De langverwachte organisatiewijziging van de werkvloer is eindelijk aangekondigd. Ze lost de voorspellingen in maar creëert een lange hete zomer. Wat te denken van 16 werkgroepen bij een bezetting van nauwelijks 40 personeelsleden en een kick-off begin oktober 2016 ! Ik besluit dan ook even ‘foert’ te zeggen en vier dagen met Lindake op stap te gaan, zuurstof tanken. Er is schitterend zomerweer voorspelt.

De eerste opdracht is een reisweg uitstippelen tussen Hemiksem en Berg (Kampenhout). Ik kom aandraven met 3,5 km te voet, een tram, een trein en twee bussen. Het lukt ons wonderwel. De opdracht ter plaatse bedraagt 31 km en zal ons naar Perk en Kampenhout centrum voeren. Maar eerst stappen we een lokale lus van 5 km. Aanvankelijk wat tarmacjes lopen om van de bewoning verlost te geraken en dan de velden in met bloeiend koolzaad en nu toch wel snel opschietende graansoorten. Van op Zaventem stijgen grote grijze vogels op voor denkelijk verre bestemmingen. Leeuwerikjes heffen hun hoogste lied aan, tja het werd eindelijk zomer. De onverharde Molenwegel zorgt voor een eerste verrassing. Hij blijkt letterlijk tussen de aanplant van patatten door te lopen. We sluiten het lusje af met een bosje waar netels welig tieren en zin terug bij sporthal Torfbroek. Een meute honden, voornamelijk Bassett’s staan er vertrekkensklaar. We zullen ze pas ter aankomst weerzien.

Een booke een drankje en daar gaan we weer. Aan de overkant van een drukke steenweg wacht de Kaasdaversweg die ons door de velden loodst. De IJsetrippers zijn vandaag sterk vertegenwoordigt, Wilfried zal tevreden zijn. We maken een heerlijke omzwerving door het natte bos met zijn zachte geur van ontluikend daslook. De Ribeaucourtdreef loodst ons het groen uit. We blijven langs de rand van de bosstrook wandelen richting kerk van Perk. De mis van communicantjes in groot ornaat is er net uit, de klokken galmen vrolijk over het drukke dorpscentrum. Wij pauzeren in een goed beklante zaal bij een cafeetje, tijd voor een babbel met clubmaatjes. Wilfried zorg goed voor ons Nathalie dat ze snel weer letterlijk te poot kan zijn !

Wij hebben een lokale lus van bijna 9 km voor de boeg. Zwoegen ons na Mieke & Roland door de stoffige veldwegen, brokkenpaden, tot een gehuchtje randje E19. Kennen deze omgeving niet en verwachten niet veel. En toch … na het sjieke Chateau de Huyenoven duiken we plots een prachtig bos in, doorstroomt door meerdere beekjes. Passeren kapel OLV Vrede en een vijver om opnieuw het groen in te duiken. Waar we opnieuw Perk bereiken herken ik mijn dagelijkse avondlijke reisroute met bus 280 (tussen Vilvoorde en Mechelen). Zijn het tijdens de pauze in de nu stille zaal met elkaar eens, dit was leuk !

Terug het brokkenpad weg van voetballende jeugd op, deze keer tot de bosrand. Dokkeren verder over kasseitjes en de Snijsselbosweg richting beetje bewoning en even verder de ezels familie van de Kampenhoeve. Doorkruisen het Rotbos tot SK Kampelaar en zetten dan door een wijk in opbouw koers naar onze laatste rustpost. Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Allen samen wandelen we door de laagbouw van het lokale rusthuis en zoeken opnieuw het stoffige Kaasdavers op. De langere afstanden krijgen nog een heerlijk groen extraatje aangeboden. Eerst de bosrand langs een diepliggende gracht. Vervolgens dwars door het Hellebos en het voor één keer vrij droog liggende Hellestraatje. We bollen uit richting steenweg en finish. Zoeken een plaatsje op het terras om met de meute Bassett’s als gezellen van ons Duvelke te genieten. Eén van de mooiste tochten die wij hier liepen zeg ik tegen de kassierster van dienst. Blijkbaar waren wij niet de enigen die deze opmerking maakten en de dame is duidelijk tevreden.

Voor de terugreis wordt één bus vervangen door een trein en de tram door weer een andere bus. Is 3,5 km minder stappen. We hebben nog drie dagen te gaan …