Het is stil op de trein en in de startzaal. Het ruige winterweer van gisteren heeft er denkelijk alles mee te maken. Nochtans ligt op onze reisweg alleen Aarschot er wit gepoederd bij. Het overstromingsgebied van de Demer bij Testelt ligt uiteraard ‘blank’ maar dat hoort zo elke winter te zijn. Natuurlijk heel wat bekenden in mijn vroegere thuisbasis, oude trouwe Jos Poel op kop. Traditiegetrouw bestaat het parkoers uit een korte en een lange lus. Wel geen rustpost in Zelem dit jaar maar in Meulstee (Molenstede), toevallig de plaats waar ik jaren geleden Hugo Bonnyns, ons feestvarken van vandaag, leerde kennen en waarderen.

Maar eerst de kleine lus dus van toch om en bij de 9 km. Windstil en zonnig wat kan een wandelaar zich meer wensen ! Voorbij de dorpsmolen gaan we hoog de velden in genietend van de vergezichten. Een holle weg zet ons een verdieping lager af bij boomkwekerijen. Het parkoers ligt er niet eens vettig bij, ook voor ons toch wel een verrassing. Bij het veld van zonnepanelen draaien we linksweg richting bosje van Kenisberg en het voetbalterreintje van Kelberg Sport. Terug de heuvel op naar ’t Steenkot, een oude ijzerzandsteen winning. Een heuveltje verder nog eens genieten van deels beboste vergezichten. De toren van de Averbodense abdij komt aan de horizon piepen. Een graspad voert ons terug richting Schaffen en zijn boomkwekerijen. De kerktoren is prominent aanwezig. Tijd voor een pauze en de versterking van de innerlijke mens.

Het grotere werk vatten we aan langs de bebouwing van de lange Kerkstraat. Aan de overkant van de steenweg naar Tessenderlo en onderaf het vliegveld van de para’s volgt een aangenaam bospad langs een modern kasteel met slotgracht. Tussen weilanden wacht een bepaald vettig paadje. Kraaien krassen als lijken ze met ons te lachen. Linda houdt aan een slippertje een stroomstoot over. Parallel een vallei nu, over tarmac tot het Bolhuyspad. We stappen gebied Dassenaarde in en moeten even ploeteren bij een bruggetje over ’t Zwart Water. Langs de bosrand vervolgen we ons weg. Temmen het vals plat van de Eikelenberg en steken de steenweg Diest – Veerle over. Halfopen terrein loodst ons naar een prachtige zandweg langs het water met het stemmige kerkje van Meulstee als achtergrond. Heuveltje op tot ’t Molenhuis, we hebben zo’n 17 km in de kuiten zitten.

In het zaaltje is het de zoete inval. De twee Jefkes (Balen & Borgerhout), de Wilskes, tot zelfs Annieken & Chris uit het verre Giesbaarge. En dan vergeet ik ‘joker’ Willy nog. De meesten hebben een lusje voorsprong op ons, naar goede gewoonte. We laten een sneeuwbui aan ons voorbij gaan en vatten de lokale lus aan. Klimmen zachtjes naar de villa’s van ’t Grasbos. Stille straten worden afgewisseld met achterafjes. Een dot van een holle weg voert ons naar de spoorbaan & Demervallei. Deze volgen we over half verhard tot we opnieuw in de bewoonde wereld zijn. Een ommetje om aan de kilometers te geraken en de laatste pauze bij Mariette en haar team.

Een hagelbuitje begeleid ons bij aanvang van het laatste wandeluurtje. Door een werf lopen we richting Liebrechtsveld. Was de parkoersbouwer moe ? Hij stuurt ons gewoon rechttoe, rechtaan langs enkele straten naar het vliegveld. Een tarmac dreefje voert er naar de steenweg en Schaffense straten tot de finish. Eind goed al goed, in een haast verlaten zaal laten we ons de Ommeganck smaken. Lijken de laatsten te zijn die huiswaarts keren als is het nauwelijks later dan 17:00. Helaas een dunne bezetting dus vandaag en zonder reden want wij genoten van een prachtige dag.