Mijn laatste wandeltocht dateert intussen al van 25 Oktober. Elke dag sindsdien was een werkdag, het als kleine garnaal proberen opvangen van wanbeleid. Maar we leven op hoop, er is beterschap beloofd. Ik twijfel voor vandaag maar Linda geeft mij een duwtje, een wandeldag in Olen zal mijn gepijnigde hersenen heus wel deugd doen. We hebben er bij het bereiken van de startlocatie al bijna 10 km stappen opzitten.  De klassieke 3,5 ‘midden in de nacht’ tot het Schoonselhof en 6 km van station Olen tot Domein Teunenberg. Ik heb zo mijn plannetje voor het vervolg.

Korte babbel met Paul ‘de pakkeman’ en ‘lange’ Jan, we gaan op pad. Heerlijk zwerven door het bosrijke, ex-militaire domein. Merkwaardig toch hoe groen in het blad vele bomen er nog bij staan. Halfopen terrein bij de Bijlevennen richting Oevel dan en huisjes kijken langs Moleneinde. Het Albertkanaal wordt overspannen door een nieuwe, hogere brug, onze tweede en laatste passage voor vandaag. Langs Boskant stappen we tot de kantine van ‘wijlen ?’ SK Hezewijk en de eerste pauze na een uurtje lopen. Heel klassiek parkoers.

Even dollen met ‘de Jakke’ en dan op pad voor de eerste lokale lus van net geen 10 km. Trekken het bosje in achter de voetbalvelden en vervolgen onze weg door halfopen Kempisch terrein. Koolzaad in de bloei strooit met zijn typische geur. Her en der waden we door knisperend blad, schoorvoetend om toch maar niet te struikelen. De Wilskes stomen voorbij, geen tempo naar onze bek. Door een stoppelveld (maïs) bereiken we de spoorbaan die we een eindje mogen volgen. Vervolgens loodst de Gestelstraat ons Achter-Olen, één van de deelgemeentes net als OLV en Sint-Jozef. Even sparrenbos als we door het Ukkepaadje wandelen en dan een stille wijk tot het Bulepad en zijn nu toch kale wilgen. Einde oefening en plaatsje zoeken in een ‘full house’ om de innerlijke mens te versterken. Leuke etappe overigens.

Het tweede rondje loodst ons langs café ’t Oud Zot en de straten van Weier tot de spoorbaan. Brede zandpaden, helaas maar voor even. Tarmac dan, langs verdroogd maïs, Goorkens en Gerhagen. Het klassieke weidepaadje van de Verbrande Kant brengt soelaas. We krijgen nog wat bosjes cadeau, spar overgaand in loof, met gemarkeerde bomen te koop als brandhout. Dwars door het Olense Shopping Center dan en terug Boskant opzoeken tot de rust in Hezewijk.

Kunnen er gezellig bijkletsen met Geertrui & Jan, wij het Duvelke binnen hand- en mondbereik. Onze Waaslandse maatjes moeten nog terug naar Teunenberg langs het Albertkanaal, wij hebben slechts 3 km meer voor de boeg tot station Olen. Leuke tocht zoals elk jaar en ik verteer ze blijkbaar goed na meer dan twee weken gedwongen pauze. Zaterdag zal helaas weer een werkdag worden maar zondag plannen we Schilde bij Guido en zijn maatjes.