Het treinperron in Oostkamp is een bouwwerf, het is zoeken voor de reizigers om een uitgang te vinden. Dwars door een laagje blubber komen we er uit. De route naar de startlocatie van Vredeseilanden ken ik uit het hoofd. De opstelling in de zaal is een beetje anders dan vorige jaren. Ik pik snel op en ga op pad. Traditiegetrouw door het centrum. Ik sla de gratis koffie met suikerwafel over en loop langs een woonerf de gemeente uit. Even oppassen voor een beetje glad pad en dan gaat de 32 zijn eigen gang. Ik weet, voorbij een hoeve met rode luiken wachten prachtige dreven. Beetje nattig en vettig maar heerlijk wandelgebied. Stratenloop vervolgens, randje E40 en terug naar het centrum. Eindje steenweg volgen en opnieuw het onverharde in mits een miezerig zwerk.  Opnieuw  leuk wandelen langs dreven en een kasteelpark, ’t Roodhoofd. Inderdaad zelfs de gevels van de hoeves hebben een speciale kleur die mij aan menie doen denken. Beton linea recta achterom het kasteel en dan over betonpaadjes door recente wijken tot de kleine rustpost, ik heb er een kleine 10 kilometer opzitten, zit lekker in het tempo.

Mijn maatjes komen achterop, ik heb geen idee van wat en hoe. Loop opnieuw de bebouwing uit langs 1x en ga genieten van dreven en halfopen landschap. De zon laat zich zowaar even zien. Beetje verhard maar dra een heerlijk biotoop met zelfs wat vennetjes erbij. Er ligt warempel nog sneeuw. Sluit deze etappe af met een strookje langs de N50 en massaal veel bekenden in de rustpost. Kan onder andere eindelijk aan de babbel geraken met Rita De Stercke en haar team. Beneluxwandelen en onze verwerking van reportages boeken er winst bij, waarvoor mijn dank. Ik blijf zo lang hangen dat mijn Giesbaargse maatjes mij inhalen, samen met clubmaatjes Cecile & Luc.

We blijven zo min of meer samen nu, ik kort mijn ambities in. Konijntje dartelt als gewoonlijk van ons weg als we vervolgen langs een beek. De dreven van Kampveld komen uitgebreid aan bod, deze tocht ligt mij ! Grotendeels natuur dus, soms met een weelderiger ondergroei van bramen, soms ook halfopen terrein. Laatste pauze in de kleine kantine. Slechts 2,6 kilometer meer tot de finish, het vernoemen niet waard. Genieten van een drankje en hupsakee naar Giesbaarge, morgen wacht andere koek.        

FOTOREEKS