De voorspelde pijpenstelen van zondag waren inderdaad correct. Zag vanuit het raam van mijn Leuvens appartementje de vele deelnemers aan de Nature Trail als verzopen kiekens over de Tiense Vest lopen. Ik had al dagen geleden beslist er een backoffice Beneluxwandelen van te maken en ben daar best gelukkig mee. Plan dan maar een tocht op maandag want dinsdag krijg ik bezoek van de nieuwe huisbaas. Ben vroeg wakker en dus een uur eerder dan gepland in het station. Op de trein merk ik dat mijn derde oog niet aanwezig is, voel mij een beetje een paria vandaag. Onzeker over de te volgen route in Sint-Truiden ook maar gelukkig is daar routinier Xavier en ik moet maar volgen tot De Kajaan. 20 + 5 lees ik op het bord, het is nog maar 08:30 en heb ruim de tijd, vort met de bok.

Het duurt erg lang voor ik de bebouwing uit ben. Eerst lange rechte weg langs bedrijven, vervolgens de spoorweg over en door een sociale wijk. Tenslotte hoog en droog parallel een drukke baan. Ik mis bijna een splitsing onder meer door de lage najaarszon recht in mijn ogen. Oef, eindelijk een graspad, langs perelaars van hun vruchten ontdaan. Grintbaan, betonbaan, van de peren naar de weidse akkers. Het parkoers golft op en neer, al eens een holle weg dan blozend rode appeltjes, trouwens rijke oogst dit jaar. Het taaltje van de plukkers daar versta je als Vlaming geen letter van. Hoog in het landschap nu, verkavelingsbeton lopen, typisch voor deze streek. Kom bij de rustpost in Halmaal aan samen met Ides, hij natuurlijk met een rondje voorsprong.

Stoom gelijk door en mag dijkjes lopen door het natte gras langs weilanden en populieren. Het volgende poortje loodst mij langs een veelheid van bomen, blijkbaar rond een poeltje aangeplant. Vervolg met akkers en weiland, een stille straat ook. Zachtjes klimmen dan, holle wegen in cultuurland. Drietand, wandelaars komen uit drie richtingen samen om te pauzeren in Halmaal. Heb er ruim 12 km opzitten en het is hoog tijd voor een drankje. Opvallend dat het plots veel minder warm is, alhoewel nog steeds aangenaam, maar dorst heb ik haast niet meer.

Het natte gras van daarstraks is intussen zongedroogd. Ik volg het eventjes en loop dan langs een stille straat een spoorbaan onderdoor. Langs nog meer uitbundige rode appeltjes richting Wilderen. Ga er fietspaden lopen en passeer een treinwagon, klasse 2, groene knaap met houten banken (verdomme had ik nu maar een fototoestel !).  Loop een over en weer, lange rechte stroken tussen de fruitgaarden, druiven incluis. Beetje saai dit. Maak even een verkeerde beoordeling van de pijlen en kom op een erf uit, kier ne kier were dus. Richting Staaien gaat de reis en plots puur natuur. Leuke omzwerving langs de Molenbeek en haar zijtakjes, passeer daarbij een leuk rietvennetje. Het zwerk dreigt, ik zie de bui al hangen … en ze valt inderdaad als ik op zo’n 300 meter van de finish ben. Jasje aan, jasje uit, korte groet aan Yvan Le Terrible en even bekomen bij een wandelaarsdrankje.

Het is nog vroeg en ik neem er de stadslus nog bij.  Ze begint prachtig met het stadspark. Eeuwenoude bomen, waterpartijen en zowaar twee zwarte zwanen, heerlijk. Voorbij de nieuwbouw van Park Leopold komt dan Afspanning ’t Speelhof aan bod. Blijkbaar een oude hoeve omringd door bos en wei. Mooie omgeving maar moet vooral schuddebollen bij de jeugd van vandaag. Blijkbaar moeten ze hier schoolse rondjes lopen maar dat doet de helft al slenterend met het mobieltje in de hand. Onwaarschijnlijk ! De tweede helft van deze lus is gauw verteld, stratenloop en dus een tegenvaller.

Mis de trein van 13:44 en zit op mijn gemakkie zo’n 45 minuten in het station. Warm is anders, het wordt wennen aan de niet zomerse temperaturen. Volgend weekend staat volledig in het teken van onze tocht in Huldenberg. Samen met nieuwkomer Wim pijltjes hangen donderdag en op zaterdag onze gasten verwelkomen gevolgd door een gezellige paella-avond. Zondag pijltjes weer verwijderen. Zo hoort het …