Sms-je van Martin op zaterdagavond na de verkenning van de Paasmaandagtocht te Ottenburg. Wat zijn de plannen voor zondag ? We spreken af om 08:30 in Mechelen. Draaien vrijwel gelijktijdig de parking op van het vroegere Pauwels en stappen naar de ruime refter van de tuinbouwschool. Linda & Dirk (Nijlen) tekenen ook present. Het parkoers blijkt zo’n 4 km ingekort wegens infrastructuurwerken in Battenbroek, keurig netjes medegedeeld bij de tekeningen net als de alternatieve rustpost op 3 km van de finish.
We gaan op pad, langs een diepliggende gracht voorbij de gebouwen van de dierenbescherming, een hondenkennel met heel wat geblaf. Bereiken zo de Dijle dijk en volgen deze stroomafwaarts voorbij de bedrijvenzone van Mechelen-Noord. Voorzichtigheid is geboden deze zonnige ochtend want we delen het asfalt met vele fietsers. Zijn blij onze eigen weg te kunnen gaan langs de azuurblauwe Grote Vijver van Battenbroek, parallel met de E19 ook. Krijgen een prachtig vergezicht cadeau dat tot ver voorbij de Blauwe Bruggen reikt tot de woontoren van Boom. Moeten dan onder de snelweg door en zetten koers naar rustpost Walem waar we drie keer zullen pauzeren. Het is dus druk in het wat aftandse zaaltje maar we kunnen terrassen op de plaveien van de binnenkoer.
Een eerste korte lusje voert ons door een stille straat richting watertoren. Een lieflijk kasseitje zet ons af bij de plas van Spildoorn. Niet over het asfalt deze keer maar door zwarte modder ploeteren we ons een weg tot de steenweg van daarstraks. Bij een kapelletje gaat het richting Nete dijk, die we even volgen richting Roosendaal. Keren zowat op onze stappen terug naar de nu wel erg drukke rustpost. Kunnen nog net drie stoelen bemachtigen. Veel bekend volk intussen met onder meer de Hobohemmers en fietsende Kim.
Het tweede lusje stuurt ons via een achterafje en een paar straten naar de jonge bossen rond abdij Roosendaal. Langs een villawijkje gaat het richting Mosterdpot, een alleraardigst biotoopje onderaf de Nete waar over een paar maanden de kikkers zullen zitten kwaken. Even nog een strookje drukke Nete dijk langs een gelige rietkraag ook. Terug onderaf dan langs de ‘horizontale’ boom en voor een mooie omzwerving langs de prachtige gebouwen en de zwarte waters van de Abdijsite. Plukken sneeuwklokjes zorgen voor een frisse toets. We pauzeren een laatste keer in Walem met onder meer Nathalie & Wilfried. Opnieuw wat straten om rond Roosendaal te geraken en dan de mooie natuurdijk op richting Elzestraat. Lopen wij graag, dit dijkje. Daarna volgt een strook verhard en onverhard die ons onbekend is, blijkt Kauwendaal te noemen. Een tentje van een lokaal actiecomité doet dienst als rustpost. Niet als dusdanig gemarkeerd en heel wat wandelaars lopen dus ook door. Gelukkig heeft Dirk (Nijlen) een rondje voorsprong op ons en weet hij dit te duiden.
De 31 km krijgt een extra lus van ruim 7 km aangeboden. Het wordt een lange stratenloop door wijken en langs een kerkhof tot het stadion van Malinois. Dan mogen we het nieuwe fietspad op dat langs de spoorbaan Antwerpen met Mechelen verbindt. Duiken onder de Ijzeren Wegen door en volgen een bruine waterloop, denkelijk een zijarm van de Dijle. Verhard wordt gelukkig onverhard en aangenaam. Bij de Maanstraat verlaten we het water, passeren nieuwe roze design flatgebouwen en een RAF –monumentje. Een lange stratenloop door Katelijne wordt ons lot tot we finaal terug over de spoorbanen geraken. Een paar strookjes speelbos en daar is onze tentrust weer. Teleurstellend deze lus !
