Een uurtje reizen en ik sta op het perron in Lier. De Kleitrappers zijn zo vriendelijk vanaf het station pijltjes te hangen naar een alternatieve startplaats. Meteen die heerlijk lommerrijke vesten op dus richting ’t Spui. Waar het wandelparkoers splitst van de inschrijfroute ontstaat er zowaar paniek bij de wandelaars – waar moeten we naartoe ? Ik loop alleen de juiste route af, trek mij van hun gedoe niks aan. Bij inschrijving staan de klagers in de rij, ik geef ze lik op stuk. Hoe meer de computers verspreid geraken hoe hersenlozer de homo sapiens wordt. Je moet pijlen voor debielen zeg ik boos tegen de parkoersbouwer.

Krijg van de Kleitrappers een blad met duidelijke beschrijving hoe ik de route dien te lopen vanaf deze startplaats, prachtige en praktische service. Kan meteen op pad voor een lus van 11,88 km ! Kerkklokken luiden feestelijk de stralend zonnige dag in. Ik loop door stille volkse kasseistraatjes de stad uit langs de Veemarkt richting Netedijk. Deel het jaagpad met fietsers op zondagse trainingsrit tot de spoorbrug bij ’t Hof van Nazareth. De langste afstanden (25 en 27 km) moeten de brug over, de 21 km niet. Kijk dan ook verbaast dat een dametje van deze afstand meeloopt. Pijlen in twee richtingen net voor de Kromme Ham, denkelijk kom ik hier straks terug, ken gelukkig de route haast uit het hoofd. Even verder dan toch bingo. In gedachten verzonken volg ik gewoon de andere wandelaars en we missen met z’n allen een smal onverhard pad naar links. De dame van de 21 km is er ook bij en kijkt verrast als ik haar vraag welke afstand ze loopt. Is het de warmte, de vroege zondagochtend, ik weet het niet maar er wordt fout gelopen dat het een lieve lust is. Nochtans hebben de Kleitrappers perfect hun werk gedaan, niet te vatten. Schuddebollend loop ik door langs bos en hei, pleisterplaats van zandbijen zo blijkt. Bij het Emblemse Badhuis ligt ons keerpunt. Op de Netedijk vraat een dametje met ‘crew’ op haar T-shirt wat we doen. Blijkbaar is dit ook het fietsparkoers van een triatlon. Ze vraagt ons om extra voorzichtig te zijn, is niet op de hoogte van een tweede evenement op de dijk. Na een kwartiertje kunnen wij weer onderaf, geen fietser gezien. Retourtje langs de Kromme Ham dus en een strookje dijk tot de spoorbrug. Rond een gekanaliseerde uitloop van de Nete , bedwelmend geurende waterorchis en een smal paadje tot ’t Spui. Ben toch al gauw meer dan twee uur onderweg geweest.

Terug op pad richting officiële startplaats nu. Langs prachtig gerestaureerde gebouwen en fleurige bruggen van de Mosdijk de binnenstad in. Over de Grote Markt, wat winkeltjes kijken en voorbij de statige Sint-Gummaruskerk. Op een pleintje heeft een ‘gathering’ van Volkswagen plaats. Schitterend uitgebouwde of versierde kevertjes uit onze jongen tijd en wat van die oude busjes en sportkarretjes, prachtig. Wat volgt is ‘Lierre insolite’ zoals onze Waalse broeders zouden zeggen. Een volksbuurtje met kasseistraatjes, ik hou er wel van. Terug de intussen broeierig warme Netedijk op. Voorbij een druk beklante speeltuin en langs een kruispunt van wandelwegen, verraderlijk gemarkeerd. We duiken met z’n allen de Polder van Lier in. Even beschutting maar dan weer volle zon onderaf een dijk. Mijn beurt om fout te lopen op nauwelijks 50 meter van de aankomst. Even blokje om en dan doe ik mij een Duvels genoegen.

Heb nog zo’n 9 km voor de boeg netjes verdeelt in twee lusjes. Loop een heen en weertje en dan rechtsaf en onderdijks voor een lokale lus. Passeer een prachtig kasteel en deel het jaagpad van de Nete met fietsende families. Weg van de drukte dan, door een koel polderbosje en langs een weelderig begroeide donkere gracht. Vierkantje lopen over het graspad van een jong bos. Passeer een parel van een park met schitterende grote bomen van allerlei soorten, een groen museum. Halven dans en tijd om herinneringen op te halen met de weduwe van die beroemde wandelaar René Quanten. De laatste loodjes beginnen met een laatste heen en weertje en het uitwuiven van bekende wandelaars. Bovendijks terug richting stad. Even een intermezzo om af te koelen in een bosstrookje en dat tot de kruising van daarstraks. Die heerlijke vesten, ook bezongen door Jo en Marie-Louise met wie ik een babbeltje sla, voeren mij naar het stadspark. Ommetje langs de drukte van de Zimmertoren, tot rust komen op de bonkige kasseien van het Begijnhof, mijn laatste strookje, nu toch wel drukke, vesten wandelweg. Treintje komt zo, inclusief airco. Ik kijk terug op een heerlijke wandeldag, dankzij de Kleitrappers was Lierke een heus Wandelplezierke. Volgende zondag plan ik de laatste (snif, snif) 50 km van Schelle. Ben benieuwd of ik dit nog aankan – U komt toch ook ?