Georganiseerde sabotage in het Antwerpse wandelmilieu ? Wie zal het zeggen. Feit is dat na Wilrijk ook Zoersel ’s morgens vroeg te maken krijgt met verdwenen en verplaatste wandelpijlen, verdwenen splitsingsborden ook. Een merkwaardig toeval net als het feit dat zulks een paar keer herhaald wordt in de ochtend. Extra aandacht van de organisaties lijkt geboden de komende weken. Ondanks wat gegrom in de marge laten de wandelaars het niet aan hun hart komen. Hennietje krijgt het gezelschap van Zottemie, die alleen de zere knie rust gunt. Alle anderen gaan op pad. Aan de overkant van de drukke steenweg duiken we het domein Bethanië in. Over zijn Finse piste gaat het richting kaarsrechte Jagersweg met villaatjes in het groen naar de abdij van Westmalle. Heerlijke dreven zetten ons af in het Molenbos. We pikken enkele maatjes op en stappen gezellig keuvelend tot de eerste rustpost. Booke eten en de reis wordt verdergezet.
Even villaatjes kijken weer en dan duiken we domein De Welvaart in. De ondergrond is ondanks de vele regen van eerder deze week nog opvallend goed begaanbaar. We waden door frisgroene ‘klokkebeesen’ richting ven en sparrenbos. De parkoersmeester houdt van eenvoud. We lopen gewoon rechtdoor naar de Oude Liersebaan en de Brechtse Heide. Eén bocht in een paar kilometer tijd en we zijn bij de klassieke rustpost Luyckx. De meeste dapperen van de 40 km hebben dan al hun ochtendlijk avontuur achter de rug. De enige die exact de juiste afstand blijkt gelopen te hebben is de onverstoorbare Theo. Hennie was er daarstraks al gerust in.
Huuloet wandelt ! is ook weer volledig. Kort na het viertal gaan ook wij weer op pad, de heide op. Zandpaden loodsen ons langs bosrand en weidse weilanden met uitzicht op het klooster van Sint-Lenaarts. Waar we het bos in moeten weten we de paden vettig. Kunnen telkens netjes langs de blubber lopen vandaag. Bij een kronkelpaadje en een klaterend glashelder beekje weten we de pauze van Kristus Koning nabij. Kennen de omgeving na zoveel jaren wandelen haast uit het hoofd. Kunnen rustig een toertje doen van alle aanwezigen in de zaal, kennen er bijna iedereen ! Schoon wandelvolk in Zoersel vandaag.
Wij hebben een lokaal lusje voor de boeg. Langs de Koeistraat recht naar de golfterreinen van Schilde. Lopen dwars door de greens heen, weliswaar over een betonnen fietspad. Zoals het hoort tot bij de in het wild lopende haantjes van Sint-Job. Volgen de geelbruine antitankgracht een eindje tot de Nieuwgoeddreef, klimop en rododendrons. Keren op onze stappen terug langs een slingerend bospaadje tussen sportvelden door. Laatste pauze en het is al stil in het K.K..
Meteen terug de bossen in, langs de Caterskapeldreef tot deze kapel, blauw geschilderd en aan het zicht onttrokken door gigantische rododendrons. We weten, nu volgt het steeds nat liggende pad rond een groot weilanden met paarden. Er hoeft net niet geploeterd te worden maar wel constant alert gewandeld vanwege de vele boomwortels. Bij Bart lijkt de ‘trippel’ turbo te zijn aangeslagen. Hij loopt zo weg van Willem die eerder ‘trippel-pasjes’ lijkt te nemen. Ook wij houden er een rustig tempo op na. Wie Schilde zegt, denkt villa’s, maar in eerste instantie stappen wij langs chalets al komen de te verwachten ’kasten’ natuurlijk ook ruimschoots aan bod. Ieder vogel zijn eigen nest denken een koppeltje eksters en zij beginnen er alvast aan hoog in een populier. Daar is de lente … al valt er verder nog niet veel van te merken. Het is grijs en winderig als we onze laatste paar kilometer afhaspelen tussen de Zoerselse bebouwing.