Hebben nog een halfuurtje wandelen voor de boeg. Linea recta richting Tivolipark. Er heerst een drukte van jewelste rond het dierentuintje met onder meer hoender- en konijnenrassen. Terrasjes zitten er afgeladen vol lentegenieters. Wij lopen de nog goed beklante aankomstzaal binnen. Zullen na de Duvel zowat de laatsten zijn om onze auto van de parking te halen. Keren qua parkoers met gemengde gevoelens naar huis terug. Maar het was een stralend lenteweer en weer eens gezellig wandelen met Martin. Daar doen we het toch ook voor !
Uit het ruime aanbod kiezen we vandaag dichtbij en dus Zoersel. Zijn netjes op tijd voor de bus naar de Rooseveltplaats. Hebben er een halfuurtje voor een verwenkoffie en reizen dan verder met de ‘Turnhouter’. De vriendelijke buschauffeur gebruikt zijn intercom om de afstaphalte te melden, klasse ! Het is behoorlijk druk in de nochtans ruime startzalen. Een tweede, dit maal gewone, koffie en we gaan op pad. Een sliert wandelaars stap door de stille Zoerselse straten richting verzorgingstehuis en verder. Langs een donker laantje met villa’s en rododendrons stappen we naar weidse akkers en de Abdij van Westmalle. Lopen netjes rond de fraai opgewerkte gebouwen, door dreven en langs grachten. Bij de ingang van het Molenbos verlaten de kleinere afstanden ons en doen hun eigen ding. Wij lopen achter een groepje Heuvellandstappers door de bossen richting Geuzenstraat. Langs onder meer de Heidehoeve beuken we ons een weg door het winderige open landschap. De Oude Liersebaan mag hierin niet ontbreken. Een paar langgerekte plassen waar behoedzaam wordt rond gekropen evenmin. Na een kleine 10 km pauzeren we in de werkplaatsen van Luyckx, een klassieker voor deze streek.
We praten er even bij met Gilbert. Tja, het Heuvelland, we wandelen er niet meer al denk ik nog dikwijls met weemoed terug aan schitterende tochten aan het handje van onze gastheer. De legendarische, korte lus Loker – Loker waarbij iedereen ‘op zijn tandvlees’ terug binnen kwam. De ervaren stappers die ‘geparkeerd’ stonden op de flanken van de Zwarteberg. De extraatjes door de Douvevallei en zoveel meer. Nu je op pensioen bent nog eens bedankt Gilbert voor die vele historische momenten.
Maar terug tot de orde van de dag. We trekken verder langs bos en wei, berk is prominent aanwezig. In de verte de abdij waarlangs we meestal wandelen vanuit Brecht. Het gaat de andere kant op vandaag dwars door een bos en bepaald vettige paden. Bereiken de Grote Vraagstraat en dan komen bekende stukken langs beek en bos (met stormschade) richting Kristus Koning in St-Job. Zijn officieel zowat halfweg onze 30 km.
Volgen een koppeltje Nederbelgen richting golfterreinen. Een betonnen fietspad loodst ons door de links & greens. Boulevard Charles I noemt het pad. We pikken de antitank gracht op en volgen ze een hele poos op grondgebied Schilde. Rechtsaf dan langs een gracht richting ‘de poes van ’s-Gravenwezel’. Tijd om wat villa’s te kijken en zo hoort het ook in deze omgeving. Intussen tikken de minuten snel weg en komen er vraagtekens in onze ogen. 6,6 km staat er toch op ons papiertje ! We duiken opnieuw de bossen in bij de Krommedreef en zoeken nog eens de antitankgracht op. Maken nog een hele omzwerving langs rododendronpaadjes en sportterreinen tot restaurant Dikke Mee. Blijken ruim 1:30 onderweg geweest te zijn, net als Hobohem Linda & Dirk trouwens. Elastische kilometers dus Mr. De Voorzitter.
Maar niet getreurd het parkoers is aangenaam en het weer ook, de gratis kilometers nemen we er graag bij. Stappen opnieuw de bossen in langs onder meer de Caterskapeldreef. Voorbij de kapel, verborgen achter de rododendrons, naar meer open terrein. De zanderige paden vertonen levensgrote plassen waar we gelukkig telkens netjes rond kunnen lopen. Dan volgt de bewoning van de Schildense Vraagheide. Vooral bakstenen chalets, permanente bewoning toch wel. Stilaan wenkt de dorpsomgeving met zijn achterafjes, stille straten en sportaccommodaties. Een halfuurtje later dan gepland bereiken we de finish. Tijd voor een IJsetrippers reünietje met Christine & Noël, Viviane & Danny ook. Geen Duvel vandaag maar een paar donkere Westmalle van ’t vat. Is toch de Trappistentocht ! Nemen op het juiste uur (Jerome) de bus terug naar de Koekenstad met vrijwel onmiddellijke aansluiting naar Hemiksem. Hebben een prachtig wandelweekend achter de rug met twee knappe tochten. Had er graag op dinsdag Tielen bijgevoegd maar de weergoden blijken onbarmhartig. Zal voor volgend jaar zijn.
