Working from nine to five, zo gaat het liedje. Die twee van Heimisse zingen er een parodie op, walking from five to nine ! Ja, wij trekken vandaag de voordeur achter ons dicht om exact 05:00, het is nog donker en er vliegen enkele druppels hemelvocht. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan bus 500 op. De trein over Brussel Airport naar Leuven en daar een halfuurtje wachten op een tweede tot Oud-Heverlee. Pittig heuveltje en dito afdaling (totaal 1700 meter) tot zaal Roosenberg. Het is intussen al 08:30 en wij zijn paraat voor de 35 km van Jan en zijn wsp-ers.
Eerst een lusje van 7 km start to start. Over de vlonders langs een vijver van de Zoete Waters en dan klimmen naar een kapel in het Heverleebos. Lopen op de top mee met de 7 km langs vlakke akkers en dalen vervolgens door prachtige Brabantse holle wegen. Ik schat dat we richting Blanden stappen al zullen we het dorp zelf niet bereiken. Passeren wijndomein Chardonnay Meerdael en duiken opnieuw het nu vlakke bos in. Hobbelige slingerweg met nogal wat ondergroei van bramen. Een volgende holle weg, een strookje Brabantse ‘kinderkopjes’, we komen uit bij het befaamde Spaanse Dak. De eerste opdracht zit er op.
Opnieuw over de vlonders maar nu de 12 bos volgend, daarstraks de 12 natuur. Subtiel verschil voor gastheer Jan. Stevige klim in het beukenwoud en dan flaneren door ellenlange dreven tot de Nuttelaan. Beetje tarmac tot rustpost Woudrust, een scholengemeenschap die volledig herbouwd wordt en waarin we haast verloren lopen. Patje Moens kreunt. Blijkt geplaagd te zijn door hevige rugpijn maar thuis blijven staat niet in zijn woordenboek. Denise drentelt bezorgd over en weer.
Even wat villa’s kijken, we zetten koers naar kasteel Arenberg. De Langestraat stuurt ons vervolgens een breed zandpad op langs de Dijle. We zijn blij snel beschutting te vinden van een bosje want de hemelsluizen gaan echt wel en onverwachts open. We wandelen door jong, nattig bos tot de parking op de E40. Stappen dan, bij gelukkig terug gesloten sluizen, door wei- en hooiland richting evenementenbureau Shelter en randje Korbeek-Dijle. Ik weet van de streek-gr dat het nu ‘immer gerade aus’ is en dat we de Dijle nauwelijks te zien krijgen al is ze nooit ver weg. Lopen wel weer door nattig bos langs een beek helgroen van het kroos. Leuk stappen tot de monding van de IJse die zich in de Dijle stort. Stroomopwaarts richting Neerijse en vanaf een grote kapel pittig klimmen in het druivendorp. Prachtig uitzicht over stevig glooiende akkers. Zo hebben we het hier graag.
Het is in de rustpost Ten Wijngaert veel te warm, wij doen een terrasje. Vrolijke babbel met clubmaatje (Ko)Jack. We hebben een lokale lus van net geen 9 km voor de boeg. Ik verwacht vuurwerk. Jan geeft mij meteen gelijk. We klimmen stevig over onder meer kassei tot hoog in de weidse akkers. Heerlijke vergezichten tussen de maïs door en strookjes die we minder goed kennen. Duiken een tarmacje af tot een grote hoeve en mogen meteen weer klimmen, landelijk. De volgende afdaling zet ons af bij de kerk van Loonbeek. Even verpozen langs de IJse die we richting Huldenberg volgen. Verweert tarmac stuurt ons potig omhoog langs het Margrijsbos. Heerlijke vergezichten die tot Leuven reiken tussen statige landhuizen door hoog in de heuvels. Zakken doen we een laatste keer over een smal paadje in het Margrijsbos. Binnen twee weken ben ik hier terug maar dan om zelf pijltjes te hangen. Vanaf de Loonbeekse watermolen volgen we de schilderachtige IJse tot … waar de Wilskes en Jo met zijn dame evenmin voorbij geraakten … brouwerij De Kroon. Drie kanten van een oude hoeve rond een kassei binnenkoer en zelf gebrouwen drankjes met een smaak zoals Omer. Wij pauzeren uitgebreid, hebben slechts 4 km meer voor de boeg.
Pittige kerkwegel tot de rustpost en dan zakken tot de dubbeltorige kerk van Neerijse. Langs de witte hoeve met paarden op rust en het kasteel. Ja hoor, we stappen recht naar de vlonders van de Doode Bemde. Aan de overkant van de Dijle wacht voetweg 38 en pittige kasseitjes. Jan heeft nog een laatste klim door het bos in petto en tot onze verrassing staan we opnieuw bij het Spaanse Dak. Nooit geweten dat centrum Neerijse zo dicht bij de Zoete Waters lag !
