Er wordt een bloedhete dag voorspeld en dus wijzig ik mijn wandelagenda. Durf de Kempentocht in Endert (Eindhout) niet aan en kies voor Neder-Belgische bossen. Net na 09:00 wuift de zwaar bebaarde chauffeur van bus 105 zijn wandelaar uit bij de kerk van Ossendrecht. Ik vang de tweede etappe van mijn GR12 avontuur aan. Het is inderdaad al behoorlijk warm maar er staat een aangenaam windje als ik de eerste paar kilometer loop rondom de rand van de stille woonkern. Heb uitzicht over de polder met culturen van ajuin, prei en patat. De ‘frietketels’ van Doel stomen aan de einder maar zijn zeker mijn doel niet. Ik keer ze later de rug toe. Klinkerwegjes en tarmacjes sturen mij naar Hageland en Armendijk, ik verlaat de bewoonde wereld. En de boer … hij bewerkt zijn stoffige akkers, de zandwolken waaien gelukkig van mij weg. Een eerste grenspaal en even verder cafeetje De Leeuw van Vlaanderen. Nog geen levende ziel te bespeuren zo rond 10:00 en ik pauzeer in de zachte kussens van terras fauteuils.

Een stevige slok frisdrank en ik dokker over een slingerend kasseitje richting de bossen van Stoppelbergen. Flirt nog een paar keer met de grens terwijl ik vorder in het groen over het fietspad van de Schiestraat. Duik dan onverbiddelijk de bossen in. Weet dat ik op mijn hoede moet zijn want moederziel alleen in het uitgestrekte groen. Hou de richting oost/zuidoost aan. Gelukkig zijn de markeringen, nieuw en ouder, perfect in orde. Zij loodsen mij door een gevarieerd bos langs meerdere beken. Snuif zomerse geuren van hars en bloemen op, zangvogels begeleiden mij. Ik loop heel vlotjes vandaag. Stilaan dagen meer open stukken op, hooiland en maïs. Vervolgens prachtige dreven van gewone en rode beuk. Bij een zomerpaviljoentje op een ‘butte’ staan twee bankjes. Hoog tijd voor de boterham, heb er zowat 10 kilometer opzitten.

Buikje vol en ik stap naar kasteel Ravenhof. Hier vertrok ik enkele weken geleden met Linda op dezelfde route. Een bosstrook, één straatje huisjes kijken, kom bij de anti-tankgracht uit. Sla wat extra koele drank in bij een plaatselijke neringdoener en vervolg. Heerlijk wandelen langs het water nu, een zandpad met verspreide aanplant van eik en struikgewas. Warmer dan diep in het bos uiteraard maar nog steeds draaglijk. Zodoende kom ik uit bij de bankjes van het Mastenbos. Er hangt een duidelijke kaart van wandelknooppunten Kempense Heide. Ik beslis de GR12 te verlaten met in het achterhoofd de 2,4 km langs ’t spoor die ik zou moeten lopen van Kapellenbos tot station Heide.

Noteer ijverig de te volgen nummertjes terwijl een kloeke jonge haan komt kijken of er niks van tafel valt. Niets dus en hij scharrelt verder tussen dichte struiken. De laatste 4 à 5 km worden de bluts met de buil. Geen zandpaden door het Mastenbos maar ook geen volle zon op het fietspad. In ruil allemaal stille, haast nieuwe tarmacjes in het lommer van het ene naar het andere landhuis. Ben net te laat bij station Heide voor de rechtstreekse trein naar Hemiksem. Breng het uurtje wachten met Duvels genoegen door in de statie die omgebouwd is tot café/restaurant. De trein is netjes op tijd, binnen het uur sta ik terug in Heimisse. Morgen ga ik te voet het parkoers van het BK wielrennen verkennen, 17 km lang en nauwelijks 3 km van ons echtelijk dak.