Midden de week wijzig ik mijn zondagse planning. Reis naar Saint-Julien Auderghem, mon pays natal en niet naar Tubize. De startschool blijkt 350 meter van metrostation Delta verwijdert, ben er net binnen de twee uur vanuit Hemiksem, luxueus. De zaal is nog vrijwel verlaten om 09:00 maar helpers staan klaar met een ruim aanbod van natjes en droogjes, la marche Wallonne passe aussi par l’estomac ! Ik pik mijn rood kaartje en een parkoerstekening in en ga op pad.

Steek meteen de Chaussée de Wavre over bij de kerk van Sint-Juliaan en stap door stille zondagochtendstraatjes richting Vogelzang en dus Sint-Pieters-Woluwe. Straatje in, straatje uit, plantsoentjes en achterafjes, hier woont de meer begoede Brusselse burger. De startlocatie is het hoogste punt van Oudergem en dus zak ik stilletjes tot … het Park van Woluwe. Ben op pad voor een ruime omzwerving door de stevig ‘gevalloneerde’ groene long van Brussel. Opvallend veel, duidelijk gedateerd sprokkelhout in de meer bosrijke stroken. Het valt mij ook op dat de bepijling zuiniger is dan ik de vorige weken meemaakte maar het loopt lekker. Vind de markeringen met rode kruisen voor de paden die je niet mag bewandelen een zaligheid. En er hangen er nogal wat, voor elk minuscuul paadje eentje ! Ben blijkbaar op stap tijdens het Brusselse hondenuitlaatuur, tientallen viervoeters kom ik tegen in alle maten en formaten, met of zonder winters jasje. Geniet intussen van rustig en zonnig winters weer, lekker wandelen noemt men dat. Ben wel gans alleen op het parkoers, althans zo lijkt het. Verlaat het park en zijn vijvers voor de Etangs Mellaerts op de Vorstlaan en ga dan achter Hertoginnedal door uitgebreid landhuizen bewonderen. Het parkoers is voor geen meter vlak, de voetpaden al evenmin.

Als de 10 kilometer weggaat loop ik via de Vosdreef het bos in, Zoniën. Lekker vettige paden tot de Tervuursesteenweg, ben 7,58 km ver volgens de organisatie. Genieten nu in het groene peis en vree, de Augustijnendreef, de Sluipdelleweg en de trappen van de Verbrande Dreef. Pik GR tekens op en wandel richting Rood Klooster. Even wat vlonders en dan onder het viaduct Hermann Debroux door, halven dans. De 20 km gaat er alleen vandoor over de kasseitjes van de Drie Fonteinen. Links het heuveltje op, zeg maar richting Jezus-Eik en dan een pad dat geen pad meer is. Gewoon waden door het bruine blad. Schitterend van pijlen voorzien door een duidelijk bevlogen gastheer. Ik bereik het speelpleintje van de Fazantenweg en mag de Caudaalvoetweg op. Deze parkoersbouwer is zondermeer een kenner ! Kilometer 13 is de Tamboerdreef en dan … over de volledige lengte dat schitterende en kronkelende holle Dennenvoetpad. Deze tocht kan niet meer stuk ! Dokker over de kasseitjes van Drie Fonteinen terug naar de joggersparking onderaf Hermann. Wat een knappe lus wat dit zeg !

Pik er terug de 15 km op en stoom door tussen de vijvers van de wit geschilderde gebouwen van het Rood Klooster. Niet tussen de gebouwen door maar over het kasseitje ietsje hogerop en genietend van een prachtig panorama over de imposante gebouwen. Verder klimmen dieper het bos in tot de Tervuurse Steenweg. Ik begin moe te worden en weet dat ik nog de Woluwevallei moet oversteken. Het bos heb ik intussen verlaten, loop langs landhuizen bergaf tussen Hertoginnedal en Sint-Anna tot het college waar ik school liep. De oude gebouwen en het jeugdhuis zijn afgebroken, er rijst wat nieuws, geef mij het gevoel oud te worden. Steek de Vorstlaan over en loop de trappen op tot de oude spoorbaan. In mijn kindertijd reden hier goederentreintjes van Bosvoorde naar Woluwe en Stokkel. Nu is het een wandel- en fietsparadijs. Bij metrostation Demey verlaat ik ook deze piste. Stap door stille straten met hun bel-étages en frêle kerselaars in de bloei bergop tot de finish. Ben net 4 uur onderweg geweest voor een prachtige wandeling. Adeps, het is mijn ding wel !