Jette daar wandelen we elk jaar een herfsttocht. Deze keer reizen we voor het eerst al tram-trein-busdag over Hoboken, Antwerpen-Centraal en Vilvoorde. De bus is aan de late kant, Martin, hier ook vaste klant heeft zijn koffie al op. Voor de volle 42 kilometer zijn we wat laat op pad, zullen onderweg wel beslissen wat en hoe. Als trio dus lopen we M&M achterna. Naar goede gewoonte de wijk met straatnamen van legendarische filmsterren in. Een paar straten verder staat het standbeeld van Robbedoes en dan duiken we het Dielegempark in. Linten en pijlen wijzen in twee richtingen, wij kiezen voor routine. Langs het Christusbeeld de brede laan naar beneden en vervolgens het Boudewijnpark in met zijn vele waterpartijen. Groene snaters vliegen in razende vaart over onze hoofden, ook al een jaarlijkse gewoonte. We zijn na 4 km al in ter Rivieren en besluiten daar de lokale lus niet te lopen.

Meteen richting spoorbaan dus en het moerassige groen richting voetbal van Ganshoren. Op de achtergrond de weer eens opgeknapte woontorens richting Charles Quint. Een kort strookje bos nu met knisperend geel populierenblad onder de bottines. Vettig paadje om onder de drukke Brusselse ringweg te geraken. We laten ‘le tout Bruxelles’ achter ons. Stappen door weilanden langs de oude hoeve en de manege van Neerzellik en klimmen dan over tarmac richting Relegem. Pauze net voorbij de fraaie dorpskerk in de Groenvink. Afgeladen vol café met kaarters en wandelaars. Moeder en schoondochter komen handen te kort om iedereen te bedienen. Nadia zit wiebelend op haar stoel alle gasten van stempeltjes en parkoersuitleg te voorzien. Koffie op, genoeg bij gekletst, we gaan weer op pad. Kiezen voor een lange, trage helling door open akkers, langs een kapelletje ook. Dan weer tarmac met weidse vergezichten tot in Kobbegem. De hoeve met donjon ligt achter ons, de fraai gerestaureerde kerk en brouwerij Mort Subite links van ons. Een eerste groet aan ‘les petites femmes de Kobbegem’, steeds weer dezelfde dames die hier al jaren voor de bediening zorgen. We hebben tijd genoeg om de twee lokale lussen van elk 7 km te lopen.

De eerste loodst ons tussen kerk en brouwerij door naar een eerste onverhard klimmetje met eenzame boom. Gaan ruim zwerven door weidse akkers richting Brussegem. Bij een oude hoeve komen we op de Osselstraat uit en gaan een eindje tarmac lopen, Nadine & Bernard, Lily & Jean achterna. Jagers doen in de verte hun ding, schuimen de velden af naar een lekker stoofpotje. Wij klimmen langs de bosrand genietend van prachtige vergezichten, het Atomnium prominent aanwezig. Net voor we  een tweede keer pauzeren begroeten we Yvette & Norbert (Borgerhout) die aan dezelfde lus beginnen. Even de innerlijke mens versterken en daar gaan we weer. Richting Walfergem deze keer en het Heierveld. Opvallend minder asfalt dan andere jaren tijdens deze lus. Zelfs een lusje door moerassig terrein dat ook Manke Fiel wel eens verkent. Ronden een enorm veld met ‘stinkers’ nog in volle bloei. Geen idee welke toepassing dit wel mag wezen. Een laatste keer naar de vrouwtjes van Kobbegem. Het is er nu al veel rustiger. Hebben nog twee korte etappes voor de boeg.

Trekken meteen naar het kasseitje van Hoogveld dat in deze tocht niet mag ontbreken. Dalen richting Hamme waar de parkoersmeester ons linea recta door velden en achterafjes loodst, de heuvel die ons van Brussel scheidt zodoende mijdend. Korte babbel met ex-collega die hier woont en toch even klimmen tot Keiberg, een groepje wandelaars van ’t Zeitje achterna. Laatste pauze in biljartcafé De Nachtegael. Op drie schermen volgen (te) luidruchtige voetbalsupporters hun passie. We blijven er dan ook niet lang. Lopen door het mooi park van Wemmel en de vierkante plas aan de overkant van de Brusselse Steenweg. Er heerst een drukte van belang op het water door grote groepen ganzen. Ronkel noemt ons laatste klimmetje bij een verweerde hoeve. Bij l’Arbre Ballon een stukje wild terrein opgewerkt door ons aller Jan. Langs AZ VUB en tramsporen in aanleg recht naar de finish. Netjes om 17:00 aan de aankomst voor ons stempeltje bij Daniele.

Nemen ruim de tijd voor een babbel met Yvette & Norbert, laten ons de Chimay Blue smaken. Dan is het tijd om huiswaarts te keren. Nemen afscheid van Martin en mogen de vermoeide ledematen zowaar te rusten leggen in een prachtige witte Jaguar. Onze Borgerhoutse schatten zetten ons in centrum Hemiksem af, waarvoor onze oprechte dank. Minpunt vandaag was dat het volgend jaar weleens de laatste editie van deze tocht zou kunnen zijn. Zouden we erg jammer vinden maar begrijpen dat ook deze groep er niet in slaagt jongeren aan te trekken. Tja, een euvel van deze tijd.