Hoog tijd voor ons Duvelke en een pittig gesprek met clubmaatjes. Oh ja, in elke familie rommelt het al eens en het gerstenat maakt de tongen losser. Krijgen in twee schuifjes ook het verhaal opgedist van een krasse tachtiger uit Langdorp die per ongeluk op de pittige lus van Neerijse geraakt was. Hij werd door een dame uit één van de landhuizen terug naar de start gebracht. Er zijn nog charmante mensen mijnheer ! Wij sluiten de tent samen met Chris (Ingelmunster) en Roger (Sint-Lenaarts). Deze laatste brengt ons met de auto tot de Antwerpse Rooseveltplaats waarvoor onze oprechte dank. Om 21:00 zijn we uiteindelijk terug thuis. Jan en compagnons, wij hebben genoten van jullie schitterende tocht. Jullie mogen ons nog verwachten …
Makkietje vandaag, Bus 290 tot Boom Markt en dan 4 km wandelen langs de Rupeldijk, de idyllische jachthaven van Klein-Willebroek en domein Denayer tot Hazewinkel en zijn Surferschalet. Wij zullen er 1:30 over doen !! Lopen te ver door langs de brede steenweg en beslissen rechtsomkeer te malen door het roeiersdomein … om het chalet gesloten te vinden. Navraag bij passerende wandelaars leert ons dat de start verplaatst is naar het Bloso gebouw. Wij waren er daarstraks nauwelijks enkele honderden meter van verwijdert ! Zijn dus lekker opgewarmd voor onze 20 officiële kilometer.
Busvolk aan de start trouwens met de 12 Uren van Lauwe, wsv Kinderdijk en later ook de Toekertjes uit Bunsbeek. Leuk voor een zaterdagtocht. Het parkoers valt uiteen in een korte en een lange lus. Wij beginnen met kort. Even langs de roeibaan en dan het onvolprezen Blaasveldbroek in. De woekerende balsemien geurt overdadig. We passeren meerdere vijvers, hoge rietkragen, stappen door het hoge gras, puur natuur. Langs een maïsveld dan tot de rand van de Blaasveldse bebouwing. Meteen scherp linksom door een statige dreef met een regen van gele bladval. Toch even tarmac wandelend door de Heffense Kleine Heide. Bij de verlaten afspanning ‘t Fonteyntje pikken we opnieuw de vijvers van ’t Broek op tot de startzaal.
Babbeltje her en der, we gaan weer op pad. Door de maïsvelden tot een lommerrijke landdijk, in de schaduw van populieren nog stevig in het blad. Bij de Zennehoeve volgen we de Zenne (uiteraard) tot het Zennegat, samenvloeiing met de Dijle en het Dijlekanaal. We volgen stroomafwaarts voorbij de blauwe Rumstse bruggen. Volgen nu dus de Rupel die we verlaten bij Kleine Bergen. Een onverhard ommetje langs VK Heindonk, net zo oud als ik. Zoeken het centrum van de gemeente op en komen in een aftands maar oh zo schattig zaaltje terecht. Waren vanmorgen op nauwelijks 200 meter van hier toen we een eerste keer rechtsomkeer maakten !
De laatste loodjes nu bij een stralende Eté Indien. Tarmacje tot de Rupeldijk met uitzicht op een grote groep canadaganzen. Volgen de dijk opnieuw stroomafwaarts tot voorbij de zeilvijver. Denderen de grasberm naar beneden om te genieten van smalle paadjes door de Biezenweiden, moerassig terrein. Een laatste keer door Hazewinkel. Het grasperk van het surferschalet blijkt omgetoverd tot openlucht kerk. Alles in gereedheid voor een bruiloft. En wij … wij zijn helemaal klaar voor ons wekelijks Duvelke. Busje 287 stopt voor de deur en geeft netjes aansluiting met zijn broer 290. Zijn vroeg thuis en dik tevreden. Is een tocht die elk jaar weer op ons programma staat.
Routine deze ochtend. Eerste bus naar ’t Stad, koffietje bij Starbucks en dan de bus naar Turnhout. Vreemd wij zijn de enige wandelaars ! In Oostmalle gelijktijdig stevige bui en zonneschijn, ’t is kermis in d’helle ! Stappen zo’n 900 meter tot de startzaal om te ontdekken dat een snelbus uit Antwerpen quasi voor de deur stopt – aha nu valt onzen € ! Hanske De Krijger en de Lachende Klomp zijn op bus uitstap. Daar zullen later Gerard en de Duintrappers bij komen.
Martin blijkt al op stap, de mobiele telefonie laat ons even in de steek. Krijg een mooie foto te zien van wandelmama Jeanne die uitgeroepen is tot Slimste Mens van Bremdael. Ze poseert zo fier als ne gieter met haar diploma ! Wij op pad, dra door Kempisch zand en langs maïs richting een eerste bosstrook in Wechel. Brede half verharde paden worden ons deel. In de verte rommelt een onweer. We delen de paden en de plensbui met MTB-ers. Patje Kloek haalt ons in bij de golfterreinen van de Lilse Bergen. Lachsalvo’s volgen elkaar snel op want hij is in topvorm. Hij heeft even geschuild onder een boom maar kon de natuurlijke paraplu niet meenemen …
Eerste pauze in het chiroheem, meer binnen dan buiten want nat. Langs de Lilse camping en dan het Konijnenpad op langs prachtige houten chalets. Patje zoeft als een haasje weg. Onder de rotonde bij de snelweg door en dan door het Gielse bos. Een jonge deerne met ‘chocolade’ labrador geeft een pittig tempo aan. Plots wordt mijn naam geroepen. Martin is al op de terugweg van deze ruime lus en maakt rechtsomkeer. Stapt met ons mee terug naar rustpost De Buren in Vosselaar.
