Beetje langer geslapen vandaag. Het was gisterenavond laat en de boog hoeft niet altijd maximaal gespannen te staan. Toch weer een opwarmertje van 3,5 km deze keer tot de Boomse steenweg in Aartselaar. Bus 500 brengt ons naar een gewijzigde startlocatie op de Mechelsesteenweg in Rumst. We nemen enkele wandelaars op sleeptouw naar een rommelig hokje met geïmproviseerd terras. De Kleitrappers maakten van de nood een deugd. Het parkoers oogt als vanouds, Rumst – Duffel – Rumst.

We beginnen eraan langs de Kapellenlei en een heerlijke omzwerving door de bosrijke Oude Nete-arm. Strookje rivierdijk ook tot het park van Rumst en vervolgens de oversteek van de blauwe brug. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren fier te wezen. De parkoersbouwer stuurt ons onderaf het water het weelderige groen in. Kikkers en zangvogels zorgen voor een zomerse symfonie. Langs bruinig water van rottend blad en met de haren vol pluis zetten we koers naar Walem en de rustpost in een schooltje aldaar. Tijdig drinken is ook vandaag de boodschap.

Koersen dan door langs abdij Roosendael en de villa’s van de Beukendreef. Heerlijk lusje rond de plas van Fort Duffel en we duiken de Mosterdpot binnen voor een terrasje bij Natuurpunt. Jefke loopt gewoontegetrouw zijn eigen parkoers zijnde Waarloos – Rumst - Duffel. Hij neemt zijn tijd voor een Duvelke, wij stomen gelaafd door. Opnieuw door de Mosterdpot met weelderig uitschietende meiklokjes, nog zonder bloem. Aan de overkant van de drukke spoorbaan Antwerpen – Brussel een aardig lusje door beukenbos tot de waterwinningsplas. Even twijfels bij de markering, we moeten wel degelijk de spoorbrug over. Luid gebarende ‘kanariepiet’ aan de overkant. Lucien blijkt in gezelschap van Patje Kloek zo zijn eigen interpretatie aan de markeringen gegeven te hebben. Heeft er een extraatje langs de Nete opzitten maar blijft goedlachs als immer. Schaterend om zijn verhaal in geuren en kleuren vervolgen wij onze weg richting centrum Duffel. Duiken dan bij de ruïne het park in voor een hele omzwerving door de heerlijke omgeving. Zijn getuige hoe een arrogante zwaan jacht maakt op alle kleinere vogels die het aandurven in de buurt te komen. Op een eilandje heeft moeder de vrouw haar nest, vandaar. Een strookje Netedijk, terug over de spoorbrug en dan onderaf de Ijzeren Weg richting Mosterdpot. Ik ben aan een korte pauze toe, lijk te verzuren in de beentjes. Passeren tussen gebouw Natuurpunt en de Nete. Het pad langs de grachten wordt dijk. We duiken terug onderaf, vervolgen onze weg langs de plassen van Roosendael met zonnende schildpadden op uitstekende takken. Oef, de zware etappe van 10 km hebben we tot een goed einde gebracht.  

Rustig uitbollen nu. Aan de overkant van de Walembrug wacht de Lazarusstraat. De dapperen van de langste afstand worden beloond met een prachtig strookje Oude Spoorberm. De Doornlaarlei leidt ons langs weilanden en serres naar de finish. Hebben ruim de tijd voor vriend Duvel, om het halfuur stopt er een bus voor de deur. De laatste 3,5 km van Aartselaar tot Hemiksem wegen in de kuiten. We hebben een heerlijke, warme zomerse dag achter de rug, nog eentje te gaan.