Wegens succes hernieuwt, om 08:00 neem ik de trein naar Ottignies. Moet er 55 minuten wachten in een heel stil station en desolate buurt op bus 19. Merkwaardig, ik betaal meer voor 20 minuten TEC dan voor 40 minuten NMBS. Ways Pavillon daar moet ik zijn, ben de enige wandelaar op de bus. Les saucisses braden al lekker en het is berendruk in het lokaal schooltje. Deze tocht is geliefd en dat is terecht, weet ik van vorig jaar nog. Vertrek langs dezelfde steenweg als vorig jaar. 15 & 20 kilometer meteen alleen op pad, laverend tussen wild geparkeerde auto’s door.  Zelfde parkoers als vorig jaar ? Zou jammer zijn maar eigenlijk deert het mij niet, was toen een topper. Gadou tot boven de enkels ook maar nu is het vrieskoud droog, een staalblauwe hemel en een ‘griet’ van een zon. Afslag langs een kerkhof met oude smeedijzeren gedenkingen en dan over een kasseitje de akkers in. Ik speel regelmatig haasje-over met een vlot stappend dametje. Zij is sneller in de vlakke delen, ik klim beter. Ze gunt me geen blik of woord waardig en na zo’n anderhalf uur en mijn ingelaste drankpauze verliezen we elkaar uit het oog. Terug naar de tocht zelf dan. Een heen-en-weertje door de akkers rondom een expresweg en dan hupsakee onverhard de bolle akkers in. Vervolg over een dalend tarmacje tot Le Golf De l’Empereur, in heraanleg, en wegdraaien door een fraai laantje langs riviertje La Cala. Gek, ik ken het parkoers uit het hoofd al liep ik het nog maar één keer. Klimmen langs een holle weg in een beukenbos en komen uit bij een eenzaam huis met prachtig uitzicht op een diepliggende vallei. Bos wordt weiland en meidoorn haag, hier hou ik mijn drankpauze. Er volgt een afdaling door een holle weg die dit jaar een makkie is net als de richel boven de moerassige Cala met dank aan de Vriezeman. Brugje over het waterloopje en tarmac klimmen langs enkele huizen. Wordt onverhard tot hoog in de akkers. Weer zakken dan over een brede holle weg tot Bousval en la Dyle Romane. Hé, anders dan vorig jaar ! Ook mijn dametje die ik weer inhaalde kijkt verbaast. In het dorp pikken we de 10 km op en de 15 km gaat de Ravel op, weg dametje. Ik weet het, wordt weer klimmen door het dorp en dan het bos in. Drukte natuurlijk want met de 10 km en daar is nogal wat piepjong volk bij. Adeps slaat aan bij jonge gezinnen, wat je minder ziet bij de Fédés. Hoog in het landschap heerlijk genieten van de bosrand en dan langs de Sentier de Warichet stilaan dalen naar het volgende beekje. In de vallei lekker mee slingeren met het snel vliedende water en dan weer bergje op tot een landbouwplateau. Ik weet, nog één kleine helling te gaan. Maar eerst het plateau dus met dun laagje modder dankzij het weldadig zonnetje. Stukje steenweg met platanen in hun blootje en vettig kasseitje, bol liggend en brokkelig terug naar La Dyle Romane. Stoeterij en stemmig dorpskerkje liggen er zij aan zij. Even op de klok kijken, haal de bus van 14:00. Heb in Ottignies exact twee minuten van bus tot trein … ik red het, had mijn looproute vanmorgen goed voorbereid. Op één kilometer na zelfde parkoers als vorig jaar en toch sta ik hier volgend jaar weer, is puur genieten !   

FOTOREEKS