Eurek@ vandaag gaan we wandelen ! De eerder gemaakte keuze Snellegem bleek geen optie want voor het openbaar vervoer een trage weg. Dan maar met de trein, zonder overstappen, tot Bilzen. De startlocatie in de Appelboomgaardstraat ligt binnen wandelafstand, zo’n halfuurtje loslopen. Na een kwartiertje pikken we trouwens een lus van het parkoers op, zal de 4 km blijken te zijn. Verrassend veel bekenden in de zaal met Karmijntje en Nicole, uiteraard ook Yvan ‘le terrible’.
De 27 km blijkt een lus van 7 km te zijn en eentje van ruim 18 km. We beginnen klein langs Sint-Jozef en het stadspark van Munsterbilzen. Stappen door een wijk met gele baksteen huizen richting natuur. Het Weerstandspad loodst ons door het Munsterbos, grachten aan weerskanten van de brede onverharde, goed begaanbare weg. Passeren een prachtige stenen kapel opgedragen aan St-Amor. Weilanden dan, met maretak hoog in de bomen. Lopen langs een langgerekte bult ook die op een terril lijkt. Zou het Limburgse steenkoolbekken destijds tot hier gereikt hebben ? De volgende gedenkplaats is opgedragen aan het Geheime Leger, vandaar de naam Weerstandspad dus. Laten de bosrijke omgeving achter ons en wandelen langs een boomkwekerij. In de meidoornhagen houden de mussen een woest ‘bal populaire’. Even ploeteren door gitzwarte grond langs de Munsterbeek. Er volgt een prachtig, zonovergoten stuk langs de oevers van diepliggende grachten. Berk voert er de boventoon. Dan keren we terug naar de bebouwing en een welverdiende eerste pauze. Schitterend uurtje wandelen was dit !
Voor het langere werk moeten we een oude spoorbaan over en huisjes kijken richting Bloemendaal. Laveren er rond de plassen stappend op een breed grindpad tussen weilanden. Opvallend veel meidoorn als haag en kruisbeelden in plaats van Maria kapelletjes, de Voerstreek is niet veraf. Even verstand op nul om bedrijvenzone De Spelver door te komen en we klimmen zachtjes tegen een groene heuvel op. Hij zet ons af in Waltwilder en zijn Zaal des Wouds. We komen er warempel clubmaatje Jack tegen, die eerst de grootste afstand aanpakte. Na een korte groet aan Annie & Willie vatten we de lokale lus aan langs de dorpskerk. Stappen richting volgende dorpsgemeenschap zijnde Hoelbeek. Mogen dan de weidse velden in Achter Pwusse met meidoorn en maretak nadrukkelijk aanwezig. Steken een bosje door bij Kattekoet en klimmen zachtjes naar de kerk van Eigenbilzen. Wagens worden er in gereedheid gebracht voor ergens een carnavalstoet. Wij lopen een paar straatjes en dan opnieuw het landelijke in van het golvende Tongerse voetpad. Aan de verre horizon tekenen zich twee terrils af. Zou dit Eisden zijn ? We verlaten de natuur voor de drukke Maastrichterstraat en onze laatste pauze in Waltwilder. De zaal ligt er al haast verlaten bij.
De parkoersmeester etaleert verder zijn kunnen. Voorbij een verweerde muur gaat het naar Achterveld en zijn fruitgaarden. Aan de overkant van een steenweg het domeinbos van Groenendaal. Heerlijk wandelen over net begaanbare paden onderaf een oude spoorbaan. Een schitterende dreef loodst ons naar de netjes wit geschilderde kapel ter ere van Sint-Rochus. Komen zo bij de verlaten spoorbaan uit die we even volgen. Nog wat achterafjes in het dorp en onze opdracht zit er op. Jack zit op wacht en zorgt voor het gerstenat. Even gezellig ketsen en dan is het weer eens tijd om richting station te stappen. We pikken daarbij het eerste deel van de 4 km op, welk ons langs een fietspad over de Demer loodst. Helaas missen we hierdoor de trein van een paar minuutjes. Geen nood, het café rechtover is altijd open. Bij een laatste Duvelke genieten we er na van een waarlijk prachtige en gevarieerde tocht, gelopen bij zonnig pril lenteweer. Eurek@ we maakten de juiste keuze vandaag !
