Als de trein mij langs hopranken voert en uitzicht biedt over de West-Vlaamse heuvels denk ik met weemoed terug aan de tijd dat ik aan het handje van Gilbert deze streek leerde kennen en waarderen. In Poperinge stap ik samen met Rudy en Sylveer recht naar de start aan het station. Kijk een beetje zenuwachtig uit naar wat komen gaat want de linker heup protesteert, denkelijk een gevolg van de val gisteren.

Ik ga meteen op pad, hoop toch voor de derde dag op rij mijn tempo te kunnen houden. Van de start gaat het naar de Grote Markt, waar ons aller Herman al op een bankje zit. Langs stille straten dan stilaan klimmen tot de alles overschouwende watertoren. Het valt mij op hoeveel Franstaligen deze vierdaagse meelopen. De Koekuit noemt het hier en we lopen met z’n allen door metershoge hopperanken. Op het plateau naar ’t Vogeltje dan en even verder De bossen van De Lovie waar we ons eerste drankje aangeboden krijgen. De pijn in de heup verdwijnt. Ik stap tientallen wandelaars voorbij langs Canada richting Sixtusbossen. Het terras van ’t Jagershof zit bomvol, ik loop mee treintje door de volgende bosstrook en dan gaat de 16 km weg. Oef, eindelijk vrije ruimte ! Zachtjes verder klimmen over tarmacjes en de 32 km verlaat ons ook. Pas gegoten asfalt verspreid nog zijn bitumengeur. Scanning, een veldweg, we slingeren ons een weggetje richting centrum van Krombeke. De worstenbakkers doen er gouden zaken.

Zoals de vorige dagen loop ik gewoon door à rato van ongeveer 55 minuten per 5 kilometer. Net voorbij de kerk van Krombeke ons dagelijks koekje en dan lijken we stilaan op onze stappen terug te keren. Westvleteren, het magische woord van de dag. Een kaarsrechte weg voert de stille groep stappers richting samenkomst met de 32 km. Wishfull thinking of realiteit ? Ik meen een geur van warme hop en gerst in de neus te herkennen. Het is nochtans nog een heel eind lopen tot bij de paters. Plaveitjes tussen de patatten, een strook bos, we zijn er. Opnieuw een overvol terras natuurlijk. Even bijpraten met Marie-Louise en Jo (Zoersel) en een maatje uit Kalfort. Ik loop door. Onze Jongens delen appelsap uit 100 meter voorbij het gerstenat, ‘detox’ zegt de militair grappend. Drukte van belang want de drie grootste afstanden lopen samen. Opvallend hoeveel kinderen er ook meestappen, de wandelzoektocht en het mooie weer zullen er vast niet vreemd aan zijn. In de verte lonkt de heuvelrij : Rode Berg – Zwarte Berg en Catsberg. Wij lopen met z’n allen een minder zware maar wel erg lange heuvel op. De 8 en de 24 km krijgen nog een extraatje. Langs hopranken tot de Kruisstraat en dan zachtjes zakken langs spruitjes tot een beek. Heerlijke laatste kilometers over een graspad langs het water en door het Frimoutpark.

Heb ruim de tijd voor een zonnig terras en Duvels genoegen. Doet dat in het charmante gezelschap van Heikabouters (As bij Genk). We moeten lachen met die grappige Kobe, bloot bovenlijf en kilt met daaronder wandelschoenen en uiteraard dansend op elk ritme van de orgelist. Tijd voor de trein, morgen is het alweer de laatste dag.