de Pêcherie en de Etrimo blokkendozen ben ik op bekend terrein. Neem Linda op sleeptouw langs de werkman huizen van de Kleine Weingaardstraat tot centrum Oudergem. Dan de berg op naar de Sint-Anna kerk. Ons opwarmertje telt exact 3000 meter.

Een vrij stille, oubollige startzaal, we gaan algauw op pad voor 30 km, clubmaatje Chantal achterna. Zakken voorbij de kerk tot op niveau van de Woluwe-rivier. Wandelen door het parkje van Bergoje, achter de kantoorgebouwen door. Vervolgens onder het Debroux viaduct en zo naar de vijvers van Ten Reuken. Drukte op het water met hoenen, meeuwen, wilde eenden en statige zwanen. Stilaan tonen prachtige bomen hun herfstig kleurenpallet met opvallend veel tinten geel. Le Repos du Chasseur (Charles Albert) en we mogen klimmen, trekken een eerste keer het Zoniënwoud binnen. Tussen statige beuken recht naar Bosvoorde en zijn kerkhof. Maken een ommetje over dalende kasseiwegen. Krijgen een prachtig uitzicht op de monumentale Sint-Hubertuskerk cadeau. Bereiken het hartje van de Bezemhoek in de Rue de Middelbourg. Ik kan nog aanduiden waar één van de beste patissiers gehuisvest was, een grote ijzerwinkel ook. Het zijn vervlogen tijden, de zaken herbergen andere activiteiten dan toen ik kind was. Pauzeren doen we in een soort garage die omgebouwd is tot gaarkeuken voor daklozen. Hebben nog maar 4 km op de teller staan en lopen dus gelijk door voor de lokale lus.

De Chemin du Silex loodst ons langs de ruime vijver van Bosvoorde. Deze leerde ik kennen dankzij Meester Loeckx in het tweede studiejaar, als dreumes van 6 à 7 jaar dus ! Een klimmetje, we duiken onder de spoorbaan Brussel – Namur door en trekken nu wel echt het Zoniënwoud binnen. Ik weet, hier liggen van de mooiste plekjes en de parkoersmeester laat ons uitgebreid genieten. We volgen kilometers lang het Wollen Borrepad langs de vele vijvers van de Verdronken Kinderen. Geel verdringt langzamerhand het groene blad. Elk vermolmd stuk hout herbergt tientallen tot wel honderd paddenstoelen en/of zwammen. We kijken onze ogen uit, lopen gelukzalig te genieten. Waar het slingerpad eindigt keren we op onze stappen terug door een statige dreef, l’Avenue des deux Montagnes. Antoine heeft minder geluk, zijn maatje is met de auto de gracht ingereden. Hier moet getakeld worden ! Onze gastheren zijn er gelukkig met de schrik vanaf gekomen. We duiken opnieuw onder de spoorbaan door. Wandelen door het parkje en de fruittuin van Tournay Solvay en stappen langs de Silexweg terug naar onze rustpost. Hebben 11 km op de teller staan.

Na de pauze stappen we meteen de Terhulpse Steenweg in, het hart van het Oude Bosvoorde, de Bezemhoek (Bessemmoakershoek zeggen ze hier). We lopen de straat helemaal uit om opnieuw het bos op te zoeken. Blijven heerlijk golvend in het groen lopen redelijk lang parallel met de drukke baan richting Groenendaal. Gaan klimmend weg van de drukte langs het Eikendalpad, tussen de beuken uiteraard ! Een kasseitje en dan linksaf, linea recta naar de kapel van Welriekende en de rustpost in de intussen bij wandelaars befaamde blokhut. Komen er Claire en Roland tegen. Zes IJsetrippers lopen in los verband de 30 km vandaag. Moeten onder de Brusselse grote ringweg door en kiezen dan voor de Brusselse Steenweg en zijn maneges. Rechtsaf zakken naar Gunsdelle en zijn immer vettig pad langs een nochtans droge gracht. Ze voert ons in een weidse bocht om de vijvers met riet begroeid van Hoeilaart. Aan de overkant van de plassen gaan we zachtjes klimmen door het bos. Moeten bij station Groenendaal de bus halen ! Neen, onze tocht stopt hier niet maar elk jaar zet de STIB wel ergens een bus neer als rustpost, altijd leuk.

Onder de brug van het spoor door, zegt parkoersbewaker Raymond (la cravatte). Tiens, ik die Zoniën toch van kindsbeen af ken kijk verbaasd. Een houten brug voert ons over de ringweg en dan duiken we opnieuw het bos in. De Aartshertogindreef loodst ons kaarsrecht langs meerdere vijvers en het kasteel van Groenendaal. Hier ben ik nog nooit geweest ! We passeren de Sint-Corneliuskapel, bermen langs de kant staan fraai in het donker groen van boshyacinten. We moeten een drukke steenweg over en gaan dieper het bos in. Bekend terrein dit met de verloederde piste van wat ooit de paardenrenbaan van Groenendaal was. Onze heerlijke zwerftocht in het toch nog overwegend groene bos zet ons terug af bij het kasseitje van daarstraks. We wandelen een laatste keer naar Welriekende en zijn blokhut.

Na de pauze trekken zes IJsetrippers zich in gespreide slagorde een laatste keer op gang. Drève de Bon Odeur, Drève du Comte des Flandres (lekker golvend over het fietspad) en Drève du Tambour (verweerd asfalt). Samen met Roland betreur ik dat het Bunzingenpad niet wordt aangedaan. Claire’s verzuchtingen worden wel verhoord en daar zijn we allen blij mee. Het prachtige diep ingesneden Dennenpad lopen we helemaal ten einde, met houten bruggetjes en al. Moeten op het smalle wegeltje geregeld halt houden voor late jogger die puffend omhoog lopen. Uitbollen doen we over een kasseitje tot Debroux en dan langs de boerderij gebouwen en het speeltuintje van het Rood Kooster (wit gekalkt). Nog een korte klim, kassei om het af te leren. Hoog tijd om ons vochtpeil en mineralenhuishouding terug op niveau te brengen bij Chimay Blue en ander lekkers.

Wandelen vrolijk de drie kilometer terug naar station Watermaal. De STIB zorgde vandaag weer eens voor een parel van een wandeltocht, langs de mooiste stroken van het Zoniënwoud. Goudgele zonnestralen en beukenblaren, bruine paddo’s in overvloed zorgden voor een onvergetelijke dag.