De goede trouwe Amsterdammer rijdt weer als vanouds en ons Ollands wandelmaatje is zo vriendelijk voor chauffeur te spelen vanaf station Roosendaal. We pikken dus een oude gewoonte op, het wandeljaar openen bij Will en de zijnen vanuit het Thorhonk. Onze gastheer kijkt blij verrast, dat is echt wel lang geleden. Ook Danyell vindt het leuk nog eens van ons een knuffel te krijgen en nodigt meteen uit voor de Rhoonse Griendentocht, een idee waar ik echt wel oren naar heb.

De Cois van Aartselaar blijkt al lang op pad, Marie-Louise, Jo, Tonia en Patje zijn de andere vaste Belgische gasten in de goed beklante zaak. We voelen ons meteen weer thuis. De tocht bestaat traditiegetrouw uit drie lussen voor 24 km af te leggen in net 5 uur. We zijn iets vroeger weg voor de eerste 10 km, de Staoltjeswandeling. Lopen al meteen fout bij de nieuwe atletiekpiste, een goed begin is alles waard ! Dan toch juist weg tussen sportvelden door richting slapende wijken van Roosendaal. Opvallend minder zwerfvuil ten gevolge het jaarlijkse vuurwerk. Behoudens de wandelaars alleen maar honden uitlaters die met ons de tegelpaden delen. Zoals het hoort een deeltje van het stadspark met vijver en dan onverhard langs ‘de staoltjes’ wat een gracht moet voorstellen. Een heuse ‘vaart’ loodst ons naar de nieuwste woonwijken en stilaan komt de Krampenloop in zicht. Voorbij de Zundertseweg volgt het eerste bosstrookje en een nieuw betonpad in het groen dat ons terug afzet in het Honk. Er heerst een drukte van belang omdat ook de joggers zich opmaken voor het uitbuiken.

De tweede etappe, de Rozenvenwandeling bedraagt 8,5 km. We lijken er moederziel alleen op rond te lopen. Puur natuur nu langs bos en bosrand in Visdonk. Er blijkt een vlonderpad aangelegd te zijn langs het prachtige Rozenven en zijn nu witrieten kraag. De zon zet het geheel in kleur, een werkelijk schitterend gezicht. We mogen heerlijk genieten van bospaadjes die ons onder meer langs 2 Gedenkbossen zullen loodsen. Hetzelfde principe als de geboortebossen maar dan ter herinnering aan dierbaren die afscheid namen. Heel bijzonder van opzet. Hebben genoten van deze lus puur natuur.

Blijven wat langer praten dan anders maar gaan toch nog op pad voor de laatste 5,5 km, de Beekwandeling. Eigen invulling van het begrip wandelpad meteen door de Thorianen en vervolgens weer richting riante bewoning. Na een eerste waterstrookje gaan we opnieuw feestelijk de mist in. Herstellen gelukkig snel dankzij Martin’s terreinkennis en volgen een bochtig kanaaltje tussen de huizen door. Mooi stukje parkoers dit dat ons niet echt bekend voorkomt. Raken vervolgens tot bij de Volkstuintjes en lopen om de sportterreinen heen … om te moeten vaststellen dat de poort reeds gesloten is ! Keren op onze stappen terug tot het parkeerterrein, Martin nodigt thuis uit voor de eerste Duvel. Hij woont leuk en rustig daar in De Pin al is er nog wat opknapwerk voor de boeg. Gelaafd en voldaan zet hij ons terug af bij de trein. Het was een leuke zonnige dag.