Gelukkig vertrekken een viertal bussen net als wij de finish bereiken. De zaal zit nochtans nog steeds eivol. Wij verwerken ook onze eerste trippel van de dag, hier helaas geen Duvel. Nog een knuffel aan ons Hennietje en we reizen vlotjes terug naar Hemiksem. Voor volgend weekend hebben we Borsbeke (ons onbekend) en het klassieke Aarschot op het programma staan.
25.02.2017 Terug Op Stap Post te Sint-Lambrechts-Herk
Het wandelaanbod in Belgenland in schraal vandaag. Wij kiezen voor het makkelijkst bereikbare zijnde omgeving Hasselt. José (Wilrijk) en Rudy (Hove) denken er ook zo over en gezellig taterend reist het viertal naar de Glimburgers. Het is reppen tot busperron 14, we hebben maar 4 minuutjes. Locals staan er ook te wachten net als Jacqueline trouwens. Zij weet te vertellen dat we drie lussen zullen wandelen vanuit de startzaal vandaag. Maakt ons niets uit.
Aangename zaal overigens onder de sobere kerktoren van Sint-Lambrechts-Herk. We trekken ons op gang voor een eerste 10 km samen met … Willy & Marij uit het verre Waasland. Even volgen we de Truider steenweg richting Alken en duiken dan de winderige akkers in. Luc (Kessel-Lo) kruist ons pad. Komt van station Alken en weet dat zijn maatje in de startzaal trouw op hem wacht. We gaan de Oude Baan op, zacht hellend beton lopend tussen appelen, peren en gespreide bebouwing. Zakken aan de overkant van de steenweg over typisch Limburgse verkavelingswegen terug wat lager tot VC Terkoest. Tot onze verbazing pikken we bij een watermolen riviertje De Herk op. Zullen we even volgen om dan weer een zachte heuvel door open land te beklimmen. Nog een ruime kilometer ‘immer gerade aus’. Leek ons kort deze 10 km, bevestigt door Polle ‘de pakkeman van Scherpenheuvel’ en even later Marcel uit het extra verre Koekelare.
Schafttijd en dan op pad voor de 8 km. Stukje Trudo richting Hasselt en dan wat villaatjes kijken. Leuk achterafje volgt, graspad langs een diep ingesneden beekje. Een park-omgeving, een paar straten, een aardbeienveld. Het parkoers wisselt voortdurend tussen verhard en onverhard. Krijgen zelfs een strookje bos met nogal wat klimop gevolgd door zompig gras. In the middle of nowhere staat een wat verweerd kerkje, een grote kapel eigenlijk, naamloos te wezen. Langs de fruitgaarden van de Wideuxdreef vorderen we naar het gelijknamige kasteel. Stappen tot de Bloonwinning een pracht van een oudere vierkant hoeve, nu B&B. Genieten van het vergezicht over de Herkvallei en stappen de laatste kilometer van daarstraks een tweede keer.
Nog 5 kilometer te gaan. Verwachten een gewone stratenlus maar krijgen toch nog een strook onverhard cadeau en een fraai heuvelend uitzicht als we langs de expresweg groen lopen. Komen tevreden de intussen stille zaal binnen. Niet onverdienstelijk deze tocht in een omgeving waar duidelijk niet echt veel te bieden valt. Nog even een babbel met thuisloper Yvan ‘le terrible’ en … busje komt zo. Onberispelijke reis volgens het boekje tot Hemiksem. Dat kan niet elke dag gezegd worden !
Geen beslommeringen met openbaar vervoer vandaag, wij vertrekken van thuis. Het is nog behoorlijk fris als we omstreeks 08:00 richting Mastenbos en Wilrijkse wielerpiste stappen. Ruim en uur lopen toch algauw tot de Heistraat waar de Sinjorenstappers elk jaar verzamelen blazen.
