Mijn eerste week van de doorstart bij de Straumann Group (de nieuwe naam) zit er op. Naar goede gewoonte maakte IT het de starter moeilijk maar ik was het met mijn maatjes eens : den ouwe pikt snel zijn routines weer op.
Thuiswandeling vandaag dan met de Padstappers vanuit Moerbeke. Ons haasje staat scherp na Bellingen vorige zondag maar beseft dat de hitte van de dag tot verantwoorde beslissingen aanzet. Wij kiezen dus gezamenlijk voor 26 km lopen in de relatieve koelte van de ochtend. Kwartiertje met de auto en kort na zevenen steken we van wal. Ik voel het meteen, heb slechte benen, ons haasje loopt zo van mij weg, Chris is sowieso een trage starter. Leuke opener overigens langs maaipaden naar een akkerplateau, genietend van de uitzichten. Heb in mijn wandelcarrière al vele wandelingen van de Padstappers gelopen maar dit is allemaal nieuw voor mij. Genieten dus, intussen luisterend naar de uitleg van Kind van de Streek Chris, een meepakker. We duiken van het plateau naar de spoorbaan, die ik de laatste maanden dagelijks ‘gespoord’ heb, en doorkruisen een gehucht. De wei in dan, letterlijk door het verdorde korte gras tot een Padstappers-brug over een beekje en een tweede vernielt exemplaar. Brug met ongelijke leggers en inderdaad niet in de finale ! Ommetje rond Viane nu langs recente bebouwing, slapende burgers, en een smal fietspad door de velden. We hebben er vijf kilometer opzitten. Korte groet aan vriend Bonne en bijtanken.
Chris vreest een betonlus van 8,3 km. Heeft de eerste kilometer gelijk als we tussen lage muren maïs een heuveltje beklimmen. Kurt stuurt ons vervolgens over een stoppelspad en langs patatten (de boer ploegt tot de grens van zijn akker) tot de volgende tarmac in Bever. Geelrode pijlen nu van twee tochten : Giesbaarge vandaag en Deux-Acren morgen. We both together go down and up in the fields with bright surroundings (geen taalprobleem dus). Giesbaarge dan terug alleen (alhoewel) langs veldwegen en vlak beton, voorbij een kapel ook. Chris voorspelt telkens wat komen gaat, met meer accuratesse dan een weerman. HT50 komen we nog in meerdere richtingen tegen, stomen zelf betonwaarts naar de pauze in Viane. Vond dit een meer dan bekoorlijke lus en liep zelf aanvaardbaar.
Gelaafd als dorstigen gaan we weer, naar de Markvallei deze keer. Brugje over het watertje en dan lommerrijk genieten in het groen, het wordt al behoorlijk warm. Zoeken opnieuw de spoorbaan op richting Galmaarden en verlaten hem om de prachtige Sint-Pauluskapel op te zoeken. Kluysbos lees ik op het volgende bordje, eigenlijk een flank van de fameuze Bosberg. Heerlijk slingerpaadje in het zachte (van temperatuur) groen met een pittig klimmetje tot slot om bij de radiomast te geraken. Verdomme wat ben ik zwak vandaag, elke molshoop is er te veel aan ! Raspaillebos dan, heerlijk wulps en langdurig zachtjes dalen door het koele bos, wat kan een wandelaar zich meer wensen dezer dagen. Het vlakkere slotdeel naar de Helix is uiteraard meer open en verdomd warm, maar de beloning wenkt. Handig toch dat ons haasje de bestelling al heeft opgenomen. We genieten van de binnenkoer en de leuke babbels met de vele maatjes. Het weerzien met Moveloken doet mij daarbij echt veel plezier.
We wandelen weg langs een plantenkwekerij, tussen zon en schaduw met de kerk van Onkerzele als baken, al gaan we er niet naartoe. Lekker op en af door het landschap nu, ook wel Raspaillebos genaamd. Genieten van de vergezichten tot Atembeke en die vervaarlijke bocht een onooglijk paadje in naar rechts. De Padstappers hebben er alles aan gedaan om de wandelaar juist te laten lopen. Zelfs ik, de allochtoon, ben hier nochtans bekend. Het slot bestaat uit een afwisseling van steenwegen en veldwegen. Vanaf het kerkhof van Moerbeke gaat het naar de finish. Ik plof op een schaduwrijke stoel na 27 km, was genoeg voor vandaag. We hebben nog ruim de tijd voor drankjes want mijn maatjes kennen hier iedereen. Voldaan verlaat ik de Padstappers. Nieuw parkoers voor mij, op de Bosberg na, en ik heb mij reuze vermaakt dankzij een golvend traject door zomerse akkers.
FOTOREEKS
|