Linda haakt deze vroege ochtend af met maagklachten en dus ijl ik om 05:30 stilletjes alleen door Hemiksem richting Schoonselhof. Beetje zenuwachtig toch wel want zal de Amsterdammer tijdig voorbij de grondverzakking in Kontich geraken ? Zeven minuutjes vertraging heeft ie slechts en mijn wachttijd in het donkere, haast doodse station van Dordrecht wordt gereduceerd tot een kwartiertje. Ben ik nog blij om ook ! Het licht komt in de lucht als de Venlo opnieuw over de Merwede raast. Het water heeft 50 tinten grijs bij de verschijnende dageraad, een prachtig gezicht. Net als Aarschot gisteren is ook Tilburg bepoederd. Maar verderop naar Eindhoven het groene land. Op een vijver ontwaar ik een pracht van een witte reiger … ben blijkbaar klaarwakker. Mijn gastheer en gids van de dag staat te wachten onderaan de station trap. Naar goede oude gewoonte is de begroeting hartelijk. We stappen vrolijk taterend door de universiteitscampus en al meteen langs de Dommel. Aan de stadsrand ligt een prachtig atletiekstadionnetje en daar verwelkomt Olat ons vandaag. Er heerst een drukte van belang ook al zijn de stoere krijgers van de 40 km al lang vertrokken.

Na de koffie trekken ook wij ons op gang voor een kleine 30 km, de verwachtingen hoog gespannen. We starten meteen in het groen, strookje Dommel en dan rond de Karpendonkse Plas en een veelheid aan watervogels. Tunneltje met prachtige graffiti onderdoor, voorbij een drukke spoorbaan ook. We zijn in Tongerlé, waar Peter zijn korte broekjes versleet. Even wat straten langs het spoor en vervolgens een konijntjespad langs een immense elektriciteitscentrale. Nog geen 5 km in de kuiten en we kunnen alweer aan de koffie en de heerlijke Olat ‘bammetjes’. Nemen ruim de tijd om met Hennie bij te kletsen, is ook alweer zo lang geleden dat wij haar nog zagen.

Vanaf de Collse watermolen weten wij een prachtig pad langs de Dommel lopen. Pikken het ook op onder het motto ‘hoe vettiger, hoe prettiger’. Maar helaas, het mag vandaag niet zijn. Verderop staat het pad onder water en moeten we even door een weide ploeteren en omlopen langs het tarmacje van de Zeggenweg. Als Olat een parkoers omlegt moet het echt wel onbegaanbaar zijn ! Bij de Hulsterbrug bereike we op grondgebied Geldrop. Pure nostalgie voor zij die hier vroeger de Olat driedaagse gelopen hebben en  daar hoor ik bij. Het doet me wat opnieuw langs een diepe gracht te mogen dijken, over het graspad naar de Kleine Dommel. Langs de sportterreinen die ook dienst deden als camping tot bij Café Schonmoeder, de sporthal en startplaats van die legendarische driedaagsen.

Zijn 9 km ver en Peter is akkoord meteen door te lopen. We maken een ommetje door een verwilderd bosje met veel klimop en stappen door de tuinen van het Geldropse kasteel. Fraai zicht op de statige kerk met twee torens, langs een marktplein met mooie gebouwen en dan komt de Dommel weer uitgebreid aan bod. Gek hoe ik hier een thuiswedstrijd lijk te lopen. Peter overlaad mij met weetjes en terreinkennis. We doorspekken de gesprekken met herinneringen, zelfs Erik Fels komt aan bod ! Weg van het water enkele straten en een prachtige, statige dreef die ons richting autobaan loodst. De 40 km moet erover, wij blijven er even langs lopen en duiken dan de sparrenbossen in. Heerlijk zwerven in het groen nu met plots de Coeveringse Heide, een prachtige open strook waar de twee afstanden terug samen komen. We blijven slingeren door de bossen tot de tweede wagenrust. Koffie en boterham in het gezelschap van onder meer Lutgarde & Erwin, geflankeerd door Jan Kampman en zijn dametje. Dankzij Peter ken ik er weer een toffe Benelux reporter bij.

We lopen dieper de bossen in, richting communicatietoren van Mierlo (juist Peter ?). Aan de overkant van een drukke weg camping Roompot en een lange kaarsrechte zandweg door de Luchense Heide. Bij een waterzuivering verlaten we eventjes het bos om het kanaal van daarstraks terug over te steken. Duiken meteen weer het groen in voor een strookje bultig parkoers en dan een pad uitgetekend in een privé terrein. Slingeren langs de rand van een immense groene heuvel, een vroegere vuilnisbelt. Even later een zandweg aan de overkant van een spoorlijn en langs een bosrand. Voor de zoveelste keer vandaag heb ik een ‘flashback’ en toets af met Peter of en hoe we hier ooit liepen. Echt leuk is dit ! Laatste bevoorrading en dat is steevast de soeppost van Olat. We laten ons niet smeken, tasten meteen toe daar op de Repelingse Heide. Hebben nog een ruim uur wandelen voor de boeg.

Al heb ik een goede dag, begin de inspanningen en het vroege opstaan uur toch te voelen. Laat niks merken aan mijn kompaan en stap fluks door … weg van de eerste pijl ! Correctie en we zijn weer op het rechte pad. Wandelen langs een mooie plas (Enode, zegt Peter) en blijken in Nuenen te zijn, jet Van Gogh dorp. Stilaan open terrein en langs de bebouwing van Wetteneind. Drukke weg oversteken en we passeren een unieke dubbele watermolen die geprangd zit tussen twee gebouwen, allen prima onderhouden en zwart van kleur. Duiken even verderop een breed zandpad in dat ons naar een moerassig bos leidt. Opnieuw worden de natste partijen ons onthouden. Gaan wij met propere schoenen een Olat wandeling beëindigen? Neen dus, zou echt zonde zijn. Voorbij een gigantische waterzuiveringscentrale wacht de Dommel alweer. Onze gastheren hebben nog een leuk paadje gevonden … door een beekje en gitzwarte blubber. Mijn rechtervoet pardoes in de smurrie ik schater haast van het lachen. Nauwelijks de natuur uit staan we alweer bij de sporthal … en kan het feest beginnen. Mr. Acier zit als een koning prominent centraal en trakteert meteen op La Trappe van ’t vat. Even de aanwezige Belgen (Zottemie e.a.) begroeten en ik nestel mij tussen de Ollanders. Is bij Olat nooit anders geweest.  

Maar het wordt weer donker en hoog tijd om huiswaarts te keren. Theo (met het hoedje) en Peter begeleiden mij naar het station. Mijn terugreis verloopt vlekkeloos zei het half slaperig in overvolle treinen. Hennie en Frans hebben Linda al op de hoogte gebracht dat ik het goed maak, foto’s en facebook weet je wel. Ik heb bij thuiskomst heel wat te vertellen over het parkoers en de vele ook nieuwe mensen die ik ontmoet heb. Val dan als een blok in slaap, heb morgen gelukkig een dagje vrij. Dank je Peter en alle Noord-Brabantse vrienden voor weer eens een geweldige Olat-dag.