Koffie aangeboden door de Stroboeren en we gaan op pad voor 28 km. Langs recent aangelegde sportterreinen onder het motto ‘sport is goed veur A’ gaat het richting Dikke Mee (restaurant ooit van Willy Steveniers) en het Nachtegalenpark. We delen het met vele joggers. Ommetje langs ziekenhuis Middelheim en dan voorbij een reeks flatgebouwen bij het Rucaplein. Mogen de mooie landdijk op richting Mortsel, een oase van groen in de stad. Ons aller Herman lijkt in het nieuw gestoken te zijn. Kadootje weet ie zelf te vertellen. Nog wat straten lopen en we bereiken de eerste pauze in de lokalen van Fort 5. Lekkere soep hebben ze hier ! Ook Ivo & Marleen doen er zich tegoed aan.
Tweede ronde. Langs de korfbalterreinen van Voorwaarts waar ‘dikke hanen en hennen’ (veteranen zoals wij dus) aan een gezapig tempo hun zondags matchke afhaspelen. Dan genieten in het groen langs de plas van het Fort. Strookje Prins Boudewijnlaan, we duiken het Gemeentelijk Park Centrum van Edegem in. Keren weer over het kasseitje en de mooie dreven van Hof Ter Linden. Een nagelnieuw fietspad loodst ons terug naar Fort 5 en speelbos Dikke Bertha. De groene investeringen van ’t stad leveren een leuk vernieuwd parkoers op.
Samen met Brugsche Globetrotters op busreis duiken we opnieuw de laantjes van Fort 5 in. Moeten daarbij even letterlijk door de in verval zijnde bouwsels. Net voor het verlaten van het fortdomein hangt een pijl naar rechts (rolstoelen en 11 km). Bij de andere afstanden geen aanduiding. Wij willen naar links maar worden door de Bruggelingen teruggefloten. De ganse meute, zo’n 20 man sterk, wandelt naar rechts. Stratenloop nu, langs ziekenhuis Sint-Augustinus en over de lang gerekte parkeerplaats van de immense Beukenlaan. Bij kasteel Den Brandt verstomming alom. Alleen maar markeringen voor de afstanden 4, 8 en 11 km. Uit arren moede kiezen wij voor de 11 km en stellen vast recht richting finish te stappen. Kan niet want wij hebben nog twee pauzes te goed ! Eigenzinnig verlaten wij het park langs een andere dreef en stappen de Della Faille af linksweg. Even vragen aan Mijnheer de Polies. Ja hoor, wij moeten naar de Bist en even verder ligt de beoogde rustpost. Zijn anderhalf uur onderweg geweest voor 5,5 km !
Het is te stil in het zaaltje, Ivo & Marleen, Jerome, allemaal zijn ze fout gelopen. Koppig vatten wij hier toch nog de lokale lus aan. Over een landdijkje in het park en dan huisjes kijken tot de Krijgsbaan. Heerlijk flaneren door het nieuwe natte park van Groen Neerland dan en door de stille Universitaire campus dwalen. Fort 6 komt nu ruim aan bod. Bij het Donnyplein weten we de laatste pauze vlakbij, hoog tijd voor een Duvelke. Onze teller staat al geruime tijd boven de 30 km.
De laatste etappe voert langs een oud kerkhof met graven uit de jaren 1940 tot 1960. Toertje over de Bist, het winkelcentrum van Wilrijk en dan riante villa’s kijken langs de Diepe Roet en de Olmenlaan. Afsluiten doen we met het park Den Brandt tot een haast verlaten zaal. Voorzitter Frans komt met het hele verhaal. De ganse dag werden er in de parken pijlen en splitsingen weggehaald, ze hebben er zelfs de politie bijgehaald. En Fort 5 … dat was een foutje van de organisatie waardoor de meeste wandelaars van de langere afstanden fout liepen. Een totale offday dus voor de Sinjorenstappers, hebben wij in al die jaren hier nog nooit meegemaakt. We nemen het sportief op, tram en bus zetten ons terug af in Hemiksem. Toch wel een relatief bewogen weekend.
