Weekend en dus is Linda ook van de partij. Vlot reisje vandaag met de bussen 290 en 252 tot de kerk van Branst, kilometer 95 van de Doto. Wij houden het bij de Acht van Weert vandaag, goed voor 26 km wandelplezier. Kennen de tocht en omgeving haast uit het hoofd maar het blijft leuk wandelen.

Beginnen met een ommetje langs het lokale bedevaartsoord, een Mariakapel in een bosje. Dan wat straatjes lopen om bij de Scheldedijk te geraken. Kunnen kiezen, tarmac op de dijk en tussen de fietsers of zanderig onderaf. Onze keuze is gauw gemaakt natuurlijk. Lopen onderaf meerdere kuddes schapen die het gras van de dijken kort houden. Passeren ook wat vennetjes en later de bebouwing van De Weert. Rust op het terras van het plaatselijke cultuurcentrum en museum.

Terug op pad na een drankje want het is lekker warm. Een tarmacje slingert mee met de Oude Schelde tot het kasteel van Marnix. De langste afstand gaat er alleen vandoor over een pad met keien en bouwpuin langs het water. Lelies staan in bloei, we kijken vertedert naar een familie zwanen met vijf reeds uit de kluiten gewassen jonkies. De parkoersbouwer fantaseert een pad om bij ’t Sas in Temse te geraken. We lopen onder de Temsebrug door en gaan meteen weer weg van de Schelde onderaf de spoorbaan. Krijgen een heerlijk stuk wilde natuur cadeau langs Bareldam. Slingers tussen bomen door en het hoge riet, langs een gitzwarte gracht ook. Een wilgendreef zet ons finaal terug af in de bewoonde wereld. Aan het einde van de straat lig cafeetje St-Vadde, een begrip in Bornem en onze rustpost. We maken er een merkwaardig incident mee. Drie wandelaars bestellen drank bij cafébaas Swa. Onze maat tapt twee pintjes en een waterke. De wandelaars willen met bonnetjes van de organisatie betalen wat natuurlijk niet kan. Zij vertrekken meteen weer, de verbouwereerde tapper sprakeloos latend, de drankjes in zijn hand. Andere wandelaars, die wel savoir vivre hebben nemen de drankjes dan maar over. Onwaarschijnlijk !

Hoofdschuddend zetten wij na de pauze onze tocht verder langs een vijver met gele plomp. Een dametje speelt er Vivaldi op haar viool, prachtig ! Door maïsvelden trekken we naar … ’t Buitenland, zo noemt dit gehuchtje met een fraai Antwerps kasteel en een aantal statige herenhuizen. We wandelen terug naar de Schelde en Temsebrug, moeten vervolgens een fietspad op onderaf de stroom. We delen het tarmac met hordes wielertoeristen en -terroristen. Het verloopt hoffelijk en we komen heelhuids opnieuw in De Weert aan. Hoog tijd voor een Duvelke denken wij dan, de daad bij het woord voegend.

Hebben nog een klein uurtje lopen voor de boeg. Stappen meteen domein Appeldijk in. Jonge aanplant van bos, een stille gracht, een plas vol gele plomp, maar ook wat huisjes kijken. Duiken het reeën pad in, een leer pad voor kinderen. Even kasseitjes dokkeren, aan de overkant van een vijver ligt rustpost en jeugdcentrum Appeldijk. Wij stomen door voor de laatste paar kilometer. Opnieuw het kasseitje af, een strook fietspad en nog even door het domein van Marnix. Hebben bij een heerlijk zomers weertje lekker gewandeld, afwisselend beton en puur natuur.