Wij zijn al rond 08:00 in Oudenaarde. Vrezen de zomerse warmte waar Annieken en ikzelf wegens astma-aanvallen nogal wat hinder van ondervinden. Boerenzoon Chris is zich van geen kwaad bewust. Naast zijn twee poezen in huis wordt hij de laatste weken wel geconfronteerd met twee blaffende hondjes, maar die bijten niet. Anny wil de 28 km lopen, letterlijk, als voorbereiding op een Bellingse vijftiger later deze maand, de mannen houden het bij een rustige 21 km. Na de begroeting van vele bekenden waaronder de immer goedlachse Mario Carton gaan wij op pad.
Het haasje is er meteen vandoor, wij stappen langs het prachtige stadhuis en kerk de binnenkoer van het oude ziekenhuis op en vervolgen met … de brousse. Heerlijk slingeren door een wild natuurgebied, inclusief donkere tunneltjes waar we schoorvoetend doorheen waden. Lekker wandelen ‘op een zakdoek’ tot de Scheldeboord die we meten weer verlaten voor de volgende strook groen van ’t Spei. Minder wild nu maar met aangelegde paden, gras of door de droogte gebarsten grond zelfs in de lommerd. Zo bereiken we na 6 heerlijke kilometer het stemmige kerkje van Leupegem en begeven ons met z’n allen in gestrekte draf naar de overvolle parochiezaal Sint-Amandus. Ons haasje vertrekt net voor meer als wij aankomen. Na de pauze een kort strookje naar Etikhove. In volle zon en langs den ijzeren weg. Gaat over in een tegelpad en verderop kasseitjes langs de Ladeuzemolen. Voorbij de dorpskerk nog een paadje langs een diepliggende beek, halven dans meteen. Tijd voor het aperitief vindt Chris en wie ben ik om hem tegen te spreken. Intussen gezellige babbel met Cécile & ‘cowboy’ Luc (où est mon chapeau ?).
De terugweg dus. Even wat huisjes kijken en dan door het hete zomerse akkerland met nog laag maïs, haast dorre weilanden en zelfs worteltjes. Vlaamse kasseitjes horen er uiteraard ook bij en stoffig grind. Ons parkoers blijft opvallend vlak met uitzicht op de uitlopers van de Vlaamse Ardennen en de immer aanwezige pronte kerktoren van Oudenaarde. We lopen weer een eind langs de spoorbaan die Oudenaarde met Ronse verbindt en moeten dan de gelijknamige viervaksbaan over. Niet bepaald veilig dit ! Aan de overkant opnieuw akkers en een paar kerkwegels. Nog eens als bange haasjes de snelweg over en voorbij de Nonnenmolen en het Sportkot terug naar de eerste rustpost. Conform deze duvelse tijden drink ik mijn eerste …
Annieken is intussen tot bij ons gehuppeld en we starten samen aan de laatste 4 km. Dwars door het dorp gaat het naar de Maagdendaal Abdij waar onze gastheren hun klanten verwennen met een lekker koel bruintje, Adriaan Brouwer. Lekker verder wandelen over de fraai bebloemde Scheldedijk en de parkoersmeester weet van geen ophouden. Het Liedtspark en zijn kasteel komen nu aan bod, gevolgd door volkstuintjes waar mijne maat meer dan gewone aandacht voor heeft. Is het hier ook zo droog als in Giesbaarge ? Ja dus, een hele geruststelling. Uitbollen nu tot de te hete startzaal en wij zoeken een terrasje.
Kunnen nog lekker bijbabbelen met vele bekenden en gelaafd terug naar de auto. Bij verkeerslichten nog even de charmantste van alle Glimburgers begroeten, Marina & René. Ik had een goed gevoel vanmorgen en dit was inderdaad een prachtige wandeltocht. Morgen trekken mijn maatjes naar Montigny-le-Tilleul, ik plan een Adeps in Tamines, het land van Les Kangourous de Falisolle.
Met hoog gespannen verwachtingen vertrek ik te voet van het Brusselse Centraal station richting Wetstraat. Stap door langs Schumann en Montgomery, de avenue de Tervueren af tot het trammuseum. Adeps blaast er vandaag verzamelen. Meteen een eerste nostalgisch moment. Het eerste voertuig blijkt een authentieke bus 42 te zijn in de uitvoering die mij drie jaar van Bosvoorde naar school bracht hier een eindje verderop. Dwaal even door het museum en zijn prachtige voertuigen die zowat een eeuw Brussels openbaar vervoer weergeven.
Op pad dan voor mijn 20 km. Het is berendruk op de steenwegen vanwege een Brusselse fietshappening. De brug over en ik duik het stevig golvende park van Woluwe in. Wordt vervolgt met een uitloper van het Rood Klooster en de parken Bergoje, Senty en Ten Reuken. Jeugdsentiment in zijn zuiverste vorm, ik ben in mijn nopjes ! Bij Charles Albert de klassieke stevige klim het Zoniënwoud in. Alleen de langste afstand komt hier en ik ben dus de enige wandelaar midden heel wat joggers. Het is heerlijk weer en zalig wandelen door het frisse groen. Maak een hele, perfect gepijlde omzwerving tot in de buurt van het kapelletje van Welriekende en weer terug naar het Rood Klooster. Potig klimmetje om bij de Avenue de Tervueren het bos te verlaten. Enkele straten landhuizen bewonderen en dan tussen de Etangs Mellaerts door. Bewonder vertedert meerdere families jonge watervogels, de eindmeet is in zicht. Feliciteer de organisatoren voor hun waarlijk schitterende tocht, exact wat ik hoopte vanochtend. Schrijf een woord van dank in hun dagboek en praat met een Duveltje in de hand bij met de wandelaars rondom mij. Een frêle gamine van een jaar of acht heeft voor het eerst 10 km gestapt en loopt als een fiere pauw rond in de zaal terwijl ook haar mama straalt.
Rond 15:00 vat ik de terugweg aan. De beruchte laatste helling van de 20 km loop op naar het Montgomery park. Er heeft een gratis Portugees festival plaats met zang, dans en heel veel eettentjes. Blijf er een tijdje plakken en stoom dan door naar Bruxelles Central. Heb 34 wonderlijk mooie kilometers in de kuiten. Op de Antwerpse De Keyserlei trakteer ik mezelf op een Popolo pizza, rucola en artisjok, ook een wonderlijke combinatie maar erg lekker.
Heb een heerlijk zomerse en plezante zondag achter de rug. Ben nu klaar om als nieuwbakken vrijgezel de MESA 2018 tot mij te nemen.
