Linda vertrekt met de fiets naar de wandeling in Puurs. Ik trek te voet richting Hoboken, ben vandaag wieler-toerist. Het kan verkeren zei ene Bredero. Maar laat mij bij het begin beginnen. Vrijdagochtend stap ik na het kappersbezoek van tram 2 bij de Singel. Als een heuse professional ga ik het parkoers van het BK wielrennen verkennen, uiteraard te voet. Brede wegen sturen mij hoog boven koning auto door tot bij de Dikke Mee en het Middelheimpark. Rechtsaf de zeer brede Acacialaan in met uitzicht op de landhuizen van Wilrijk. Een paar middenbermen vormen de eerste hindernis. Er staan wel gigantische borden voor elke wegversmalling. Goed van A. In de meer volkse straten kom ik groepjes mannen in oranje pak tegen. Tijd voor een praatje. Wij moeten twie doage de stroate kuisse menhiere, zegt de werkman in zangerig zuiders maar toch Antwaarps dialect. Hij formuleert er een bedenking bij over zijn baas den Bart. Ik snap nu waarom alle straten volledig autovrij moeten zijn vanaf zaterdag. Vraag mij toch af waar honderden bewoners hun karretje dan wel gaan stallen. Tunneltje onder de A12 en meteen daarna bij ’t Verlaar een links/rechtse s-bocht met middenberm. Dit wordt spannend. Op de Fabrelaan richting Schoonselhof stilstaand verkeer. Ben ik hier niet gewend. Een stadsteam staat midden de baan geparkeerd om vlaggetjes aan straatlichten te bevestigen. Het is feest in A. Ik wandel verder tot de Kapelstraat. Bocht van 90° haast op de tramsporen van de Kioskplaats, ik kan mijn ogen niet geloven. Hoe gaan die 160 jongens en meisjes boordevol adrenaline hier mee omgaan? Daarna de ellenlange Steynstraat en een doorgang in het industrieterrein van Kielsbroek. Deze straat ligt er bij als een slordig gemaakt lappendeken. Puttekes vullen op zijn Belgisch. Zeggen dat er een paar honderden meter verder, bij Hoboken Polder een dot van een kasseitje ligt ! Kasseitjes krijgen de tweewielers ook, de Ledeganckkaai en meteen daarna de Waalse kaai om af te sluiten met de ruime bocht rond de Haaievinnen. Nog één kilometer tot de finish aan ’t Piva. Het zal mij benieuwen zondag.

Om acht uur ben ik dus paraat aan ’t Schoonselhof. Veel politie op de been maar weinig toeschouwers. Alleen wat campervolk die er vrijdag ook al stonden. Om 08:30 blauwe zwaailichten. De dames passeren een eerste keer, tien breed over de weg en aan een slakkengangetje. Ik stap het parkoers omgekeerd deze keer. De papieren blauwe vaantjes de vrijdag met zorg werden opgehangen liggen aan diggelen in het gras. Zijn een leuke speelbal voor de strakke windvlagen. Ik posteer mij bij de s-bocht. Het Rik Van Linden dorp is nog in volle opbouw. Een jonge Marokkaan vraagt uitleg aan zijn Belgische buur, hij vindt het allemaal grappig. De dames gieren door de bochten, in twee pelotonnetjes en al heel wat achterblijvers. De niveauverschillen zijn duidelijk te groot. Ik schuif op naar het A12-tunneltje. Eén man moet er een opgeblazen triomfboog in het oog houden. Hij blijft maar koorden bij aanspannen, is er duidelijk niet gerust in. Nummers 10 & 16 hebben een aardige voorsprong opgebouwd, een compact maar stevig uitgedund peloton maakt jacht. Op naar de Acacialaan nu. Ik help even omgevallen nadars terug rechtzetten. Handige reclamejongens hebben ze van spandoeken voorzien en dat vindt koning wind ook leuk. Vierde ronde, zelfde beeld. De dames gieren