Het is alweer een paar jaar geleden en ik heb er echt zin in, Ieper en een uitstap door de zeer geliefde Westhoek. Eerste bus tot Antwerpen-Zuid, treinoverstapje in Sint-Niklaas en over Kortrijk tot Ieper, vlekkeloos. Ter plaatse beslis ik langs de Grote Markt naar de startlokatie te lopen, doet deze organisatie toch nooit de eerste dag. Tot vandaag dus … we kruisen vanaf de Lakenhalle tot voorbij de Menenpoort zij die voor ons op pad gingen!

Het is stil in zaal Fenix, wij maken ons klaar voor een ruime dertiger. Keer ne keer were dus, door een parkje en langs de Menenpoort tot de Lakenhalle. Een lusje door het stadscentrum en zijn vele huizen opgetrokken uit gele baksteen. Terug door die prachtige Menenpoort en dan wat huisjes kijken door de Ieperse buitenwijken om de magische kraan te bereiken. Rechtdoor langs de linkerzijde van Zillebeke vijver (vanaf het restaurant bekeken) tot het gelijknamige dorpscentrum, zijn leuke kerk en klassieke rustpost. Een eerste terrasje meteen, het lommer opzoekend want het is al behoorlijk warm.

Tijdje straten lopen nu, steenweg aan de overkant van de spoorbaan en verder over golvend beton met de Vlaamse heuvelrij als achtergrond. Speurend naar de mast van de Catsberg die hoog in het zwerk een oogje staat te pinken. De eerste koekoek van het jaar doet al dapper overuren. Wij pikken een drankje mee bij het bezoekerscentrum van de Palingbeek en vervolgen onze weg langs het graspad afgezoomd met meidoorn. Komen hoog door een wild bos en zakken dan naar het kasseitje langs de beek met weelderige plantengroei. Klimmetje tot het golfterrein waar we dwars door lopen met een statige kerk op de achtergrond. Loker denk ik dan, al ben ik er niet helemaal zeker van. We blijven hoog op het zonovergoten plateau lopen met een fenomenaal uitzicht over het Franse platteland voorbij Wervik en Mesen. En de boer … hij beerde voort … In een grote boog lopen we om Hollebeke heen om uiteindelijk toch in het plaatselijke schooltje een drankpauze te nemen.

Onder de bekenden Monique en Roger uit Boortmeerbeek, ook vaste gasten hier.  We lopen door het stille dorp richting Geluveld. Voor even maar want het fietspad langs de Komense vaart wenkt. Tussen spoor en in verval zijnde waterweg worden we begeleid door karekiet en andere rietzangers, hooiland is afgereden en gras ligt te drogen. Linea recta dus tot in Houthem, een voor Linda onbekende parkoersstrook. Pauzeren doen we op zijn Waals. De café lijkt meer op een bierwinkel met schragen en van elk merk enkele flesjes in de aanbieding. Wij houden het bij koel water gezeten op een bankje in de zon.

Lopen het dorp uit en krijgen een magistraal uitzicht op de zuidflanken van de Vlaamse heuvels cadeau. Links de kerken van Wijtschate & Mesen, recht vooruit die van Hollebeke en kilometers tussenin akkers en weilanden, patat en ploegende boeren. Het golvende tarmacje lijkt vervelend maar het uitzicht is zo schitterend dat wij lopen te genieten. Toch moet er regelmatig gedronken worden want het is warm, héél warm. Pauze in Hollebeke dus en vervolgens vrij snel de bossen in langs de spoorbaan. Zachtjes klimmend langs bommenkraters omgevormd tot vennetjes, ideaal biotoop voor kwakende kikkers. Hill 60 laten we rechts liggen, gaan op zoek naar de Komense weg. De afdaling naar Zillebeke is ingezet. Bij de spoorbaan het Larem Wood Cemetery en dan ons laatste terrasje. Willy ‘alias drinking team’ doet er de groeten aan Frans Staal, waar is die tijd gebleven ?

We hebben nog 4 km voor de boeg. Keren weer naar Zillebeke vijver die we ronden langs de andere prachtig groene oeverdreef. 23 °C lees ik onderweg. De parkoersbouwer schenkt ons een ‘grande finale’ over het brede graspad rond die prachtige Verdronken Weiden. Hebben wij in de loop der jaren zien veranderen van woestenij tot schitterend natuurgebied met vijvers en weelderige plantengroei. Bij de Rijselpoort weten wij de finish nabij. Nemen ruim onze tijd voor vriend Omer, was een heel leuk weerzien met toch wel onze favoriete wandelstreek waar het helaas toch zo moeilijk geraken is met het openbaar vervoer.