Ik vind voor vandaag geen Adeps tocht die passend is in mijn Sunday Office Hours. Gelukkig is daar de reddende Engel die mij laat genieten van Zoete Waters. Drie treinreisjes met telkens 10 minuutjes overstaptijd, een heus luxueus spoortraject. Heuveltje op, heuveltje af tot startzaal Roosenberg. Het is er stil vind ik, en toch zijn er al 400 wandelaars op pad en het is pas 09:30. Heb een opdracht van 21 km voor de boeg, Adeps afstand dus. Start meteen tussen de vijvers door en loop weg van het Spaanse Dak tussen vijver en beekje, over vlondertjes en de eerste ‘blubber’ van de dag. Klim langs een kapelletje het bos in. Op het plateau wandel ik verder tussen akkers door richting berk en spar. Het eerstvolgende grasperk noemt Speelberg, en dat vindt de mol des huizes ook. Terug het bos in langs een dreef met metershoge houten beelden of waar een afgebroken boomstam dienstig kan voor zijn. Genieten van het Meerdaalwoud dus en zijn lange dreven, onverhard of bezaait met keien. Vinkjes geven van katoen en maken van de tocht iets feestelijks ondanks het grijze zwerk. Passeer een uit de kluiten gewassen kapel en een jeugd-accommodatie. Even verder pauze in een boshut, overvol en deert mij niet want ik stoom toch door.

Verslik mij in de splitsing, ben even niet goed bij de les. Keer op mijn stappen terug voor een lokale lus van ruim 4 km. Bruin voert de boventoon, gevallen beukenblad op de bosheuvels of nog wapperend aan struikgewas. Heerlijk flaneren door bosdreven dus en vervolgens over een verweerd fietspad parallel een steenweg lopen tot bij de beelden van daarstraks. Ben 8,7 km ver bij de tweede passage aan de blokhut. Korte groet aan François Geysen en zijn dame, Tilly & Jean-Pierre ook. Stoom door langs de Oude-Nethensebaan, kassei en tot op de draad versleten asfalt. Ze zetten mij af in het centrum van Sint-Joris-Weert waar we met z’n allen voor ‘den bareel’ staan. Treintje vertrekt en wij lopen door tot de Dijle. Kasseitje langs het water wordt onverhard, wordt weiland. Het zompige is doorploegt, denkelijk door everzwijntjes. Verderop vakkundig afgeknaagde boomstammetjes. Zei Wilfried niet dat er bevers op de Dijle gespot waren, dit zou hun werk wel eens kunnen zijn. De kortere afstanden verlaten me, ik mag een uurtje ploeteren langs het water. Maak daarbij meerdere pirouettes maar sla mij door de blubber heen als tweevoeter, genietend van de prachtige zichten dankzij de meanderende rivier. Waar de IJse zich wild in de Dijle gooit weet ik mijn inspanning beloond. Vanaf nu kan ik half verhard verder stroomafwaarts. Langs een moeras en vervolgens door weiland tot de rand van Korbeek-Dijle. Weg van dorp en water langs de rand van een kasseiweg, linea recta naar het station waar ik vanmorgen uit de trein stapte. Moet zowat 15 km in de kuiten hebben. Even langs het spoor en dan het klimmetje van de Oude Pastoriestraat tot het stemmig dorpskerkje. Bereik de laatste rustpost en heb nog 4 km voor de boeg.

Ben vrij snel weer in het woud, hier Heverleebos genaamd. Flaneer langs een paar dreven terug naar de voetbalterreinen waar ik vanochtend vanaf het station ook passeerde. Gewoon het steenwegje aflopen langs de vijvers nu tot de finish. Ben ongeveer 04:15 onderweg geweest. Mijn laatste heuveltje voor vandaag voert naar het station waar ik een halfuurtje de tijd heb voor een geïmproviseerd terras. Hapje en drankje, reis met een voldaan gevoel terug naar Hemiksem. Volgende week Adeps in Tubize rechtstreeks te bereiken vanuit de Koekenstad. Bekend terrein van Les Roses Noires, wat doet Adeps met dit gegeven ?