|
Kom haast gelijktijdig met mijn engelbewaarders uit Giesbaarge in de gelagzaak van de Affligemse abdij aan. Voor hen zowat een thuismatch voor mij een wittegrijze vlek in mijn wandelavontuur. De clubwerking is er mij onbekend, het terrein niet helemaal wegens Horizon Opwijk en GR ervaringen. Op pad dus voor een kleine 21 km. Meteen de heuvel af en langs hopranken hoog en laag. Ons konijntje dartelt er weer duchtig op los, dan weer ver achter ons om ons vervolgens voorbij te trippelen. Populieren sieren de weilanden verderop, elk pad heeft een naam en nummer als voetweg. Even afwijken voor foto’s van de Kluiskapel, Chris heeft terrein kennis. Een lieflijk kasseitje loodst ons naar Erembodegem, Aalsters grondgebied dus. Terug naar Brabant dan over krakkemikkige veldwegen en een pompoenenveld. Een heuveltje op zowaar tot bij een windmolen gedateerd 1785. We zijn in Hekelgem na 7 km waarlijk wandelgenot en kunnen er Moveloken en zijn immer lachende Madam begroeten.
Nemen ruim de tijd voor ons natje en vatten de lokale lus aan langs de dorpskerk en letterlijk door het maïs. Weg van Erembodegem dan over beton en over de E40. Terelst lees ik op een naambord bij een volgende maïsdoorgang. Ommetje langs een mini druivenaanplant en terug de E40 over. Nogal wat beton en huizen nu, al doet onze gastheer nog zo zijn best om ons waar mogelijk langs achterafjes te sturen. Strookje wilde natuur tot het heuveltje en de molen van daarstraks. Beetje minpunt deze etappe.
De dorstigen laven is heel belangrijk deze zomer. Ons haasje gaat er vandoor, de mannen nemen hun tijd. In eerste instantie voert de route naar de finish over golvend beton. Aan de overkant van een drukke steenweg mogen we echter weer genieten. De Postweg nummer 41 voert langs lage hop en dan krijgen we een schitterend wilgenpad cadeau, het Roofridderpad. Wandelend Vlaanderen heeft de omgeving ook ontdekt en er staan een reeks nieuwe knooppuntpalen nog zonder nummering. Het wordt zalig zwerven door een bosrijke omgeving, over vlondertjes ook langs een diep ingesneden beek. Klimmetje dan om uit de vallei te geraken en een dot van een hobbelig graspad tussen twee weilanden. Wij zijn intussen in Meldert aangeland. De opdracht zit er haast op. Langs stille straten … naar de Affligem natuurlijk. Gezellig onder Heidetochters met Rudy en zijn dame. Ook de ‘Katrien’ broertjes vallen binnen en ons aller Sabine & Freddy.
Ik keer met een goed gevoel terug naar Den Beer waar ik de bus richting Brussel-Noord neem. Dit was best wel een leuke tocht gestapt met plezant gezelschap, heb er nood aan dezer dagen.
FOTOREEKS
|
