Ik sluip om 07:00 stilletjes het huis uit. Oma  Anny, opa Chris en logée Liesel (3,5 jaar) slapen nog gelukzalig. Het is lekker fris in het ochtendlijke grijs van Giesbaarge en daar geniet ik van. Heb een reis van zowat drie uur voor de boeg en die verloopt vlotjes. We hebben slechts tien minuutjes vertraging in Ciney te wijten aan werken langs het spoor. Word op sleeptouw genomen door een medewandelaar, trappekes op bij de plaatselijke kerk. Hij stelt zich voor als een inspecteur van Adeps en heeft heel wat te vertellen. Ik verlaat hem gauw en ga op pad voor 21,5 km onbekend terrein. Meteen straatje naar beneden … naar het station en dan flink klimmen door stille straten. Het duurt even voor ik de bebouwing achter mij kan laten bij een betonfabriek. Nog hoger gaat de reis over een tarmacje aan één kant afgezoomd met riet de andere kant met plukken meidoorn en zijn obligaat druk doende mussen. De vijf kilometer gaat weg, een afdaling verder gevolgd door de 10 km. Ik weet, nu wordt het stilletjes op het parkoers. Passeer de Moulin d’Haljoux, in feite een kasteelhoeve op grondgebied Braibant (ja, met letter ‘i’ in het midden). Wordt verlost van het tarmac en trek een keienpad in langs goudgeel geschoren. Op de top een fenomenaal uitzicht over golvende akkers met her en der wat bebouwing. Een zalig windje zorg voor de juiste temperatuur. Het pad is haast vlak, stoffig ook want kurkdroog. Duidelijk landbouwstreek hier, gemaaide granen, bieten, patatten, een vrij grote veestapels op dorre weilanden. Waar de 15 km mij verlaat krijg ik een pittig klimmetje tot een gigantische hoeve. Kom bij het hoogste punt van de omgeving en een onwaarschijnlijk vergezicht inclusief kasteel. Jammer dat deze top wordt volgebouwd, verknoeit een beetje de landelijke schoonheid.

What goes up must come down en ik zak stilletjes door het boerenlandschap. Even twijfels bij een drietand. De pijl is op een platte steen geplakt en niet zo meteen zichtbaar. Linea recta nu langs een akker pas bestrooid met droogmest tot een schitterende rij rode beuk. Mag een eerste strookje wild bos bewandelen en dan tarmacsgewijs tot dorpje Reuleau en een riviertje dat de Bocq blijkt te zijn. Klimmetje om uit de vallei te geraken en dan een lange rechte weg waar je geen kat tegenkomt. Rechtsaf na een poos richting Gemenne, bij een gedenkteken van een rallyrijder. Opnieuw de Bocq over en moederziel alleen door open veld en langs loom liggende koebeesten tot een onbewaakte overweg, enkelspoor. Zal ook deze meerdere keren dwarsen vandaag. Duidelijke markering bij een muur van strobalen. Het moet gezegd, nog nooit zo duidelijke tussenafstanden gemarkeerd gekregen als vandaag. Telkens ook weer die magistrale vergezichten, vele akkers en af en toe een dorpje met kerktoren. Dwars nog maar eens de spoorlijn en vervolg mijn weg over een keienpad. Onder het hoofdspoor naar Luxemburg door dan en nog maar eens langs de Bocq. Pittig klimmen tot de ferme de Stee (bio) en dan richting bos. Passeer mijn eerste twee wandelaars sinds ik de 20 km bewandel. Stevige, gelukkig lommerrijke klim, ik hijg en puf, stevige kost dit. Bij het uitkomen van het groen (samen met de 15 km) meteen volle zon, hoeves, runderen en tarmac. Steek een drukke baan over bij Emptinal en voel de tank stilaan leeg lopen. Vind een muurtje bij … jawel de Bocq, moet er zowat 15 km op hebben zitten.

Vader en dochter lopen voor het eerst 15 km, hebben nauwelijks drinken bij zich en puffen dus behoorlijk. Grappig, 50 meter verder, haast verscholen heeft de organisatie een ‘point d’eau’ voorzien. Vooral de vader gaat ten aanval. Opnieuw een potige klim, des cailloux, bekroont met het zoveelste magistrale vergezicht. Helaas nu tarmac lopen door een KMO-zone. Worden toch nog beloond met een strookje geel, wat groen zou moeten zijn. Uitbollen dan door een witte wijk. Ik meld mij bij de inschrijftafel met de boodschap : leuke tocht, prima bepijling maar Engels Miles in plaats van kilometers. Ben zeker 40 minuten langer onderweg geweest dan bij andere Adeps twintigers. De vader van daarstraks strompelt ook binnen en laat zich theatraal op de buik vallen, uitgeput. Helpers springen verschrikt van achter hun balie. Gelukkig niets aan de hand en pappa excuseert zich voor de show. Reis een uurtje later dan voorzien terug naar Giesbaarge waar Anny & Chris mij vertellen dat ook zij vandaag ongewild zo’n drie kilometer extra hebben gelopen in Deux-Acren… 

FOTOREEKS