Mijn eerste passage was er niet onvergetelijk, toch probeer ik het opnieuw want het is zo makkelijk bereikbaar … Nivelles. Stap door stille werkmanstraatjes richting startlocatie in oude, zeer ruim bemeten schoollokalen. Geen enkele markering onderweg … een voorbode ? Op de speelplaats wordt een auto uit het lager liggende gras weggetakeld … een ‘vettige’ dag ? Ik pik mijn gratis inschrijfkaart op en maak een foto van het plannetje, een haast perfect vierkant van 18 km. Weg ben ik.

Loop door weer andere werkmanstraatjes bij een zonnige hemel. Hé, die nieuwe spoorwegbrug ken ik van enkele weken geleden ! Ja hoor, passeer de Rue Clarisse en de achterkant van het station, bis repetitam. Toch gaat het nu anders, lange rechte en stille straat tot het verpauperde stationnetje van Baulers. Dan de Ravel 141 op, direction View-Genappe. Opvallend weinig wandelaars trouwens, ik loop een lekker gezapig tempo op de macadam. Net voor het bordje Baulers keren we were onder de Ravel door en de bolle akkers in. Nog even tarmac en dan ‘la gadou’, ploeteren en dansen, foeteren ook. Een paar dametjes kiezen voor secuur en asfalt, gaan doodleuk de verkeerde richting uit ! Parcours is parcours, hivernal zeg ik tegen een lotgenoot. Ik schaats mij tot ‘le point Sainte Anne’ waar de 10 km zijn eigen weg volg. Ben al wat blij dat in een holle weg de ondergrond van gras is voorzien. Kom in een dorpje uit dat Thines blijkt te heten. Pittig klimmetje en dan half verhard de weidse kale akkers in. Loop een tijdje parallel een pseudo autobaan met de wind op kop. Is vechten. Blijf kale akkers lopen in de richting van de Commanderie de Vaillampont, die ik nooit te zien zal krijgen. Geknal in de verte, toch wel laat voor de jacht. Blijkt ook wat anders te zijn. Midden de desolate akkers en zijn afval van bieten staan van die gas-kanonnen. Waarom weet ik niet, maar schrikken doe ik telkens wel. Het landschap is desolaat, tot de Chemin de l’Agneau na 9 km kom ik exact één hoeve tegen en het is er muisstil.

Zou twee uur gewandeld hebben over 9 km overigens en dat lijkt mij toch wel heel traag. What will be will be, ik mik naar de boemeltrein van 14:00. Bochten lopen kan ik intussen al niet meer, het gaat steeds maar weer rechtdoor, een Streek-GR volgend over de Vieux Chemin de Bruxelles, een geasfalteerde heirweg zeg maar. Kom plots toch wat huizen tegen en een stemmig, modern kerkje, uit de kluiten gewassen kapel eigenlijk. Even verder zowaar een bocht naar de Chemin du Chateau, 90° en dan weer ‘gerade aus’. Loop al een ganse tijd vlak maar daal nu plots over een pseudo holle weg tot een viervaksbaan. Als een haasje naar de overkant en Nivelles in via de Chemin Grand’Peine. Kronkelend asfalt tot een watertje en meteen terug omhoog naar een witte wijk, bekend van vorige passage. Inderdaad, omgekeerd naar de sportterreinen en de gemeentelijke vijver. Pittige klim en langs de verweerde muur van het kerkhof genieten van een uitzicht over ’t stad. Stilaan dalen dan, tussen woondozen en winkelcentra door tot de spoorbrug van deze ochtend. Het laatste straatje hoeft voor mij niet meer, ik koers naar het station. Weet het nu wel, Nivelles is makkelijk bereikbaar vanuit Antwerpen, maar er is niets te zien.