De Nationale Wandeldag is eigenlijk niet ons ding maar als onze Stroboeren organiseren tekenen wij natuurlijk present. Bus 290 en tram 3 (lees draa) brengen ons binnen het uur aan het Merksemse Fortje. Het is er nog vrij rustig in de ons welbekende startzaal. Tot mijn jolijt blijkt de parkoersmeester een volledig nieuwe route te hebben uitgetekend. Richting Brasschaat gaat de reis deze keer, het zal ons benieuwen.
De 35 km mag beginnen met een leuk lusje door het binnen fort en de omliggende gracht. Dan pikken we opnieuw de andere afstanden op en zwerven langs voetbalvelden richting tram terminus. Begroeten Zeeuwse Peter en zijn vriendinnetje en stappen over een fietspad dwars door een winkelcentrum. Bea stoomt voorbij, Jerome is vrijwilliger van dienst vandaag. Vroeger kwamen we ze altijd tegen bij Olat maar nu zijn zij rasechte Antwerpenaars geworden ! We lopen nogal wat straten, rondom een domein ook, zijn grachten volgend. Even een bosstrookje, voorzichtig vorderend waar bramen over de paden slingeren. Van kasteel Withof gaat het dan naar het Gemeentepark van Schoten. De langere afstanden maken er een lange zwerftocht van. Finaal zullen wij 1:40 lopen over de vooropgestelde 8 km. Rustpost Sint-Philippus biedt gelukkig nog voldoende ruimte om ons rustig de innerlijke mens te laten versterken.
Door een villawijk trekken we naar park Vordenstein. Een klassieker waar we elk jaar weer van genieten. Prachtige oude bomen, een leuke tuin verdeelt in meerdere plantsoenen en dan duiken we het bos in. Beuk en rododendron zijn hier de koningen. Sommige paden liggen er wat drassig bij en zo hoort het ook. Buiten het domein filevorming op een smal pad met loopbrugje. Over het brede, beetje zompige gras pad dan recht naar De Zeurt en de tweede pauze. Ruime sporthal deze keer en dus plaats genoeg om met Jefke, een wat humeurige Yvo en Marleen te keuvelen. We weten, de langere afstanden lopen nu gauw weg van de anderen.
En die gauw komt er al na een paar honderden meter, we ademen meteen de rust ondanks de nabijheid van de E19. De Gagelbaan vorm de grens tussen landhuizen en het bos. We kunnen genieten ! Dwarrelen door een bosje aan de rand van de E19 en pikken dan de Elshoutbaan op die ons naar de grens met Brasschaat voert. Na nog wat huizen kijken duiken we plots het groen in bij De Verschootenhof, een orchideeënkwekerij. Stappen parallel met tgv-baan en snelweg, verscholen achter een talud en door weilanden tot een golfterrein. Leuk stukje parkoers dit wat Het Leeg blijkt te noemen. Voorbij een vijver met speeltuin duiken we een strook Brasschaat in die dwars staat op de naam en faam van de gemeente. Zwerven door een wijk met meerdere bouwstijlen van sociale woningen. Verslikken ons daarbij één keer in de pijlen. Het andere Brasschaat dus, door de ogen van onze gastheer. Nog even de ‘grand chique’ een strookje beuk en park en pauze in De Remise, een alleraardigste taverne. Patrick & Denise maken er warempel ook hun opwachting, natuurlijk met een rondje voorsprong op ons.
De lokale lus loodst ons langs kasteel en accommodaties van Sportoase naar prachtige beukendreven. Een villawijk op grondgebied Schoten komt nog eens aan bod. Ook onverhard met grachten en rododendrons. Ik besef plots dat we door het Peerdsbos lopen. Sommige laantjes zijn echt wel druk beklant met zondagse wandelaars die komen genieten van de prachtige dag. Voorbij een obelisk komen we terug in een parkomgeving uit met waterpartijen en rustende tuinen. Tijd voor een laatste pauze in De Remise.
