Een uurtje reizen door-too-door en ik ben ter bestemming. Is jaren geleden dat ik nog eens bij Trip-Trap stapte, nu dus vanuit het centrum van Tienen, geboortestreek van mijn ouders. 26 km is de opdracht zowat 1200 meter van het station ook. Rustpost in Vissenaken, met mijn terreinkennis weet ik wat dat betekend. Moeten half Tienen door om de bebouwing te verlaten. Er hangt een merkwaardige geur, denkelijk van opgewarmde suikerbiet. Over een woonerf en langs de Aarschotse steenweg naar het eerste kasseitje. Heerlijk vals plat dan over kassei en beton, genietend van vergezichten over koolzaad en verkleurende perelaars. Rustpost De Kronkel in Vissenaken blijkt een prachtige herenhoeve te zijn.
Ik stoom door langs het Sint-Pieterspad tussen nog meer fruitgaarden door. Knikje na de splitsing en dan de weide akkers in. Even wat bebouwing met blaffende honden en dan puur natuur. Kasseitje de weilanden in, koetjes als stillevens, versteven door de ochtendlijke koude. Paddepoel noemt het hier. Graspaadje langs wit bevroren hoge gras, idyllisch. Mis een mini pijl van de organisatie en loop ettelijke meters heen en weer. Passeer op het juiste pad riviertje de Velp, kasteel en kerk ook, te ver weg voor een foto. Stukje steenweg tot in Wever en opnieuw de akkers in. De eerste bietenoogst ligt op afvoer te wachten. Fietsweg langs een drukke baan dan, erg lang. Ik pauzeer even in een bushokje, drankpauze. Tarmac lopen overigens tot de volgende rust in Vissenaken.
Vrouwelijke Ijsetrippers nadrukkelijk aanwezig. Mia’s Marching Team, Ghislaine en bestuurster Jacqueline. Ik stoom door over de plaveien richting Breisem. Gaat over in kassei en van bewoning naar akkers. Krijg zo’n beetje alles onder de schoenen geschoven de komende kilometer, ‘cailloux’, verweerd asfalt en half onverhard. Mag lekker klimmen langs een bosrand en een tweede keer foutlopen. Wordt terug geroepen door mede-wandelaars. Zet nu koers naar de kerk van Vissenaken en de rustpost, posteer mij op een bankje in de zon. Moet kunnen begin november.
Nog zeven kilometer te gaan. De eerste kilometer is dezelfde als tijdens de 26 1x en we duiken dan de Rozendaalbeek vallei in. Heerlijk genieten van puur natuur dwars door een moerassige vallei tot bij een vijver met druk kwakende wilde eenden. Pittig klimmetje tot bij weer een ander kerkje van Vissenaken en dan met z’n allen richting bosrand en roepende fazanten. Het parkoers golft op en neer, we lopen als een treintje over een eenman pad tot de merkwaardige en rechthoekige watertoren van Vissenaken, keek ik al de ganse dag naar uit. Laatste loodjes nu, de Oude Diestse baan voert ons over de laatste heuvel en dan komen de twee torens van Tienen in zicht. Beetje dribbelen langs wegenwerken en de tocht zit er op. Ik verslik mij in de terugweg naar het station, maar kom er wel op tijd aan. Ben om 15:00 al terug in Leuven als een tevreden wandelaar.
FOTOREEKS
|