De midweek tochten van Strijpen en Halen dien ik node aan mij te laten voorbijgaan. De twee ‘hobbyisten’ Wilfried en Patrick hadden besloten dat de talrijke medewerkers aan Beneluxwandelen eindelijk moesten krijgen waar ze recht op hadden zijnde hun eigen naam bij elke reportage. Het wordt een heroïsch gevecht met de informatica demonen dat we na een weekje zwoegen lijken gewonnen te hebben.

Terug naar het wandelen dus. Schaffen laten we even rusten, kiezen voor Hamont. De NMBS jaagt er ons weg. Werken aan het spoor verlengt onze enkele reistijd tot 4 uur. Op vrijdagavond komt Linda met Roosendaal aandraven. Slechts twee uur reizen en we zijn er ‘kinderen aan huis’. Patje Kloek denkt er ook zo over en het trio staat om 07:30 paraat voor de Amsterdammer. Treintje heeft 7 minuutjes vertraging en dus laten we het boemeltje over Essen met gerust gemoed vertrekken. 7 wordt 13, wordt 26 en tenslotte 40 minuten. Onze ‘Ollander’ komt aan een slakkengangetje spoor 23 binnen. Alle reizigers nemen opgelucht plaats. Even bijkomende vertraging voor enkele technische testen, och ja. Komt een lieftallige begeleidster vertellen dat de rit is afgeschaft maar de volgende trein AL over 20 minuten gaat. Juist ja, een uur na de beoogde en wij bijna vier uur onderweg net als voor Hamont !

Maar we verliezen er ons goed humeur niet bij. Stappen in de ochtendlijke kou door de vele ‘donken’ die Roosendaal rijk is tot het Thorhonk. Voorzitter Wil heel verbaast en vervolgens geamuseerd met ons verhaal. Ja wij mogen om 10:15 nog van wal steken voor 25 km wandelplezier. Door prachtige bosdreven langs Visdonk tot de Zundertseweg en zijn fietspad. Een specht timmert zich dapper een weg naar zijn ontbijt. De Roosendaalsebaan is onverhard tot de Rucphense bossen. We blijven aan zijn rand lopen door de Zeepestraat met uitzicht over weidse velden en de communicatie mastodont van Roosendaal. Wisselen verhard en half verhard af langs De Schietbaan en de Kromme Elleboog. De Postbaan en zijn verspreide hoeves loodst ons naar rustpost camping De Posthoorn. Hoog tijd voor een kom stevige snert.

Patje, met overspannen gewrichtsband, beperkt zich tot 17 km. Onder het goedkeurend oog van ‘baas’ Wil gaan wij voor de 25 km. Door het bos langs een kerkhofje en de ‘te’ luide decibels van een hondenschool richting Meerven. We zoeken de absolute rust van de heide op. Een eenmanspaadje stuurt ons door benenstrelende heideplanten en soms stekelig geel pijpenstrootje. De zon schittert aan een staalblauwe hemel, dit is het heus wandelparadijs. De parkoersmeester is een kenner en laat ons uitgebreid genieten van de winterse pracht. Er ligt her en der zowaar nog wat sneeuw. Terug de sparrenbossen in dan om een laatste keer te pauzeren bij De Posthoorn. Zoals verwacht zijn we bij de laatsten al sluiten we nauw aan bij een groepje voor ons.

De laatste loodjes dan. Over brede lanen een halve slag rond de camping en dan van die heerlijke slingerpaadjes tussen de sparren door. Opnieuw brede lanen in de omgeving van het Ossekopke. Fietspaden en onverhard netjes van elkaar gescheiden door wit gekalkte paaltjes. Eén keer twijfels bij een besneeuwd landschap, gewoon rechtdoor blijkt juist. Spar & den voeren de boventoon. Open plekken worden behoedzaam genomen wegens sneeuw en ijs. Het strookje heide mag uiteraard opnieuw niet ontbreken. Achtmaalsebaan en Nederheide is even wat tarmac tussen de hoeves door maar dra komen die mooie rechte lanen van Visdonk weer aan bod. Om onbekende reden gaat bij mij het licht uit. Ik slof mij door de laatste paar kilometer tot de atletiekpiste en het honk. We zijn netjes binnen de tijd ter aankomst.

Kunnen gezellig aansluiten bij de organisatie en mee genieten van een paar lekkere Leffe Trippel. Om 17:00 nemen we afscheid van onze gastheren (en dames). Hebben net als met Nieuwjaarsdag weer eens kunnen genieten van een prachtig parkoers, prima afpijling en de gezellige haast familiale sfeer. Wij hebben inderdaad niks gemerkt van de parkoerswijziging t.o.v. het tekstblad Wil, wij volgden ‘op zijn Belgisch’ de perfecte bepijling met papieren rechthoekjes en linten als herhaling. Oh ja, s ’avonds reden de treinen wel volgens het boekje.