Het gonsde gisteren in Branst – starten we in Weelde of in Poppel? Op de overvolle Tilburger bij station Turnhout dezelfde prangende vraag, zeker wegens de nieuwe startlocatie in Weelde, bij niemand bekend. Vrijwel iedereen kiest voor Weelde behalve Leon, Luc (Kessel-Lo) en wij, we reizen eventjes door tot bij Mieke Pap en met reden.

Het is behoorlijk druk in de zaal want heel wat vroege vogels uit Weelde strijken er al neer. Zelfs Diane is er al, Hennie ook. We raken dus ook pas na een halfuur bijpraten op stap. Meteen Irène en Roger achterna, kunnen we nog een klappeke doen. Tussen boerderijen door bereiken we snel riviertje de AA. Waar onze maatjes, die 24 km lopen, ons verlaten mogen wij nog steeds Leo’s krinkelende, winkelende dingetje volgen. Even een rechtlijnige pauze over brede (gras)paden langs akkers en een prachtige strook stuifduin. Een sparrenbos verder bereiken we de kapel van Rovert en mogen we gaan Nederen als echte Belgen. Spar en rododendron voeren de boventoon langs kaarsrechte paden. Dan begint het feest van vooraf aan, de Rovertse Leij, Nederlandse naam voor de AA. Is dit nu een parkoers van Ad of van Leo, ze zijn beiden uit hetzelfde pure wandelhout gesneden. Heerlijk genieten doen we in de rust van de winterse natuur en bij clemente temperaturen, beschut tegen de wind als we zijn. Een eindje voorbij de Nieuwe Hoef verlaten we het bos en kiezen voor brede, meestal zandwegen richting dun bewoonde wereld en rustpost Breehees. Fraai knus gebouwtje na ruim 11 km wandelplezier. Onze Oudenaardse maatjes zijn dan alweer op pad, hij als gids en kenner, zij op ontdekkingsreis.

Ook wij keren op onze stappen terug richting bos en zijn hoge witte grassen. Verderop beukt de zuidwester door het halfopen terrein. Prachtige dreven loodsen ons door bosjes met dennen jong en oud, grasland en akkers ook. Nieuwkerk noemt het domein aan de overkant van een drukke steenweg. Blijkt eigendom te zijn van de Belgische familie Jamblinne de Meux. Brede lanen voeren naar het eerstvolgende gehucht Aarle. Pauzeren eens niet bij Radio Paloma maar knus op een geïmproviseerd terras bij Aarle Ijs. Worden er overvallen door horden jongens en meisjes die de lange afstanden lopen. De broertjes De Keijzer hebben het verhaal van de dag want staande gehouden door een overijverige Nederlandse boswachter. We moeten er allemaal om lachen. Gaan toch weer alleen op pad dwars door kale akkers naar een enclave van villa’s. Een fietspad op dan tot het volgende hoogtepunt zijn De Schrieken. Stappen zowat 4500 meter door een immens kasteeldomein met prachtige waterpartijen, mastodonten van rododendrons en het onvolprezen Patrouille- of Duits laantje, geprangd tussen twee grachten. Elk jaar weer ‘kick’ ik op deze strook parkoers die zijn eigen schittering heeft. Met Annie & Willie, Kathy en Hans zetten we koers naar de laatste pauze bij het Hegs Stalleke. Blijven er hangen bij Hobohem.

De meesten zetten koers naar Weelde, wij stappen in het avondlijke duister terug naar Poppel. Wuiven er Jacqueline en Luc uit en sluiten de zaal … of toch niet? Drinken een laatste tot de bus in de gelagzaal bij Mieke Pap waar Martin & Guy ook nog binnen vallen zo rond de klok van 18:00. Jonkmannen hé, altijd tijd genoeg!

Onze laatste tocht van 2015 zit er op, denkelijk ook één van de mooiste van het jaar. Rest ons jullie allemaal een goed uiteinde en vooral heerlijk wandeljaar 2016 te wensen. Laat de verrassende parkoerswendingen maar komen !