Moeten we nu blij zijn of niet ? Zware bewolking gevolgd door nachtelijke regen hebben ons in Giesbaarge belet naar de rode maan te kijken. Ieder nadeel heb zijn voordeel zei ene Johan Cruijf en gelijk had ie.
Vanochtend dus rond de klok van negenen in de ochtendlijke koelte vertrokken voor een ritje van nauwelijks één uur. Hebben er allen zin in, het bezoekje aan de Tatanes met ontvangst aan de inschrijftafel in het Nederlands en … met scanner zowaar. La Wallonie se modernise !! Rustig koffietje drinken en op pad voor een zuidwaartse 20 km die er maar 18,8 blijken te zijn. Vanuit een bomvolle startzaal straten lopen tot een visvijver en aanpalend bosje. De 20 km gaat hierna zowaar mee met de 5 km. Beton lopen dus langs een pleintje omgetoverd tot rommelmarkt en enkele steegjes. Dwars door een cité ook waar dit westelijke ex-steenkoolbekken uiteraard rijk aan is. Pauze in een bloedheet zaaltje van ONE (Kind en Gezin) bij Keke die luidkeels Annieee roept.
Terug op pad na een eerste drankje, stevig klimmen want de volgende rustpost ligt in Mont-Sainte-Geneviève. Een fraai zicht links over de mijn terrils en nog een metalen constructie die de oude schachten bediende. Lopen na oversteek van een drukke baan over een plateau, vers asfalt langs landbouwgronden, patat en bieten. Mijn maatjes zijn het verhard intussen een beetje beu. We worden op onze wenken bediend. Eindelijk een veldweg met hoog opgeschoten verdord gras. Wij kiezen voor de stoppels van een geschoren graanakker en vervolgens een oneffen pad door klein uitgevallen bieten. Minder kans om de pootjes om te slaan. Een enorme communicatiemast is intussen ons baken. Opnieuw een steenweg op dan, overgaand in kassei tot het dorpscentrum. Afgebrande kerk, kiosk op het plein en nette rustpost waar ik ooit nog eens kwam, vraag is alleen maar wanneer. Mijn maatjes schijnen het niet te kennen.
Was het parkoers niet veel soeps tot nog toe, wij hopen op beterschap. Worden op onze wenken bediend met een krakkemikkig, schuin liggend pad ‘campagnard’. Stukje steenweg tot Buvrinnes en zijn kasteel dan. De mannen volgen ‘haasje’ Anny door een golvend bos. Even open terrein met een glimpt van de ‘château local’ en dan een zachte duik door le Bois des Vieilles, lekker wandelen bij een heerlijk zomers weertje. Open veld dan weer met goudgeel geschoren akkers en kiezel onder de sloffen. Even einde verhaal want vervolgd met woonwijken tot rustpost ONE. Geen Keke meer, gewoon rustig drinken op een geïmproviseerd terras.
De laatste loodjes tenslotte, we verwachten niks meer. Lekker begin met steegjes lopen door Leval tot de volgende graanakker met uitzicht op dicht beboste terril. Mogen onderaf de ‘berg’ genieten van een heerlijke bosstrook tot de spoorbaan. Stille wijk en dan klimmen door nog meer geschoren goudgeel. Prachtig uitzicht over twee kerken die lijken boven elkaar te staan. Het kleine zwartje onderaan is onze finish. Genieten dus, in mijn geval van die onvolprezen Chimay Blue. PR-Anny blijft druk in de weer bij Titi, Fernand en vele anderen. Terug naar huis dan, toch niet ontevreden over deze tocht, hebben weer nieuwe plekjes ontdekt … maar nu eerst … mosselen !
FOTOREEKS
|