Het wordt een reis met hindernissen vandaag. Geen trein maar een bus van Leuven naar Aarschot, ik had het niet gemerkt. Ben alleen met de chauffeur in de luxe car, hij is trouwens de zoon des huizes. Leuke babbel dus en net op tijd in ‘Oschot’. Treintje tot Lier ook al met gezellige babbel met de begeleidster die ik al jaren ken. Vlotjes naar Turnhout dan samen met praatvaar Bruhhe Die Scone. Moeten er 45 minuten wachten in de kouwelijke ochtend tot de bus naar Weelde-Statie. Voor Leo doen we moeite.

Tien uur en ik ga van start voor 25 km. Honderd meter Bels Lijntje en dan het bos in. Ondergrond ligt er nattig bij maar nu schijnt ‘ons Laura’ in volle glorie. Het terrein wordt halfopen, de ondergrond varieert tussen halfvast grint en tarmac. Leuk graspad vervolgens langs akkers en deels droog liggende vennen. Het begrip pad wordt relatief en voor interpretatie vatbaar als ik door de heide loop. Schitterend biotoop genaamd Het Zwart Water. Lange rechte pad tot een steenweg dan waarbij ik twijfel of ik wel juist loop. Doe een heen-en-weertje om zeker te zijn, de pijlen hangen hier erg ver uit elkaar. Bruin vervolgens, laantje langs verkleurend blad tot het Bels Lijntje (deel 2). Linea recta hoog boven een beek en met doorkijkjes op landhuizen. Kom clubmaatje Mieke tegen die ‘en chasse’ is op haar maatjes. Landgoed Klein Engeland is een parel van een rustpost. Neem er ruim de tijd om bij te babbelen met vooral Nederlandse wandelmaatjes. Heb ruim 9 km op de teller staan.

De hier lokale lus werd mij aangeprezen door gastheer Leo en dan weet ik het wel. Na het genieten van een Gageleer steek ik van wal door een mooie dreef richting Koeivenheide. Pijpenstrootje kleurt al stillaan rossig-geel. Het wandelpad vraagt enige improvisatie. Brede half verharde paden komen dan aan bod, lange rechte lijnen ook onder meer langs het Peerdsven. Loop hier moederziel alleen door puur natuur, nauwelijks een boerderij te bekennen. Plots een smal pad met weelderige rododendrons, de Nieuwe Bossen. Ze leiden mij naar hooiland en de rust bij Klein Engeland.  Heb er mijn babbel met iemand uit Hoboken.

De laatste loodjes dan. Een kilometertje heen-en-weer van etappe 1 en dan heerlijk slingeren door de bossen en de bosrand van Klein Kuylen. Over vele houten bruggetjes een droge bedding passerend. Het Bels Spoorwegje komt weer tevoorschijn. Verlaat het bij een uitkijktoren met zicht op de Turnhoutse vennen. Genieten van een kleurrijk herfstig baldakijn en stap dan over zandpaden door stille akkers. Terug naar B.L. voor 1,5 km beton, jakkes zegt de gastheer maar hij kan niet anders. Een laatste groene strook, mijn tocht zit er op. Xavier waarschuwt, bus is niet op :16 maar wel :08. Snel wandelaarsdrankje naar binnen zwelgen dus. De bus komt om …. :16 !!

Chapeau toch maar weer voor Leo en RLAT, Krist bevestigt mij gevoelen, tocht vandaag tijdens dewelke er geen moment verveling optrad !

FOTOREEKS