Voorbij hockey terreinen duiken we opnieuw het Peerdsbos in. De langere afstanden worden naar de Bredabaan geloodst en de Leien die aan zijn overkant liggen. Landhuizen & villa’s voor de beter gespekte beurzen langs onder meer Voshollei en Baillet-Latourlei. Terug naar de Bredabaan dan en onder de spoorweg door. Hier zijn we bekend. Bij de volkstuintjes gaat het linksom langs de waterpartijen van het Fort en dit tot de finish. Nippen er aan ons Duvelke. De Stroboeren kregen meer dan 5.000 bezoekers over de vloer wat toch echt wel een succes mag genoemd worden. In zijn ijver om de verschillende afstanden zo veel mogelijk uit elkaar te houden heeft de parkoersmeester denkelijk niet de mooiste omlopen getekend. Nieuwe mogelijkheden heeft hij wel aangeboord en dat is een hele verdienste.
Rustig lokaal tochtje denken we als we na het kappersbezoek richting Baasrode rijden. Niks zal minder waar blijken te zijn. Bij het uit de auto stappen ontmoeten we Dirk & Linda (Nijlen) al. Ons koffietje nippen we met Bart & Katrien, ondertussen vele bekenden begroetend. Nochtans stappen we alleen zoals altijd eigenlijk, elkeen doet zijn eigen ding. Beginnen eraan met een lus van 8,6 km die ons terug naar de startzaal zal brengen. Lopen richting oude spoorlijn die toen de NMBS nog klantvriendelijk was Antwerpen met Dendermonde verbond. Nu rijdt er alleen nog een toeristisch stoomtreintje over. Een strookje drukke steenweg en we duiken de weidse akkers in. Gelukkig is het zonnetje van de partij terwijl wij langs kolenvelden en nogal wat kale winterakkers wandelen. Randje Buggenhout (Mossen) keren we terug naar de drukke baan richting Willebroek en A12. Duiken een straatje in dat ons afzet bij de Schelde. Bedrijven aan onze oever, het groen van Moerzeke & Kastel aan de overkant. We passeren de thuishonk van het stoomtreintje en wandelen dan door gladde achterafjes langs ‘koterij’ richting kaatsterrein. De eerste opdracht zit er op.
Een lange stratenloop volgt. Bookmolenstraat, inderdaad voorbij een molen en zijn oud molenaarshuisje en de Broekkouter voeren ons naar Vlassenbroek. Ook dit natuurlijk domein wordt omgewoeld door een Sigmaplan. Luchten worden dreigend en toch verlicht de zon de kale populieren, een haast apocalyptisch uitzicht. Zijn weer eens een uurtje verder gevorderd als we pauzeren in het piepkleine maar stemmige zaaltje van het kunstenaarsgehucht. Ook hier hebben we een ruime lus voor de boeg. Gaan weer de Schelde volgen richting Dendermonde. Bij de eerstvolgende brug steken we het water over en duiken de natuur in. Een stevige hagelbui, maart wenkt. Luc & Jacqueline halen ons in en we lopen samen verder, gezellig keuvelend, langs Pilleput en andere natuurdomeintjes in dit waterland. Terug de brug over en via een ommetje met het betere ploeterwerk terug naar de Scheldedijk. Het is al veel rustiger in het kleine Vlassenbroekse zaaltje. Net minder dan 7 IJsetrippers troepen er samen en daar horen wederzijdse plaagstoten bij.
Net na een stevige plensbui waar Linda (Hobohem) en Katrien mochten van ‘genieten’ gaan wij weer op pad. Dijkentocht, zal Bart later zeggen en inderdaad, we kronkelen bij laag water met de Scheldestroom mee. Krijgen toch ook een leuk stuk van het lager gelegen groene landschap onder de sloffen geschoven. Terug de dijk op dan om Baasrode binnen te lopen, over het dorpsplein richting finish. Tijd om Duvels te genieten met onze Brabantse en West-Vlaamse maatjes. Bij koning auto gekomen blijkt deze onder de hagelkorrels te zijn bedolven. We zijn weer eens ontsnapt aan de grillenkoning en bij een rustig weertje keren we naar Hemiksem terug. Het was tof zo onvermoed tussen al die bekenden te mogen genieten.
