Beducht voor de warmte verkies ik La Bruegelienne boven de Sinjorenstappers, het Brusselse Zoniën boven de Wilrijkse parken. Zoals we het van Jefke geleerd hebben nemen we de trein tot het station van Watermaal. Langs lanen weelderig versiert met kastanjekaarsen en een vijver gaat het tot metrostation Demey. Jeugdcentiment langs de Rue de la Petite Vignette tot het kruispunt Waversesteenweg en Boulevard du Souverain. We kuieren over de zondagse rommelmarkt tot startzaal Lutgardiscollege. Daniele, le permanent, begroet ons zoals altijd hartelijk. Ook Eddy, de fotograaf en vrouwtje Liliane zijn van de partij voor een kort tochtje. Je wordt ouder papa, geef het maar toe …

Gewoontedieren als we zijn lopen we bij de start al meteen fout. Moeten niet naar de Ravel spoorbaan maar over het kasseitje achter Hertoginnedal door ! De parkoersbouwer verrast met de lange klim langs Putdael gesierd met kasten van villa’s. Nogal wat straten om aan de overkant van de Tervurense Steenweg het parkje Parmentier aan te doen. Bepaald pittige start overigens. Vlak nu over de oude spoorbaan richting Stokkel. We delen de laatste meters tot Stade Fallon met joggende jeugd, aan een 15 km event bezig. Pauze in het schooltje van Malou zoals altijd. Wij blijven buiten zitten op een bankje. Er blijken erg weinig wandelaars present te tekenen vandaag.

De langere afstanden worden weggestuurd door een witte wijk recht naar het centrum van Stokkel. We stappen door de ellenlange Bosstraat richting Joli Bois. Uiteindelijk, bij tennisclub Orée duiken we het bos in, was niks te vroeg ! Maar nu kan de tocht niet meer stuk. Steken opnieuw de Avenue de Tervueren over en dan komen ze aan bod, de Verbrandedreef, de Vijfbeukendreef en vele andere. We duiken een eerste keer onder de Brusselse Ring door. Vervolgen onze tocht langs Olmenweg en Haagbeukendreef. De Prinsenweg stuurt ons, randje Jezus-Eik opnieuw de Ring onderdoor. We dokkeren over een bleek kasseitje en een fietspad tot de blokhut in Jezus-Eik. Hebben onderweg en over 12 km geen wandelaar gezien. Nicole en haar mannen zijn onze enige gezellen in de rustpost. 16 wandelaars op de 30 km zegt de helper minzaam.

Smeer je benen maar ik zegt Luk, ook de lus van 9 km is ‘goed gemeten’. Achter de kapel van Welriekende gaat het richting Groenendaal. De Terhulpsesteenweg over, onder de spoorbaan naar Namen door en dan door de ellenlange Bundersdreef. Het valt ons op dat de parkoersbouwer niet veel moeite doet, gewoon lange kaarsrechte paden door het bos kiest. Stoort niet maar er zit zodoende geen verrassing in het parkoers. Infantedreef, Sint-Hubertusdreef en Vankermdreef zetten ons af bij de American School. We stappen door de Bezemhoek waar de straten roos kleuren van de Japanse kerselaars in bloei. En dan terug het bos in voor de lange trage klim richting Jezus-Eik. Ook nu worden leuke kronkelende gemeden en voor lange rechte wegen gekozen. Het is al ruim 16:00 als we onze laatste pauze nemen in de Blokhut.

Ik weet wat komen gaat en besluit onze tocht in te korten. Krijgen nu wel de leukste bosstrook aangeboden met het Eikendal- en Caudaalvoetpad. Een keienpaadje ook tot de kasseitjes die naar Hermann-Debroux leiden. Het Rood Klooster laten we voor wat het is, redden toch de 17:00 van maître Daniele niet. We volgen gewoon het viaduct in Brusselse richting. Weten een leuk terrasje bij een vijver onderaf de woondozen Etrimo van de Berensheide. Gelaafd leggen we het laatste kilometertje tot station Watermaal af. In Antwerpen zullen we twee bussen missen daar zij niet stoppen aan de voorziene haltes. De grootse werken op de leien sturen alles in de war. Plan B dan maar met tram 24 en bus 295. Het is 21:30 als we de visschnitzels op het gasvuur zetten …