Vlot reisje vanmorgen. De eerste bus in Diest richting Linkhout gaat pas om 10:00. Een kwartiertje later stappen een tiental wandelaars af … om vast te stellen dat de startlocatie gewijzigd is. Slechts een paar waren op de hoogte. Gelukkig is het nauwelijks 500 meter wandelen tot de nieuwe en ruime zaal, goed beklant overigens. We zijn wat blij ook Yvan, le terrible te mogen begroeten, herstellend van zijn ‘terrible’ avontuur.
Steken pas omstreeks 10:45 van wal voor een eigengereide 24 km. Kuieren tussen Demer en Schulens meer, deels gehuld in optrekkende nevels. Vanaf Kambergen volgen we de 30+ onder de expresweg door. Stratenloop helaas langs Gorenbroek, de Schanskapel en de Sint-Jansberg. Wie herinnert zich de Donkelhoeve nog ? Ligt dus niet in Zichem maar wel in Zelem. Via de Van Zurpeledijk en dancing Astrid gaat het naar de spoorbaan Diest – Hasselt. Eindelijk terug onverhard en een beetje modder tot rustpost Groenhof, ons verder onbekend.
Babbeltje slaan met koppeltje uit Okselaar dat wij al twintig jaar kennen en toch niet bij naam. Zijn wel de levende voorbeelden dat alternatieve, natuurlijke medicatie werkt en dus een schat aan informatie voor ons. Maar terug op pad, gans alleen op het parkoers. Langs de Barenbergseweg de licht golvende bossen tegemoet. Gemengd bos overigens met toch een boventoon van spar en een ondergroei van bramen. Langs de Oude Schansstraat stappen we naar de Zwartebeek. Ze blijkt een kleurshampoo te hebben ondergaan want ziet rossig bruin. We mogen kilometerslang door haar vallei lopen. Hoofdzakelijk onverhard tot moerassig door de Meldertse Schurfert. Wij kunnen ons niet herinneren ooit over de volle lengte deze mooie omgeving gelopen te hebben. Pauzeren doen we in Sint-Anna-Mellaer waar we genieten van een heus lenteterrasje. Het is er trouwens nog behoorlijk druk. De Hoeilaartse musketiers zijn maar met z’n drieën vandaag. Shining Bright verblijft aan zee … op appél bij de baas ?
We hebben nog zo’n 5 kwartier voor de boeg. Wandelen door halfopen terrein naar de volgende pluk sparrenbos. Her en der hindernissen van de Lummense paarden cross country. Even opnieuw parallel met de expresweg en dan vervolgen over rustige tarmacjes in het groen met grachten aan weerskanten de weg. Zowat alles noemt hier Goerenstraat. We bereiken opnieuw de spoorbaan. Lopen er een heen en weertje om aan de kilometers te geraken. Bij de voetbalterreinen weten we de finish nabij. Het is berendruk in de zaal. Dirk komt met het verhaal dat er in Leuven een trein ontspoord is. Karientje heeft dienst onder meer omwille van het afgekondigde rampenplan.
Busje komt zo en brengt ons naar station Diest. Het wordt even spannend als de aankondigingen mekaar tegenspreken. Onze maatjes uit Lokeren (Marcel) pikken nog snel een levensgrote puntzak friet mee. Bomvolle trein naar Antwerpen komt er toch door met zo’n 20 minuten vertraging. Blijkt dat alle Limburgse passagiers voor Brussel mee over Antwerpen moeten. Ook daar is het een hectische bedoening. Met een halfuurtje vertraging slechts geraken wij thuis, voor ons loopt dit avontuur dus goed af.
