Dit weekend wandelen we twee tochten in een nieuw kleedje want georganiseerd door andere verenigingen dan in het verleden. Op zaterdag de verre reis naar de Witte Burg en de alom geroemde Paardenvisserstocht van wijlen de Stormvogels. Op weg naar de start komen we de stoet tegen van de stoere bonken die met hun Brabanders dagelijks op zoek gaan naar ‘geirnaut’. In de startzaal is het behoorlijk druk want niet minder dan 15 clubs zakten af per bus. Wij noteren onder meer onze buren van Vaartland en de Schorrestappers, maar ook heel wat Waalse broeders.

Het parkoers dan, een korte lus van 7 km en dan het grotere werk van 21 km. Wij pikken eerst de korte afstand op. De zon is van de partij en tevens een lekker windje om de temperatuur te temperen. We stappen langs het visserijmuseum en beginnen dan aan een stratenloop. Onderweg een korte groet aan naamgenote van de Trekplosters en we stomen door. Heel eventjes maar komen we op de zeedijk en dan duiken we opnieuw de straten in. Even wordt het parkoers golvend tot voorbij de Rose des Sables, maar het blijft tarmac lopen. Teleurgesteld pauzeren we in de startzaal, was dit een slecht voorteken ?

Terug op pad voor nog meer straten maar dan toch wat zanderig bos in de Doornpanne, een korte verademing. Maar dan gaan we weer het tarmac op in het groen. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden over stille wegen dwars door de polder met de torens van Veurne op de achtergrond. We lopen achter het oude militaire vliegveld door. Vlas zorgt er voor nog wat blauwpaarse kleur, klaprozen staan blozend rood. Pauze in een prachtig zaaltje onder de kerktoren, het Oud Schooltje in een modern kleedje.

Extra lus ook hier en gelukkig vrij snel de Noordduinen in. Smalle paadjes tussen de brandnetels door in de buurt van kamp Lombardsijde. Een tijdje aangenaam wandelen en dan terug naar de villa’s.  Merkwaardig intermezzo door een klein parkje met vrouwenbeelden en dan naar de zeedijk bij Sint-Idesbald. Een kilometertje of zo genieten van het zonovergoten Zeitje en zo hoort het ook. Terug het hinterland in, voorbij de Zuid Abdijmolen. Een afwisseling van tarmac en strookjes Noordduinen met een kort bezoek aan het Coxyde Military Cemetery. Dwars door Koksijde dorp dan tot het Oude Schooltje.

De Hoge Blekker komt op het menu. We blijven onderaf maar wel in het zand. Vervolgens dwars en over het brede pad door Doornpanne en zijn ezels populatie. Schipgat komt tenslotte aan de beurt. Alweer teleurstellend want over het asfalt en niet dwars door de pittige duinen. De laatste paar kilometer liepen we ook vanmorgen al, golvend asfalt langs Rose des Sables. Zwaar teleurgesteld nippen we aan ons Duvelke. Naar ons gevoel is die prachtige tocht van de Stormvogels vakkundig de nek omgedraaid. Dit leek meer op een fietsparkoers, de bakermat van deze wandelclub. Gerard, als jij nog eens de touwtjes in handen neemt komen we vast nog terug naar Oostduinkerke, zo niet …