De terugkeer naar het Chiroheem is zonovergoten. Heerlijke bosstroken, een pracht van een heidelandschap bij zanderige duintjes. Goed gemeten is ook onze conclusie, die door meerdere andere wandelaars zal gedeeld worden. Meerdere keren dezelfde rustpost aandoen betekent ook veel bekenden ontmoeten. Bijpraten her en der want alle Vlaamse contreien zijn goed vertegenwoordigd.
Om aan de beoogde 35 km te geraken lopen we een extra lusje van zo’n 5 km. Beginnen met pittige duintjes en ronden dan die prachtige Warandeplas waar een waterskiër demonstratie geeft. Rustige vlakke boswegen loodsen ons terug naar het heem en de laatste pauze. Botsen op een tafel met super wandelaars. Linda(Nijlen) centraal, genietend als The Lion King. Verder Jacqueline, de Wilskes, Hans & Kathy, Patje & Denise, Chris (Ingelmunster) ik hoop dat ik niemand vergeet ! Ambiance dus zoals wij het toch zo graag hebben.
Toch stappen we onder ons drietjes de laatste vijf kwartier af. Langs Lille Stables en door halfopen terrein bij een stevig opstekend wind. Bij hoeve Megusa weet ik dat we wat landelijk tarmac onder de sloffen geschoven krijgen. Een laatste zanderige strook door het frêle maïs, de Duvel staat koud. Afscheid van Martin en nu wel met de snelbus naar Antwerpen. Volgende week plannen we Heindonk & Oud-Heverlee. Tot dan …
Na kapster Marina kiezen we meestal voor een reisje dicht bij huis. Deze keer dus één tramrit en drie treintjes ver. De Amsterdammer is zo lief tien minuten vertraging op te lopen tussen Antwerpen en Brussel zodat we gezellig kunnen bijkletsen met ‘biersteker’ Jef. Twee minuutjes slechts tot de trein naar Jette en dan acht tot de trein naar Opwijk, we redden het perfect. We pikken Johannes Van Den Akker op, beter gekend als de Polies van Brussel. Bij de startzaal het zoveelste verhaal van een misnoegde wandelaar in het eenmansverzetje Wandelgazette genaamd. Het zijn trouwens barre tijden voor fotografen en medewerkers. Picasaweb is afgesloten, Google + in zijn oude en nieuwe versie een marteling. Intussen hebben wij begrepen dat door mekaar te markeren als ‘kennissen’ en na elke creatie van een fotoalbum op ‘delen’ te klikken, wij de reportages rechtstreeks op onze Google + krijgen, zelfs diegene die gerepertorieerd staan onder Google Foto. Tot daar de technische uitleg, we gaan aan de wandel.
Broertjes De Keyser beloven ons een leuke eerste lus. Stille Opwijkse straten zetten ons af op een veldweg en we volgen vervolgens de spoorbaan richting Heizijde. Het wachtbekken van de Vondelbeek wordt ons doel. Puur natuur, met een herfstgeur van knisperend populierenblad. Houten balkjes om over een omheining te klimmen, begrazing door schapen weet je wel. Straatje lopen dan, even een veldweg door hoog maïs en afsluiten langs een nieuwbouw wijk. Meteen 8,6 km in de kuiten.
Pauze in de drukke startzaal en weer op pad. Langs achterafjes voorbij een kloostergebouw en dan door een appelgaard bij een beekje. Met onder meer Marleentje (Wilrijk) de heuvel op richting Droeshout. We verslikken ons even in een splitsing, keer ne kier were ! Aan de overkant van een drukke baan langs een hoeve met grote veestapel en dan door een bosje dat we kennen van Horizon. Leuke omzwerving nu langs patattenvelden en zowaar een strook vlondertjes. Een eenmanspaadje loodst ons tussen bosrand en weilanden door. Een stukje tarmac, hoge ranken hopbelletjes dagen op, de pauze bij De Sjoeters (Katrien !) wordt een zonovergoten terras.
Nog 6 km voor de boeg. De parkoersbouwer stuurt ons naar de enige holle weg die Opwijk nog rijk blijkt te zijn. Uitbollen doen we langs de spoorbaan en door weer een andere nieuwe wijk. Geen Duvel in de startzaal en dus kiezen we, net als vele andere stappers voor een lekker warm terrasje in het dorpscentrum. Treintje komt zo, we hebben onze kilometerkes weer gehad en vonden dit best wel een verdienstelijk parkoers.