langs de rotondes. Achterblijvers stayeren zich een weg tussen de vele volgwagens. Ik posteer mij nu bij de Shimanoboog en de Dikke Mee. Een wat oudere dame komt uit haar riante woning. Ik vind dit leuk zegt ze, van mij mag alles. Het peloton raast voorbij, geen koplopers meer. Ik loop door naar de Singel waar een jonge Hollandse deerne even haar licht opsteekt. Bij enkele hemels spatten was zij haar zondagse jogging gaan doen in het Middelheimpark. Wij hebben een heel leuk gesprek over het verschil in mentaliteit tussen Vlamingen en Hollanders. Na de laatste doorgang van zo’n 50 rensters loopt zij naar huis, wenst mij een fijne dag. Ik slaag er in mij gratis te posteren op zo’n 150 meter van de finish. Het wordt een daverende spurt. Ik wacht op het plein voor de ‘ceremonie protocolaire’ en vraag aan twee van Onze Jongens of ik een foto mag maken. Neen dus en dat begrijp ik best. Zie Jolien en Lotte stralen op het podium. Lijken net als de burgerdame van dienst wel onwennig bij de prijsuitreiking, tja dametjes in koersbroek is iets totaal anders dan het Suikerfeest, nietwaar mevrouw de schepenen ?

Tweede deel van de dag en ik posteer bij het Justitiepaleis. Opvallend hoe weinig Aantwaarps ik hoor vandaag en des te meer West-Vlaams. Twee jonge snaken zijn het druk aan het uitleggen. Sluiten telefonisch een weddenschap af – 10 € op Jens Keukeleire. Het volgende blik Jupiler uit de sixpack wordt aangevat. De renners passeren een eerste keer voor een showkilometer, een sliert van volgwagens in hun spoor. Dan duiken vele supporters het lokale frietkot binnen. Koers op zijn Vlaams dat is : frieten, een boulet en een levensgrote Jupiler ! Ander opvallend detail, alle auto’s van Quick Step zijn voorzien van een mini mast, zender/ontvanger. Ik zie dit niet bij de andere merken, maar zij zijn super technologisch professioneel. Ik blijf nu een paar rondes hangen aan de Waalse kaai. Zie er de eerste demarrages voor wat later de vlucht van de dag zal blijken te zijn. Groepjes supporters zijn uitgedost met sjaals, banners en t-shirts ter ere van hun idool. Zij hebben nauwelijks aandacht voor de renners zelf, wel voor … (zie hoger). Terwijl Ista, Rickaert en Roelandts hun voorsprong uitbouwen tot 6 minuten wandel ik richting Ledegankkaai. AG heeft er een reeks spinning fietsen geposteerd en de lokale deejay zorgt voor de nodige decibels en het ritme. Verder opvallend weinig volk langs de baan. Wat wandelaars en fietsers op zondagse uitstap, her en der een klein camperdorp maar dat is het dan ook. Met het vorderen van de rondes komen in het peloton steeds meer Quickies de neus aan het venster steken. De voorsprong van het drietal daalt nu snel. Ik kom nogal wat Stroboeren tegen, fotograaf Patje Kloek en de Hobohem Family (met de fiets). Ik loop stilaan Hoboken binnen langs de Lage Weg en de Steynstraat. Besluit op de Kioskplaats te blijven zitten voor het levensgrote scherm. De bocht van de Kapelstraat ziet zwart van ’t volk. Elke ronde opnieuw stijgt een luid gejuich op. We volgen met z’n allen de spannende ontknoping op het scherm. Binnen het halfuur na de aankomst stroomt het plein al leeg. Ik wandel langs het park van Fort  8 terug naar huis. Vond de wedstrijden op zich eigenlijk niet veel soeps en het aantal bezoekers ook maar dunnetjes. Maar ja, het was eens wat anders en ik heb toch gewandeld !