Elk jaar is er wel een reden waarom wij deze tocht niet lopen. Willen het ene jaar persé de nieuwste creatie van Eddy Broos verkennen, het volgende jaar is het te nat en nu dus een kwetsuur. Foert denken we en Linda vertrekt met de eerste bus. Ik volg schoorvoetend een drietal uur later over Antwerpen en Leuven. Ben wel bevreesd voor de vele Brabantse heuvels maar kan het héél langzaamaan doen. In Leuven valt de kleur van de Dijle mij op, lijkt wel een grote koffie verkeerd. Duidt op hevige regenval stroomopwaarts. Vanaf Egenhoven zandzakjes langs de weg en in Loonbeek zowaar spuitgasten en gemeentepersoneel druk in de weer met het opruimen van modderstroken. In zaal De Kronkel bevestigen IJsetrippers : zwaar onweer geweest een groot deel van de nacht. Het parkoers is echter begaanbaar.

Tot mijn voldoening is de 12 km opgebouwd rond niet minder dan drie rustposten. Net wat ik nodig heb. Meteen een leuke start, de trappen naar de prachtige witte dorpskerk op en door een bosje klimmen tot het nieuwe kerkhof. Ik heb het wat lastig met de pijlen, gele kleur en ver uit elkaar. En vermits ik meer dan gewoonlijk naar de grond kijk uit vrees voor mistrappen … Veldwegen nu, door het hoge gras tot bij een boerderij met imposante reeënkudde. Dan wat achterafjes en vrijwel linea recta naar de rustpost in Loonbeek. Pijlde ik vorig jaar voor de IJsetrippers in omgekeerde richting. Neem ruim mijn tijd voor een natje en een droogje + gezellige babbel met Patje Kloeck, Yvan (Landen) en natuurlijk nog meer IJsetrippers.

Meteen klimmen bij het verlaten van Loonbeek. Hé, heb ik denkelijk nog nooit gedaan ! Lekker golvende, natte veldwegen door een parel van een panorama de Ardennen waardig. Ik heb de neiging het tempo van andere wandelaars te volgen maar wordt door mijn lies telkens teruggefloten. Op het gemakje dus maar tot de tweede pauze centrum Neerijse. Ben zowat halfweg en neem weer ruim mijn babbelpauze, Kareltje (Ranstuil), zowaar Peter als gezelschap voor autochtonen Chantal & Jack, Jacqueline & Luc met … Linda. Zij hebben allemaal de collectieve terreur van muggenzwermen in de Doode Bemde overleefd.

Ik hoef zo ver niet en keer samen met Linda op mijn stappen terug. Ruim 5 km lang zullen we de vallei van de IJse volgen. De rivier is nu rustig maar aan het platgewalste gras te zien zeker 5 meter buiten zijn oevers getreden vannacht. Op een paar plassen na is het prachtige biotoop nu wel perfect begaanbaar. Bereik de finish moe maar voldaan. Nemen opnieuw ruim de tijd voor een babbel met onder meer Sabine & Freddy en reizen vrolijk terug naar Hemiksem.